Το σκάνδαλο της «ποσόστωσης»

Στις αρχές Απριλίου ο Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από τη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Γιώργου Κατρούγκαλου αναφέροντας ότι «το θέμα είναι ηθικό». 

Λίγες ημέρες νωρίτερα το ΠΑΣΟΚ είχε αποχωρήσει και από την επιτροπή δημόσιας διοίκησης πάλι επειδή σε αυτή συμμετείχε ο Γιώργος Κατρούγκαλος....

Ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε πως άσκησε τη δημόσια διοίκηση το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ και την ΔΗΜΑΡ. 

Το σκάνδαλο είναι λίγο-πολύ γνωστό. Η περίφημη «ποσόστωση» που συμφωνήθηκε το 2012 προέβλεπε τα τρία κόμματα να μοιράσουν την πίτα του δημοσίου με κομματικά κριτήρια σε προσυμφωνημένες αναλογίες. Κανείς μας δεν περίμενε λοιπόν να σοκαριστεί όταν ξεκίνησε η ανάγνωση των εκατοντάδων εσωτερικών εγγράφων που έχουμε πλέον στα χέρια μας. Κι όμως η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.

Ξεκινήσαμε με διάθεση για μια έρευνα σε βάθος κρατώντας σημειώσεις για τα ονόματα, διασταυρώνοντας τα στοιχεία και δημιουργώντας πίνακες αλλά σύντομα καταλάβαμε ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο που κρύβεται σε αυτό τον τεράστιο όγκο ντοκουμέντων είναι η ίδια η μεγαλύτερη εικόνα του: Το μέγεθος της κομματικής διαπλοκής στον δημόσιο βίο.

Οι επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα περίπλοκο μαθηματικό μοντέλο πλήρους επιβολής κομματισμού και αναξιοκρατίας μέσω των θέσεων του δημόσιου τομέα.

Στα έγγραφα που επεξεργαζόμαστε και θα δημοσιοποιούμε σταδιακά τις επόμενες ημέρες γίνεται σαφές ότι από τις πρώτες ημέρες μετά τις εκλογές του 2012 στήθηκε ένας μηχανισμός εντός της γραμματείας συντονισμού του κυβερνητικού έργου που ανέλαβε να εκτελέσει την σχεδιασμένη «ποσόστωση». 

Η περιπλοκότητα του σχεδίου οδήγησε τους υπεύθυνους να φτιάξουν μέχρι και σχεδιαγράμματα αλλά και πίνακες σύμφωνα με τους οποίους ολόκληρο το δημόσιο μοιράζεται σαν κομμάτια πίτσας στα τρία κόμματα.

 

Και όταν λέμε το δημόσιο μιλάμε για όλο το δημόσιο. Από τις θέσεις των προέδρων σε αρχές και εταιρίες δημοσίου δικαίου μέχρι και τη στελέχωση των κατώτερων στελεχών σε νοσοκομεία, αγροτικούς συναιτερισμούς και λιμενικά γραφεία. Η «ποσόστωση» αφορούσε τα πάντα!

Αφού λοιπον οι υπεύθυνοι των κομμάτων συναποφάσισαν για τις θέσεις που θα έπρεπε να κατέχουν στο δημόσιο ξεκίνησε ένα παζάρι μεταξύ των κομμάτων για τις ίδιες τις θέσεις. Στα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας (πολλά από αυτά με την σημείωση «Εμπιστευτικό») οι κομματικοί μηχανισμοί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ενημερώνουν τον ειδικό σύμβουλο του υπουργείου για συγκεκριμένα ονόματα, σημειώνοντας μάλιστα σχεδόν πάντα ποιος βουλευτής πρότεινε τον κάθε υποψήφιο.

Ανάμεσα στα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας βρίσκονται επίσης και πολλά βιογραφικά που επισυνάπτονται μαζί με τις προτάσεις των βουλευτών. Ενδεικτικό της διαδικασίας που ακολουθήθηκε για τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα είναι ότι υπάρχουν βιογραφικά υποψηφίων που αφοροπύν αποκλειστικά την κομματική δράση του ενδιαφερόμενου. Φαίνεται ήταν το μόνο που έπαιζε ρόλο. 

 

Ένα άλλο τρομακτικό στοιχείο που γίνεται σαφές από την πρώτη ανάγνωση των ντοκουμέντων είναι ότι η κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να περάσει τροπολογίες (όπως και το έκανε) τροποποιώντας τις θέσεις ανά οργανισμό προκειμένου να βγούνε τα νούμερα στις ποσοστώσεις. Είναι προφανές ότι το «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» είχε εκληφθεί εντελώς εσφαλμένα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Στις επόμενες ημέρες το TPP θα συνεχίσει το ρεπορτάζ για την δημόσια διοίκηση και θα παρουσιάσει ολοκληρωμένα ρεπορτάζ για συγκεκριμένες θέσεις. Μέχρι τότε θα περιμένουμε και την δικαιοσύνη να ξεκινήσει από την πλευρά της έρευνα αφού τα έγγραφα που φέρνουμε στο φώς φωτογραφίζουν μια σπείρα εντός του δημοσίου που όριζε τους επικεφαλής όλων των οργανισμών αποκλειστικά βάσει κομματικών πεποιθήσεων και με την υπόδειξη εν ενεργεία βουλευτών, οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν υποπέσει σε εγκληματικές πράξεις όπως αυτή της απιστίας ή της ενεργητικής δωροδοκίας.

Κι αν το δημοσίευμα μας δεν καταφέρει να κινητοποιήσει αυταπάγγελτα τα γρανάζια της δικαιοσύνης θα πάμε εμείς να καταθέσουμε τα στοιχεία αφού ακόμα και αν παραδεχτούμε ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή μπορούμε πάντα να ελπίζουμε ότι δεν έχει κουφαθεί και από πάνω… και αυτά τα στοιχεία φωνάζουν από απόσταση…

Κώστας Εφήμερος 

15 Απριλίου 2015 

thepressproject