Από την Γερμανική επίθεση που έγινε σαν σήμερα το 1941, στο μεταβαρκιζιανό αστικό κράτος

«Από τον Απρίλη του 1941 ένα κύμα μαύρης σκλαβιάς εσκέπασε την Ελλάδα. 

Και είναι τούτη η πιο σκληρή, η πιο απάνθρωπη, η πιο αιμοβόρα, η πιο αποπνιχτική σκλαβιά απ’ όσες γνώρισε ως τώρα η πολυβασανισμένη χώρα μας στα τρεις χιλιάδες χρόνια της τρικυμισμένης ιστορίας της».

Δημήτρης Γληνός, -  «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»....

Το πρωί της 6ης Απριλίου του 1941, ώρα 5.30', ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα Ερμπαχτ βρίσκεται στο σπίτι του διαδόχου του Μεταξά, Τετραυγουστιανού πρωθυπουργού Αλ. Κοριζή.

Αφού τον ξυπνά του διαβιβάζει τη διακοίνωση, με την οποία η κυβέρνηση του Χίτλερ «εξηγούσε» τους λόγους που την έκαναν να εισβάλει στο ελληνικό έδαφος.

 

Την ίδια ώρα, τη διακοίνωση παραλάμβανε και Ελληνας πρεσβευτής στο Βερολίνο, από εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Ως κύρια αιτία για την εισβολή των στρατευμάτων της η ναζιστική Γερμανία προέβαλλε την πρόσδεση της Ελλάδας στη Μ. Βρετανία, γεγονός που αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει περίτρανα ότι ο Β' παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε προϊόν της όξυνσης των αντιθέσεων μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών του κόσμου γενικά και ειδικότερα της Ευρώπης. (Διαβάστε περισσότερα). 

Παρά του ότι η στρατιωτική δύναμη πυρός που χρησιμοποίησαν οι ναζί εναντίον της Ελλάδας ήταν δεκαπλάσια απ' αυτή του ελληνικού στρατού, τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας έγραψαν σελίδες ηρωικής αντίστασης.

Η σύντομη όμως κατάρρευση όμως του μετώπου δεν οφειλόταν μόνο στον αρνητικό για την Ελλάδα στρατιωτικό συσχετισμό δύναμης.

Ο στρατηγός Τσολάκογλου οδηγείται στη βίλα Σωσσίδη για την τελική υπογραφή συνθηκολόγησης με τη Γερμανία

Είναι γνωστό πως ο Χίτλερ χρωστάει την εύκολη νίκη του στην Ευρώπη στην προδοσία που εκδηλώθηκε σε μια σειρά χώρες από τις Ιθύνουσες τάξεις των χωρών αυτών.  

Συγγενεύοντας ιδεολογικά με το χιτλερισμό οι τάξεις αυτές στάθηκαν ανίκανες να ηγηθούν του λαού τους και να οργανώσουν την άμυνα της χώρας τους. 

Αντίθετα άφησαν ανοιχτές τις πόρτες για να οργανωθούν οι αντεθνικές εκείνες δυνάμεις μέσα στον τόπο τους που καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και που παρέλυσαν την ενίσχυση του Εθνους.

Πίστευαν έτσι πως με την ήττα θα χάσουν λιγότερα απ’ ότι θά 'χαναν όταν οι Λαϊκές Εθνικές Δυνάμεις αντιστέκονταν νικηφόρα στο γερμανοϊταλικό φασισμό, πράγμα πού θα 'φερνε στη σκηνή τους ίδιους τους Λαούς πρωταγωνιστές στην πάλη και τη νίκη κατά του φασισμού.

Έτσι και στη χώρα μας η Βασιλομεταξική δικτατορία, αποκορύφωμα αντιλαϊκών καθεστώτων που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια τον τόπο μας, προπαρασκεύασε εντατικά στην ουσία την προδοσία και έκανε στραβά μάτια στην οργάνωση της πέμπτης φάλαγγας στη χώρα μας. (Δείτε εδώ).

Με την κατάρρευση του μετώπου αστικός κόσμος και φασισμός βρίσκονται αγκαλιά, ενώ οι κυβερνήσεις της Κατοχής και τα «Τάγματα Ασφαλείας», βάζουν στο στόχαστρο τους το αντιστασιακό κίνημα και τους κομμουνιστές.

