Πολιτικές διώξεις: Αλλο ένα επεισόδιο στο έργο τρόμου που ζούμε της "χρήσιμης αριστεράς", που πράττει όσα δεν τόλμησε η δεξιά...

Δεν έχει μείνει σε κανέναν αμφιβολία ότι η ανάλγητη και αδίστακτη αυτή συγκυβέρνηση θα κάνει τα πάντα για να ανταποκριθεί, σαν υπηρετικό πολιτικό προσωπικό που είναι ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών, στα κελεύσματα των αφεντικών της.
Σήμερα, όπως ήταν αναμενόμενο και όπως το είχε υποσχεθεί στην κλίκα των συμβολαιογράφων που επέλεξαν να γίνουν τσιράκια των αρπακτικών για να καταλήξει η λαϊκή περιουσία σε θησαυροφυλάκια τραπεζιτών και κερδοσκοπικών fund, προωθεί νόμο που μας γυρίζει στις πιο σκοτεινές εποχές της....

 

σύγχρονης ιστορίας, νομιμοποιώντας και με την σφραγίδα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τις πολιτικές διώξεις.
 

Ετσι, λοιπόν, το υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε τροπολογία, η οποία αναμένεται να ψηφιστεί αύριο, η οποία προβλέπει την αυτεπάγγελτη δίωξη που θα συνοδεύεται με ποινή φυλάκισης σε όσους εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους σε δανειολήπτες που έχουν πέσει στα νύχια τραπεζιτών – τοκογλύφων και αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνεια τους και οι οποίοι κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι, χάνοντας τα σπίτια τους μέσω πλειστηριασμών.
 

Η νομοθετική διάταξη προβλέπει «την αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον προκαλεί απλή σωματική βλάβη ή απειλεί με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, σε υπάλληλο πλειστηριασμού που διενεργείται κατά τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης».  Ενώ ο «παραβάτης», «τιμωρείται με τις προβλεπόμενες από την κείμενη νομοθεσία ποινές (φυλάκιση 6 ή 3 μηνών κατ ελάχιστο όριο κατά περίπτωση) όποιος εισέρχεται και παραμένει σε χώρους διεξαγωγής πλειστηριασμών κατά την διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης, διακόπτοντας ή διαταράσσοντας την ομαλή διεξαγωγή αυτών». 
 

Βλέπουμε, λοιπόν, την αλληλεγγύη να στήνεται στο απόσπασμα η αλλιώς να υλοποιήστε η ρήση:  "νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη''. Εχουμε στην ουσία άλλο ένα επεισόδιο στο έργο τρόμου που ζούμε της "χρήσιμης αριστεράς", που πράττει όσα δεν τόλμησε η δεξιά...
 

Πρόκειται για μια τροπολογία που θα περάσει και θα προστεθεί στο σωρό των αντιλαϊκών μέτρων. Γιατί και τούτη η κυβέρνηση έχει τρανούς συμμάχους. Την αδράνεια , την απάθεια, την ανοχή της πλειοψηφίας των πολιτών... Ολων εκείνων που τον καναπέ τους θα αποχωριστούν μόνο σαν θα 'ρθει η ώρα να τον πλειστηριάσουν...
 

Οσο για το ποια είναι η αναγκαιότητα αυτής της νομοθετικής παρέμβασης, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση μας το λέει η αιτιολογική έκθεση που την συνοδεύει: «οι ρυθμίσεις αυτές υπαγορεύονται από λόγους υπέρτερου δημοσιονομικού και δημοσίου συμφέροντος που αποσκοπούν αφενός στη στήριξη και προστασία της εθνικής οικονομίας μέσω της ακώλυτης διενέργειας των πλειστηριασμών ως μέσον ενίσχυσης της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποφυγής ανάγκης νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αφετέρου στην εξασφάλιση της έννομης προστασίας των συμβολαιογράφων που διενεργούν πλειστηριασμούς ως υπάλληλοι αυτών».
 

Μάλιστα. Λόγοι «υπέρτερου δημοσιονομικού και δημοσίου συμφέροντος» και «προστασίας της εθνικής οικονομίας», επιβάλλουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες να βρεθούν στον δρόμο, να δημιουργηθούν στρατιές αστέγων για να υπάρξει ενίσχυση «ενίσχυσης της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποφυγή ανάγκης νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών». Ποιο κυνική ομολογία ότι όλα αυτά γίνονται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των τραπεζιτών δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
 

Πέρα απ’ τις διαπιστώσεις όμως το ζητούμενο είναι άλλο: Θα παρακολουθούμε μοιρολατρικά το νέο κοινωνικό έγκλημα που έχει δρομολογήσει η άθλια συγκυβέρνηση; Μήπως επιτέλους πρέπει να βγούμε στον δρόμο και με μορφές πάλης που απαιτούν οι καταστάσεις να στείλουμε τους αντιλαϊκούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς στην χωματερή; 
 

Μήπως πρέπει να ξεφύγουμε από την λογική της «ανάθεσης» -πολύ καλές είναι οι συμβολικές παρεμβάσεις συλλογικοτήτων σ’ αυτή την κατεύθυνση, όπως αυτή που έκανε σήμερα ο «Ρουβίκωνας» στην εφορία Αγρινίου, αλλά δεν αρκούν- και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας;
 

Ναι, δεν υπάρχει «συνταγή» για το πώς πρέπει να κλιμακώσουμε την δράση μας σ’ αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει όμως να την ανακαλύψουμε και να την εφαρμόσουμε.
 

Κι αν υπάρχει η αίσθηση ότι σήμερα δε υπάρχουν οι δυνατότητες δημιουργίας ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος που θα σταθεί ανάχωμα σ’ αυτή την βάρβαρη επίθεση ας θυμηθούμε την ρήση του Μάο που έλεγε ότι «μια σπίθα είναι αρκετή να βάλει φωτιά στον κάμπο».

Του Γ. Γ.