«EL EJERCITO DEL EBRO» - «Η Στρατιά του Ebro»

Έλληνες από την 15ΔΤ στον Ebro 

(από τα αρχεία της American Lincloln Brigade)

Ένα από τα πιο γνωστά εμβατήρια που τραγουδούσαν οι ηρωικοί μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας. 

Η μελωδία του τραγουδιού προέρχεται από ένα ισπανικό παραδοσιακό τραγούδι, ενώ οι στρατιώτες των μονάδων άλλαζαν τα στιχάκια ανάλογα με την περίσταση. 

Στο εμβατήριο αυτό, οι στρατιώτες τραγουδούν την αποφασιστικότητά τους για τη μάχη που έρχεται, ενώ ταυτόχρονα στο πρόσωπο της Carmela, εξυμνείται η γυναίκα που συμβολίζει την ειρηνική και δημιουργική ζωή.

Ο πόλεμος είναι φρικτή εμπειρία και όσοι τον εξυμνούν παράφρονες. 

Η ιστορία του Ισπανικού εμφύλιου πολέμου....
 
είναι λίγο γνωστή, πολύ σκληρή και δραματική. Άνοιξε πληγές που δεν έχουν επουλωθεί μέχρι σήμερα. Διαποτίζεται ωστόσο από αντιφάσεις και ασύλληπτες για τη σημερινή εποχή υπερβάσεις – σταγόνες από αυτές θα ήταν αρκετές για να αλλάξει η ζωή μας!

Η «Στρατιά του Ebro» ήταν ο μεγαλύτερος στρατιωτικός σχηματισμός του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου. Στις τάξεις της πολέμησαν, εκτός από τους Ισπανούς δημοκρατικούς, χιλιάδες ξένοι εθελοντές που συγκροτούσαν τις «Διεθνείς Ταξιαρχίες».

Στην μάχη του Ebro ο ελληνικός και ο αμερικανικός λόχος βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα σε έναν εχθρικό κλοιό. Εκεί λαμβάνεται και η μεγάλη απόφαση να επιχειρήσουν μία απελπισμένη έξοδο. Πολεμώντας άγρια για δύο μερόνυχτα, καταφέρνουν να απεγκλωβιστούν και να ενωθούν με τα υπολείμματα των Κυβερνητικών, αφήνοντας όμως πίσω τους 20 Έλληνες νεκρούς και ολόκληρο σχεδόν τον αμερικανικό λόχο.

Πενήντα τρεις εθνότητες αναφέρεται πως εκπροσωπήθηκαν στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στον Ισπανικό Εμφύλιο, που ξεκίνησε με πραξικόπημα του εθνικιστή στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο που ανάτρεψε τον Πρόεδρο της 2ης Ισπανικής Δημοκρατίας Μανουέλ Αθάνια. 

Το πολιτικό εύρος των Δημοκρατικών Δυνάμεων ήταν μεγάλο, από Φιλελεύθερους αστούς μέχρι Κομμουνιστές και Αναρχικούς επαναστάτες. Οι εθνικιστές υποστηρίζονταν από την Φασιστική Ιταλία και την Ναζιστική Γερμανία οι οποίοι προσέφεραν συνεχώς και αδιάλειπτα το καλλίτερο ως τότε πολεμικό υλικό στον κόσμο και ειδικές δυνάμεις. 

 Οι Έλληνες εθελοντές των Διεθνών Ταξιαρχιών αριθμούσαν γύρω στα 300-400 άτομα. Η πρώτη ομάδα των εθελοντών έφτασε στην Ισπανία το 1936 και ενσωματώθηκε στον «Βαλκανικό Λόχο» που αποτελείτο από Γιουγκοσλάβους. 

Ωστόσο υπήρχαν και αρκετοί οι οποίοι ενσωματώθηκαν σκόρπιοι σε άλλους λόχους, ανάλογα με την χώρα προέλευσής τους (πχ οι Έλληνες εξ Αμερικής υπηρέτησαν στο τάγμα «Αβραάμ Λίνκολν», ενώ εκείνοι από την Αγγλία έμειναν στο αγγλικό). Στα μέσα του 1937 συγκροτείται πλέον επίσημα ο Ελληνικός Λόχος «Ρήγας Φεραίος», υπό την διοίκηση του Γιάννη Παντελιά. Από τα ονόματα των 278 Ελλήνων εθελοντών που σώζονται μέχρι σήμερα, οι 78 πέθαναν πολεμώντας στην Ισπανία.

Στα 1938, με την αναγκαστική αποχώρησή τους η Πασιονάρια (Ντολόρες Ιμπαρούρι) στον αποχαιρετιστήριο λόγο της, απευθύνθηκε σ` αυτούς: 
«Σύντροφοι των Διεθνών Ταξιαρχιών. Λόγοι πολιτικοί, αίτια κρατικά, το συμφέρον αυτής της ίδιας της υπόθεσης για την οποία χύσατε το αίμα σας με απεριόριστη γενναιοδωρία, σας στέλνουν τώρα πίσω, μερικούς από σας, στην πατρίδα σας, άλλους σε αναγκαστική εξορία. 
Μπορείτε να φύγετε περήφανοι. Είσαστε η ιστορία. Γίνατε πρόσωπα μυθικά. 
Είσαστε το ηρωικό παράδειγμα της σταθερότητας και της διεθνούς απήχησης της Δημοκρατίας. Δεν θα σας ξεχάσουμε και όταν βγάλει φύλλο και πάλι το δένδρο της ελιάς, το δένδρο της ειρήνης, και αυτά μπλεχτούν με τα φύλλα της δάφνης για τη νίκη της Ισπανικής Δημοκρατίας, ελάτε πάλι πίσω». 

Τον Απρίλιο του 1939, ο εμφύλιος έληξε με την πλήρη επικράτηση των φρανκιστών.




attikisynergasia