100 χρόνια από την ίδρυση του «Κόκκινου Στρατού»: Υπερασπίστηκε την ανθρωπότητα απέναντι στο τέρας του φασισμού

Ήταν χειμώνας του 1918. 

Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση είχε επικρατήσει και οι μπολσεβίκοι, με επικεφαλής το Λένιν, προχωρούσαν με σταθερά βήματα στην οργάνωση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο.

Από τα πρώτα μέτρα που πάρθηκαν, με σκοπό την προάσπιση της λαϊκής εξουσίας από τις επιβουλές....

των ιμπεριαλιστών (και των αντεπαναστατών συμμάχων τους), ήταν η συγκρότηση του Κόκκινου Στρατού.

Ήδη, πριν από την Επανάσταση του 1917, είχαν συγκροτηθεί από τους μπολσεβίκους οι ένοπλες ομάδες των εργατών, η Κόκκινη φρουρά που στην συνέχεια αποτέλεσε τον πυρήνα του Επαναστατικού Κόκκινου Στρατού. Στρατιώτες και ναύτες του τσαρικού στρατού που πέρασαν στο πλευρό του επαναστατημένου λαού πλαισίωσαν τις ένοπλες επαναστατικές ομάδες.

Στις 23 Φλεβάρη 1918, η Πανρωσική Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή εξέδωσε σχετικό διάταγμα για την καθολική στρατιωτική εκπαίδευση των εργαζομένων. Έκτοτε, εκείνη η μέρα θεωρείται ως ημέρα «γέννησης» του Κόκκινου Στρατού που έμελλε να γράψει ηρωϊκές σελίδες στο πεδίο των κυριότερων μαχών του 20ου αιώνα.

Ο σοβιετικός Κόκκινος Στρατός γεννήθηκε και ατσαλώθηκε στη φωτιά της μάχης, έχοντας ως αποστολή την προάσπιση των κατακτήσεων του επαναστατημένου λαού, την καταστολή των αντιδραστικών αντεπαναστατικών ενεργειών και ασφαλώς την απόκρουση των ξένων- ιμπεριαλιστικών- επεμβάσεων στο έδαφος της χώρας. Μια τέτοια απόκρουση ξένης επέμβασης ήταν η πρώτη επιτυχία του Κόκκινου Στρατού.

Μη μπορώντας να ανεχθούν το γεγονός ότι οι εκμεταλλευόμενοι στη Ρωσία είχαν πάρει την εξουσία στα χέρια τους, οι ιμπεριαλιστές των χωρών της Αντάντ, σε συνεργασία με τους γιαπωνέζους στρατοκράτες και την ντόπια αντίδραση, έχοντας την στήριξη των ΗΠΑ, συνασπίστηκαν εναντίον της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Στην ανίερη εκείνη συμμαχία ενάντια στη νεαρή εξουσία των Σοβιέτ συμμετείχε με εκστρατευτικό σώμα και η ελληνική αστική τάξη, επί πρωθυπουργίας Ελευθερίου Βενιζέλου.

Όντας γέννημα-θρέμμα των λαϊκών μαζών και την υποστήριξη των εργατών και των φτωχών αγροτών της χώρας, ο Κόκκινος Στρατός συνέτριψε τα απομεινάρια των τσαρικών αντεπαναστατών και εκδίωξε τους ιμπεριαλιστές εισβολείς. Οι μαχητές του σοβιετικού στρατού είχαν συνειδητή πειθαρχία και γνώση των σκοπών για τους οποίους πολεμούσαν, γι’ αυτό και παρέμειναν αφοσιωμένοι μέχρι τέλους στην υπεράσπιση της εργατοαγροτικής εξουσίας των Σοβιέτ.

Την ίδια αποφασιστικότητα και σθένος έδειξε ο Κόκκινος Στρατός, σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, όταν κλήθηκε να υπερασπιστεί την πατρίδα του παγκόσμιου προλεταριάτου- και εν γένει την ανθρωπότητα ολόκληρη- από τη ναζιστική απειλή. Παρά τις πρώτες επιτυχίες τους, τα ναζιστικά στρατεύματα συνάντησαν μεγάλη αντίσταση από τον Κόκκινο Στρατό ο οποίος, με αρωγό το λαό της Σοβιετικής Ένωσης, κατάφερε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόκρουση και εν συνεχεία αντεπίθεση ενάντια στις ορδές του Χίτλερ.

Η πορεία που κατέγραψε ο Β’ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι γνωστή. Έχοντας απέναντι του μια στρατιωτικά πανίσχυρη ναζιστική Γερμανία, καθώς και τους πρόθυμους συμμάχους της στην Ευρώπη, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ηρωϊκές μάχες. Αντιστάθηκε, υποχώρησε προσωρινά αλλά στο τέλος αντεπιτέθηκε και θριάμβευσε. Λαμπρότερο και ηρωϊκότερο παράδειγμα από τη Μάχη του Στάλινγκραντ δε μπορεί να υπάρξει. Η μεγαλειώδης νίκη του Κόκκινου Στρατού τον Φλεβάρη του 1943, που έτρεψε σε φυγή τα ναζιστικά στρατεύματα, έβαλε την σφραγίδα της στην εξέλιξη του πολέμου.

Ενός πολέμου που τελείωσε με την θριαμβευτική είσοδο των σοβιετικών στρατιωτών στο Βερολίνο και την ύψωση της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ. Αυτός ήταν ο στρατός του Στάλιν, του Ζούκωφ, των αξιωματικών και στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους στο μεγάλο αγώνα ενάντια στο φασισμό-ναζισμό.

Η μεταπολεμική πορεία του Κόκκινου Στρατού δεν είναι λιγότερο σημαντική. Ο Σοβιετικός στρατός υπήρξε φρουρός των ιδανικών του προλεταριακού διεθνισμούσε μια εποχή ψυχροπολεμικής ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και αντεπαναστατικών επιδιώξεων. Όχι μόνο απέκρουσε αντιδραστικές αντεπαναστατικές ενέργειες (βλ. Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία) αλλά βοήθησε σημαντικά τα νέα σοσιαλιστικά κράτη να αποκτήσουν τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις, αποκτώντας ασπίδα προστασίας ενάντια σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.

Την ειρήνη και την ανθρωπότητα υπερασπίστηκε στο διάβα της ιστορίας του ο Κόκκινος Στρατός. Γι’ αυτό, όπως είχε πει κάποτε ο αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ «κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει».

atexnos