 

 Επίσης, αν εξαιρέσει κανείς τους δυο ΕΑΜίτες μητροπολίτες - Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιος- και αρκετούς ιερωμένους από τον κατώτερο κλήρο, -με πιο εμβληματική την περίπτωση του αρχιμανδρίτη Γερμανού Δημάκου, συμπολεμιστή του Αρη Βελουχιώτη με το ψευδώνυμο παπα -Ανυπόμονος- ο δωσιλογικός θριαμβεύει και στους αρχιρασοφόρους.

***

 Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός με τον πρωθυπουργό της πρώτης δωσιλογικής κυβέρνησης Γ. Τσολάκογλου

 
Υπάρχει βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ο οποίος αρνήθηκε να μετάσχει στην παράδοση της Αθήνας στους κατακτητές και να ορκίσει την πρώτη δωσιλογική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου.
Αλλά αυτός απομακρύνθηκε αμέσως και τοποθετήθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ο εκλεκτός των Γερμανών Δαμασκηνός...

Ακόμα και μετά την απελευθέρωση, ο Τσόρτσιλ αποκαλούσε «Κουίσλιγκ» τον Δαμασκηνό και ήταν δύσπιστος στην ανάδειξή του σε αντιβασιλέα, διότι υπήρξε «όργανο των Γερμανών», τους οποίους «πρόδωσε» στη συνέχεια.

Οσο για τους λοιπούς μητροπολίτες, περισσεύουν οι εκδηλώσεις νομιμοφροσύνης προς τους κατακτητές.

Ο μητροπολίτης Πατάρων Μελέτιος, ως επίτιμος πρόεδρος μιας «Κεντρικής Επιτροπής Λαού Αλεξανδρουπόλεως», έσπευσε ήδη από τις 10/4/1941 να απευθύνει«προς την Αυτού Εξοχότητα τον Φύρερ του Γερμανικού Ράιχ, Κύριον Κύριον Αδόλφον Χίτλερ, τας ολοψύχους ευχαριστίας και την εις το διηνεκές αναλλοίωτον ευγνωμοσύνην» του ποιμνίου του «διά την άκραν ευγένειαν και τον ιπποτισμόν τον οποίον επεδείξαντο απέναντί του τα ηρωικά στρατεύματα της κατοχής».

Ευχαριστήρια επιστολή προς τον Χίτλερ που υπογράφει ο Πατάρων Μελέτιος  

Εχουν διασωθεί και οι ομιλίες τεσσάρων ιεραρχών της Βόρειας Ελλάδας κατά την περιφορά της προπαγανδιστικής έκθεσης των ναζί «ο σοβιετικός παράδεισος».

Ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Κωνσταντίνος αναπολεί νοσταλγικά την «παλαιά ευτυχία των Ρώσων» επί τσάρου και διατυπώνει την άποψη ότι «ο μπολσεβικισμός δέον να θεωρηθή μία κίνησις παρά κατωτέρω λαώ, ανίκανος να ηλεκτρίση άλλους λαούς προηγμένους εις τον πολιτισμόν», όπως ο ελληνικός. 

Ο Εδέσσης Παντελεήμων θα ταχθεί πιο ανοιχτά υπέρ των ναζί: «Ο Ελλην τάσσεται παρά το πλευρόν των δυνάμεων αίτινες καταπολεμούν το υλιστικόν τούτο σύστημα και ελπίζει ότι ούτω θα επιτύχη να εξασφαλίση εν ελεύθερον και ευτυχές μέλλον εν τω πλαισίω της νέας Ευρώπης».

Ο Φλωρίνης Βασίλειος θα θεωρήσει τον Χίτλερ όργανο του Θεού κατά του διαβόλου:
«Καθώς άλλοτε η Θεία Πρόνοια, εν τω προσώπω του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εθριάμβευσε κατά των διωγμών της ειδωλολατρίας, τοιουτοτρόπως σήμερον, εν τω προσώπω του Μεγάλου Ηγέτου του ενδόξου Γερμανικού έθνους, θα θριαμβεύση και κατά του διωγμού τούτου».

