Φοβούνται παγκόσμια εξέγερση...

Το τελευταίο κύμα εξεγέρσεων στην Αμερική, που εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, αποτελεί ραγδαία και μεγαλειώδη κλιμάκωση των μεγάλων κινητοποιήσεων, που ήδη προηγήθηκαν τα τελευταία 3 χρόνια, μετά την εκλογή Τραμπ. 

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η συμμετοχή λαού σε....
 
διαδηλώσεις στις ΗΠΑ έφτασε τα 15 με 25 εκατομμύρια, ξεπερνώντας σε μαζικότητα ακόμα και το κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ ή το κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα (Civil Rights Movement) την δεκαετία του 1960-70!

Οι αστοί ανησυχούν σοβαρά, γιατί βλέπουν να επαληθεύονται τα λόγια του Μπρεζίνσκι, το 2008, μετά τη χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς. Προέβλεπε τότε ο περιώνυμος σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ και αρχιτέκτονας του πολέμου στο Αφγανιστάν με στόχο την ΕΣΣΔ: 

“Για πρώτη φορά στην Ιστορία ολόκληρη η ανθρωπότητα δρα πολιτικά, συνειδητοποιείται πολιτικά, και αλληλεπιδρά πολιτικά.” Χαρακτήριζε, μάλιστα την εποχή που άνοιγε με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 2006 “εποχή παγκόσμιας πολιτικής αφύπνισης”.

Από τότε μέχρι σήμερα οι μαζικές πολιτικές κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο παρουσιάζουν, με όλες τις ταλαντεύσεις και τα ζιγκ ζάγκ, διαρκή αυξητική τάση. Το διαπιστώνει και προειδοποιεί σχετικά την εξουσία στις ΗΠΑ, το αρμόδιο think tank της, Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (Center for Strategic and International Studies CSIS), τον Μάρτιο του 2020 με το πολύ ενδιαφέρον και αξιοπρόσεκτο κείμενο των Samuel Brannen, Christian Haig και Katherine Schmidt “Η Εποχή των Μαζικών Διαμαρτυριών – Κατανοώντας μια Κλιμακούμενη Παγκόσμια Τάση” (The Ageof Mass Protests – Understandingan Escalating Global Trend).

Σαν βασικά αίτια που θεωρούν ότι ωθούν τις μάζες στους δρόμους είναι τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα, η ανεργία κι η υποαπασχόληση, η ανικανότητα και η διαφθορά των κυβερνήσεων, η καταπάτηση δικαιωμάτων, την κρατική καταστολή.

Στο κείμενο καταγράφεται το ποσοστό ετήσιας αύξησης των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων τα τελευταία 10 χρόνια παγκόσμιας κρίσης (από το 2009 μέχρι το 2019) σε όλες της χώρες του πλανήτη.

Ενδεικτικά, στην Ευρώπη το ποσοστό αύξησης ήταν 12,2% το χρόνο. Ιδιαίτερα στη Γαλλία, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων σε συνδυασμό με τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις των συνδικάτων ενάντια στο νόμο του Μακρόν για τις συντάξεις, ταρακούνησε συθέμελα το καθεστώς.

Το κείμενο τονίζει την βαρύτητα που είχε η τομή της Αραβικής Άνοιξης στη Μ. Ανατολή. Δεν την θεωρεί σαν συγκυριακό φαινόμενο αλλά εκδήλωση της ίδιας τάση που συνεχίζεται ξανά (Λίβανος, Αλγερία, Ιράκ, Ιράν, Αίγυπτος) και με το ποσοστό των κινητοποιήσεων να ξεπερνάει το 16,5%.

Το άλλο μεγάλο επίκεντρο είναι η Λατινική Αμερική. Στην Κεντρική Αμερική και Καραϊβική το ποσοστό ξεπέρασε το 15,8% και στη Νότια Αμερική (Βραζιλία, Αργεντινή, Βολιβία, Κολομβία, Βενεζουέλα, Εκουαδόρ, Περού, Ουρουγουάη, Χιλή) η αύξηση ξεπέρασε το 18,9%.

Στην Υποσαχάρια Αφρική (ιδιαίτερα στη Ν. Αφρική και τη Ζιμπάμπουε) η αύξηση ξεπέρασε το 28,3%.

Η μελέτη καθώς τελειώνει τον Μάρτιο του 2020, διαπιστώνει την υποχώρηση των κινητοποιήσεων με την έναρξη της πανδημίας αλλά προειδοποιεί : 

“Παρόλα αυτά, ανάλογα με την μελλοντική πορεία της ίδιας της πανδημίας, η ανταπόκριση των κυβερνήσεων στον κορονοϊό μπορεί να αποτελέσουν έναν ακόμα πυροδότη μαζικών πολιτικών διαμαρτυριών” (ό.π., σελ.3)

Η πρόγνωση ήδη επαληθεύτηκε και με το παραπάνω.

Τα think tank του ιμπεριαλισμού ανησυχούν σοβαρά και ζητούν προετοιμασία των κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας τάσης μιας εποχής εξεγέρσεων, πολέμων και επαναστάσεων. Από την μεριά τους οι εργάτες και όλοι οι απόκληροι πρέπει να ετοιμαστούν κι αυτοί για τις προκλήσεις των καιρών και την μεγάλη αναμέτρηση. 

Ο ταξικός εχθρός είναι αδύναμος, κινδυνεύει να ανατραπεί και το ξέρει. Αλλά κι εμείς πρέπει να δούμε στην δική τους αδυναμία την δική μας δύναμη και να κάνουμε πράξη τους χειρότερους εφιάλτες τους. 

Όπως φοβόταν κι ο μακαρίτης Μπρεζίνσκι, εμείς ελπίζουμε, παλεύουμε κι έχουμε την επαναστατική πίστη ότι η καταπιεσμένη ανθρωπότητα “θα δράσει πολιτικά, θα συνειδητοποιηθεί πολιτικά, να αλληλεπιδράσει πολιτικά”- από τη Νέα Υόρκη και τη Μινεάπολη στο Παρίσι και το Βερολίνο, από την Βηρυτό και το Αλγέρι, στο Σάο Πάολο, το Σαντιάγκο της Χιλής κι ως την Αθήνα.

 

της Κατερίνας Μάτσα

neaprooptiki