Ωραία τα λέμε, ρε λεβέντες, αλλά...!

Οι μέρες, και τα χρόνια περνάνε και η χώρα εκποιείται ώρα την ώρα και κομμάτι κομμάτι, μπροστά σε ένα λαό θεατή του εξανδραποδισμού του!

Μπροστά σε ένα λαό που δείχνει να μην είχε καταλάβει, χρόνια τώρα, ότι εκτός από την ιδιωτική του περιουσία διέθετε και άλλη! Τη δημόσια! 

Αυτήν που οι μαυραγορίτες των, πρώην και νυν....

«κυβερνώντων» την εκμεταλλεύονται κατά το δοκούν και την εκποιούν, σαν να αποτελεί κομμάτι της περιουσίας που τους άφησε κληρονομιά ο πατέρας τους!

Αλλά βέβαια, οι δωσίλογοι που μας κυβερνούν χρόνια τώρα, με καθοδηγητές τα ξένα αφεντικά τους, μέτρησαν και ζύγισαν τις ανοχές αυτού του λαού και τις βρήκαν ικανές να αντέξουν το ξεπάστρεμα κάθε μορφής οικονομικού πυλώνα αυτού του τόπου!

Μέχρι που αποθρασύνθηκαν και αποφάσισαν να βάλουν χέρι και στην ιδιωτική περιουσία!
Με αποφάσεις εξπρές και ηλεκτρονικά κλικ!

Τότε το... θεριό-λαός άρχισε να ξυπνά!

Ένιωσε στο πετσί του την προδοσία, τον εμπαιγμό την αναλγησία και το μαυραγοριτισμό αυτών των πολιτικών απατεώνων που, τάχα, κυβερνούν!
Τότε ήταν που ένιωσε σκληρό στη ράχη του το μαστίγιο (βλ. κλομπ) των ταγματασφαλιτών του καθεστώτος!

Αυτό το θεριό που –έστω και καθυστερημένα- άρχισε να ξυπνά και να δείχνει το δόντια του, άρχισε να γυροφέρνει το κεφάλι, ψάχνοντας για στηρίγματα και συμπαραστάτες!

Τους μέτρησε!
Και του βγήκαν λειψοί!!

Αντίκρισε όμως πολλούς πούρους πολιτικούς αναλυτές, θεωρητικούς της... επανάστασης, -μέχρι και ψυχαναλυτές-, αρχηγούς και αρχηγίσκους «κομματικών» μηχανισμών, που με πύρινους λόγους καταφέρονταν εναντίον των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους...

Αποφασισμένους επαναστάτες όμως δεν είδε πουθενά!
Γιατί ήταν απασχολημένοι με τις θεωρητικές αναλύσεις του... πεπρωμένου της «επανάστασης»!

Αντίκρυσε «μαγαζάκια» και «περίπτερα» με ευωχούμενους και ευτυχισμένους πελάτες, να πίνουν στην... υγειά του ξεσηκωμού και της επανάστασης!
Με τη διαφορά ότι το νταλκάδικο «τραγούδι» που έπαιζε στον κάθε καφενέ δεν είχε καμιά σχέση με τον... ψυχοπονιάρικο «αμανέ» του απέναντι μαγαζιού!
Κάθε μαγαζί και δικό του «ρεπερτόριο»!
Κάθε μαγαζί και καπετανάτο!

Με άλλα λόγια... «χέσε ψηλά κι αγνάντευε», όπως λέει ο λαός μας!

Γιατί οι επαναστάσεις δεν είχαν ποτέ και δεν έχουν... καλές σχέσεις με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του κάθε μαγαζάτορα της «επανάστασης», του κάθε φερέλπιδος αρχηγίσκου κι ούτε έγιναν ποτέ από καπετανάτα!!

Κι έτσι, το καθεστώς της κοινοβουλευτικής χούντας, που ξέρει καλά το θέατρο της δήθεν αντιπαράθεσης, των... σκανδάλων και της κομματοκρατίας, τρίβει τα χέρια του, τραβάει απτόητο το δρόμο του πλήρους αφανισμού της χώρας και κάθε βράδυ παρακαλεί το θεό του... «να έχει καλά τα καπετανάτα»!
Αλλά για σταθείτε, ρε λεβέντες!
Μήπως κι εδώ μέσα, σε τούτον εδώ το χώρο, που φιλοξενεί όλους εμάς τους καλαμαράδες και τους γραφιάδες και μας δίνει τη δυνατότητα να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις και τους προβληματισμούς μας, δε συμβαίνει το ίδιο;

Πού είναι εκείνη η φωνή που θα βροντοφωνάξει ότι... «δεν είναι ώρα για περισπούδαστες ‘’αναλύσεις’’ και φιλοσοφικές αναζητήσεις αλλά ώρα για εγερτήριο και εξεγερτήριο κάλεσμα του λαού κατά της γενοκτονίας», που τον έχουν καταδικάσει;

 
Πότε θα ακουστεί η φωνή, που περιμένει το θεριό-λαός;

► Πλειστηριασμοί σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δικτατορίας

Σχολιασμός

Γιατί να υπηρετούμε, με τον τρόπο μας, το καθεστώς της κατοχής, με το να αναλωνόμαστε σε... αναλύσεις επί αναλύσεων για τη γάγγραινα που κατατρώει τον τόπο και δεν ενώνουμε, όλοι μαζί, τη φωνή μας, καταδικάζοντας τα καπετανάτα και τους αρχηγίσκους και τελειώνοντας κάθε άρθρο και κείμενό μας με κάλεσμα του λαού σε ενωτικό αγώνα για τη δημιουργία αυτής της δύναμης που θα σαρώσει κατακτητές και συνεργάτες;

Αν δε μείνει τίποτε απ` αυτόν τον τόπο, παρά μόνο αναμνήσεις, όλες οι αναλύσεις μας θα είναι σκουπίδια κι ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης θα βαραίνει κι εμάς!

Γιατί ανεχτήκαμε να υπάρχουν τα καπετανάτα και τα παραμάγαζα, σε βάρος των ελπίδων και της αγωνίας αυτού του λαού!
Χωρίς να αναλογιστούμε ότι πρώτα βάζουμε τα θεμέλια και τους τοίχους του σπιτιού μας και μετά έχουμε χρόνο να... «φαγωθούμε» για τη θέση των παραθύρων και των διακοσμητικών του... κήπου!!

Αν συνεχίσουμε έτσι, τότε... να θυμάστε...

Όταν κάνει και σηκωθεί το θεριό... θα αρπάξει κι εμάς στα δόντια του!  

 

 

Του Κώστα Γιαννιώτη