Ο μητροπολίτης Κασσανδρείας Ειρηναίος θα προσθέσει:
«Ευνόητος η χαρά και ανακούφισις ην ησθάνθην όταν ο Μέγας Φύρερ του Γερμανικού Ράιχ εκήρυξε τον κατά των Μπολσεβίκων πόλεμον, προς απαλλαγήν της Αγίας Ορθοδόξου Ρωσίας από των σκληρών και αφορήτων αυτών τυράννων και βασανιστών. […] 

Ας ευχηθώμεν εις τα γερμανικά όπλα επιτυχίαν […] 

Οφείλομεν λοιπόν μεθ’ υπομονής και ησυχίας να επιδιδώμεθα εις τα ειρηνικά ημών έργα, παρέχοντες προθύμως την προσωπικήν ημών εργασίαν δι’ έργα οδοποιίας και οχυρωματικά τοιαύτα, αφ’ ου μάλιστα διά των τοιούτων ποικίλως ωφελείται και προάγεται η γλυκεία ημών Πατρίς, της οποίας την ελευθερίαν και διακυβέρνησιν υπό της ελευθέρας θελήσεως του Ελληνικού Λαού, μετά την πολυπόθητον ειρήνην ολοκλήρου της ανθρωπότητος, υπεσχέθησαν οι ευγενείς κατακτηταί μας, διά του γνωστού διαγγέλματος του σοφού και φιλοπάτριδου πρωθυπουργού ημών κ. Λογοθετοπούλου».

Οι Αγιοι Πατέρες και ο Χίτλερ

Γερμανοί αξιωματικοί με ηγούμενους στο Αγιο Ορος 

Η πιο γλοιώδης συμπεριφορά προς τους κατακτητές υπήρξε δυστυχώς εκείνη του Αγίου Ορους.

Οι εκπρόσωποι των είκοσι μονών έστειλαν στις 26/4/1941, μια μέρα προτού μπουν οι κατακτητές στην Αθήνα, επιστολή προς την «Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον», ζητώντας«όπως αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον».

Με την επιστολή οι ηγούμενοι του Αγίου Ορους ζητούσαν να διατηρήσουν τα κτήματα και τα δικαιώματά τους.

Και κατέληγαν:
«Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Ορει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής. Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν και μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Εθνους».

Πηγή: Δημήτρης Ψαρράς - "Εφημερίδα των Συντακτών

***

Κατά την διάρκεια, λοιπόν, της κατοχής η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία λειτούργησε και αυτή όπως και οι υπόλοιποι θεσμοί του αστικού ελληνικού κράτους κάτω από την σημαία του κατακτητή.

Σ' αυτή την περίοδο συγκρούστηκαν δυο κόσμοι. Απ' την μάτια τα πουλημένα καθάρματα που συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις, μακελεύοντας τον ελληνικό λαό, με ποιο χαρακτηριστική περίπτωση τα γερμανοντυμένα αποβράσματα των "Ταγμάτων Ασφαλείας", και από την άλλη τους αγωνιστές του ΕΑΜ και του ενόπλου τμήματος του, του ΕΛΑΣ. 

Το τι επακολούθησε μετά στο μεταβαρκιζιανό αστικό κράτος γνωστό. Ο ένοπλος δωσιλογισμός βρέθηκε να είναι ο πυλώνας του αστικού συστήματος. Πουλημένα τομάρια που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, και αργότερα έθεσαν τις υπηρεσίες τους στον "αγώνας κατά του κομμουνισμού" αλλάζοντας αφεντικό, -από τους Γερμανούς έγιναν δουλικά των Εγγλέζων και του υπηρετικού ντόπιου πολιτικού τους προσωπικού-, βρέθηκαν να φέρουν βαθμούς ταξιάρχου στο στράτευμα και άλλοι να να βρίσκονται υπουργοί και βουλευτές.

Την ίδια εποχή που χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής μας αντίστασης και του ΔΣΕ έπεφταν δολοφονημένοι από τα εκτελεστικά αποσπάσματα και άλλοι βασανιζόταν σε φυλακές και εξορίες το αστικό κράτος με όργανα τους πρώην συνεργάτες των κατακτητών έχτιζε τους "νέους Παρθενώνες" του.  

 

tsak-giorgis