Συμμετοχή στο Πανηπειρωτικό συλλαλητήριο

Καμιά εξόρυξη υδρογονανθράκων στη δυτική Ελλάδα

Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία αγώνας για τη γη και την Ελευθερία

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ / 1-6-18 /18:00/ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Το μνημόνιο τώρα εφαρμόζεται… 

Μετά από μιά δεκαετία περίπου, όπου η ελλαδική κοινωνία λεηλατείται από μια οικονομική κρίση που....

λειτούργησε ως δούρειος ίππος για την άλωση κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων, οι χλιαρές αντιστάσεις και η αδυναμία συγκρότησης κινήματος αντίστασης και ανατροπής από την πλευρά της κοινωνίας, άνοιξε την όρεξη στα κοράκια των πολυεθνικών καπιταλιστικών κολοσσών να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα εξαθλίωσης και εξαχρείωσης της κοινωνίας. 

Την υφαρπαγή κάθε δημόσιου κοινωνικού αγαθού με αισχρές συμβάσεις ξεπουλήματος-παραχώρησης στο ιδιωτικό κεφάλαιο. 

Μέσα από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει υποθηκεύσει το μέλλον των επόμενων γενιών για δεκαετίες στο άρμα του σύγχρονου φασισμού, η γη και η θάλασσα χωρίζονται σε οικόπεδα προς ξεπούλημα και διαχείριση στα πλαίσια της διεθνούς νεοφιλελεύθερης επίθεσης που προκαλεί κοινωνική ισοπέδωση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.

Το ξεπέρασμα της κρίσης για τα αφεντικά ισοδυναμεί με τη συνέχιση του πολέμου που έχουν κηρύξει στις κοινωνίες για τον έλεγχο των φυσικών πόρων που τους αφαιρούν τα διάφορα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, παράλληλα με την προώθηση πολιτικών συνθηκών κοινωνικής περιστολής των δικαιωμάτων, των διεκδικήσεων και αντιστάσεων, τουλάχιστον τόσο όσο και το πλαίσιο λειτουργίας της δημοκρατίας. 

Η επίθεση του κεφαλαίου στις κοινωνίες σήμερα, έχει ως αιχμή τον έλεγχο της ενέργειας και των νέων τεχνολογιών, την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αγαθών όπως το νερό και η τροφή με τάση τη μονοπωλιακή ολοκλήρωσή τους. 

Τα νέου τύπου τραστ μονοπωλιακής διαχείρισης των αναγκαίων κοινωνικών αγαθών που ενδυναμώνονται διεθνώς το μόνο που μπορεί να υποσχεθούν για το μέλλον είναι περισσότεροι πόλεμοι, φτώχεια και εξαθλίωση για τις κοινωνίες, αρπαγή και καταστροφή των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος.

Στην Ελλάδα ειδικότερα, ο οικονομικός στραγγαλισμός που επέβαλλαν στην κοινωνία με τη λεηλασία των δημοσίων ταμείων, των μισθών και των συντάξεων και συνολικά των εργασιακών συνθηκών, η απαξίωση του ίδιου του συντάγματος και της (έτσι κι αλλιώς) εκμεταλλευτικής θεσμικής σύμβασης της αστικής δημοκρατίας, η χρόνια παρασιτική λειτουργία των θεσμών (κόμματα, δικαιοσύνη, συνδικαλιστική γραφειοκρατία, σώματα ασφαλείας) που αναδείχτηκε περίτρανα στα χρόνια των μνημονίων, ήταν η αρχή. 

Το αναγκαίο κτύπημα για να γονατίσει ο ήδη πληγωμένος λαός στις σειρήνες της ¨μεταμνημονιακής¨ ¨ανάπτυξης¨ που έρχεται για να λεηλατήσει την κοινωνία και τη φύση. Η συνέχεια έρχεται καταιγιστική για να αλλάξει αποφασιστικά τον κοινωνικό ταξικό χάρτη με τελική υπόσχεση το σκοταδισμό.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, από το 1950 μέχρι σήμερα, όντας δουλικά προσκείμενες σε κάποιο ισχυρότερο νταβατζή της διεθνούς σκακιέρας, διδάσκονται και διδάσκουν το λαό στη μιζέρια και την υποτέλεια, στο γλείψιμο, τη ρουφιανιά, το φόβο και την ταπείνωση, τη ματαιοδοξία και την αγανάκτηση. 

Τα τέρατα του παρόντος μας μοιάζουν τόσο όσο έχουμε προχωρήσει στην αλλοτρίωση και το συμβιβασμό με το κράτος. Το ψεύτικο παιχνίδι της πολιτικής που γίνεται για να συγκαλύψει τα εγκλήματα των αφεντικών και να αθωώσει το σύστημα, έχει γεμίσει με ελπίδες ταξικής ανέλιξης πολλούς γραφειοκρατικούς κώλους, εχθρός τους, η Ενότητα στην προοπτική δημιουργίας κοινωνικού επαναστατικού κινήματος. 

Οι κομπογιαννίτες του σύριζα που τους έλαχε θέση Τσολάκογλου στην ιστορία δεν είναι τίποτα διαφορετικό από τα 100 μικρά ΚΚΕ που παρασιτούν και δυσφημίζουν οποιαδήποτε προοπτική κοινωνικής απελευθέρωσης.

Οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι οφείλουν να αξιοποιήσουν τη συσσωρευμένη αγωνιστική πείρα των τελευταίων ετών ενάντια στο καθεστώς των μνημονίων, για να εκτιμήσουν τα όρια της κοινωνικής αντίστασης στο επίπεδο των θεσμών και της αστικής δικαιοσύνης. 

Στα χρόνια όπου τα συντάγματα παραβιάζονται αβίαστα, η δικαιοσύνη και όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί, είναι ολοφάνερα βιτρίνα που κρύβει τον σάπιο ως το κόκκαλο εξουσιαστικό κόσμο, τα σώματα ασφαλείας αποτελούν λαομίσητο στρατό κατοχής, η Αντίσταση στο καθεστώς τίθεται πλέον επιτακτικά στον καθένα ξεχωριστά.

Το διακύβευμα είναι πάντα το ίδιο, να ξεφύγουμε από τη βαρβαρότητα, να μην ζήσουμε σαν δούλοι. 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