Ένας καθαρός τεχνοκράτης δεν πρέπει να είναι απλά καλός γνώστης των
τεχνικών του κλάδου του, αλλά να κατέχει και τις μεθόδους ώστε τις
γνώσεις αυτές να τις εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο και αποδοτικότερο
για τον ίδιο τρόπο.
Σε πρώτη προσέγγιση αυτό είναι απόλυτα θεμιτό. Μόνο
που … να, σε κάποιες περιπτώσεις το ‘’ίδιον συμφέρον’’ του τεχνοκράτη
είναι εκείνο που κυριαρχεί και κατευθύνει την παροχή των γνώσεων του,
παρά οι ανάγκες και το συμφέρον εκείνων που τις επιζητούν ή, κάτι
χειρότερο, εκείνων που έχουν πειστεί από τον ίδιο αυτόν τεχνοκράτη πως
είναι απαραίτητο να τις επιζητήσουν.
Στην τελευταία αυτή περίπτωση ο
τεχνοκράτης δεν είναι μόνο καθαρός, άσπιλος δηλαδή και αμόλυντος από
συναισθηματισμούς και κοινωνικοπολιτικούς περιορισμούς, αλλά είναι και,
όπως ιταλιστί θα λέγαμε, capace di tutto....