κ.Βερροιόπουλε, το μείγμα ηλεκτροπαραγωγής της Ιαπωνίας μέχρι το 2030 το μαθαίνει κανείς στη Λ. Μεσογείων;

Η Ιαπωνία είναι μια πλούσια χώρα, με εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογία και μια φιλοσοφία των κατοίκων της για τη ζωή και τη χώρα τους που διαφέρει εντελώς απ' αυτή αρκετών Δυτικών χωρών. 

 

Είναι μια εξαιρετικά σεισμογενής χώρα, αλλά το τεχνολογικό της επίπεδο της επέτρεψε να παίρνει.... 

 

 

για χρόνια μεγάλο μέρος του ηλεκτρισμού της από πυρηνικά εργοστάσια. 

 

Ακόμα και στο μεγάλο σεισμό του 2011 στη Φουκουσίμα τα εργοστάσια άντεξαν τη δόνηση, ήταν το τσουνάμι που προκάλεσε την καταστροφή στο εργοστάσιο της TEPCO.

Όπως ήταν αναμενόμενο η καταστροφή της Φουκουσίμα έφερε το προσωρινό κλείσιμο όλων των πυρηνικών εργοστασίων, προκαλώντας αιφνίδιο και πολύ μεγάλο έλλειμμα ηλεκτροπαραγωγής. Τα διαγράμματα της επάνω εικόνας δείχνουν το μείγμα ηλεκτροπαραγωγής πριν και μετά τη Φουκουσίμα. 

 

Το έλλειμμα από το κλείσιμο των πυρηνικών καλύφθηκε βραχυπρόθεσμα με αυξημένες εισαγωγές κάρβουνου και υγροποιημένου φυσικού αερίου και σταδιακά τα πυρηνικά επανέρχονται σε λειτουργία, επιτρέποντας τη μείωση των εισαγωγών. 

 

Κι επειδή οι Ιάπωνες φημίζονται για τη μεθοδικότητά τους, τον Απρίλιο 2014 ανανέωσαν την ενεργειακή τους στρατηγική, (4th Basic Energy Plan), που μπορείτε να δείτε αναλυτικά εδώ και βασίζεται στην εξής απλή σκέψη:
"Energy is the foundation that supports all human activities.  Japan cannot keep developing without establishing an energy supply-demand structure that realizes a stable energy supply system which imposes a light burden on society."

Η πολιτική τους συμπυκνώνεται στο "3Ε+S", δηλαδή Energy security, Economic efficiency, Environmental protection &Safety. Απλά πράγματα δηλαδή: ασφάλεια εφοδιασμού και σύστημα που δεν επιβαρύνει την κοινωνία. Ακριβώς το αντίθετο απ' τις ανοησίες που βλέπουμε στον 21ο αιώνα στην ΕΕ, όπου ... αυξάνεται ραγδαία παντού ο αριθμός των νοικοκυριών που δεν αντέχουν να πληρώνουν τους λογαριασμούς του ρεύματος.

Μόλις πρόσφατα ωστόσο, στις 3 Ιουλίου 2018, οι Ιάπωνες επικαιροποίησαν την ενεργειακή τους πολιτική μέχρι το 2050 και ανακοίνωσαν το 5th Basic Energy Plan, στοιχεία του οποίου μπορείτε να δείτε στον ιστότοπο του Υπουργείου Ενέργειας (και μην σας τρομάζουν τα ιαπωνικά, πλέον υπάρχει η μηχανική μετάφραση, την οποία μπορείτε να εγκαταστήσετε στο φυλλομετρητή/browser ως επέκταση, είναι πολύ βολικό). 

 

Επειδή ωστόσο τα αγγλικά ίσως σας είναι πιο οικεία, μπορείτε να δείτε το προβλεπόμενο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής για το 2030, όπως το μετέδωσε το Reuters, το οποίο περιλαμβάνει 20-22% πυρηνικά, 26% κάρβουνο, 27% υγροποιημένο φυσικό αέριο, 8,8-9,2% υδροηλεκτρικά, 7% ηλιακά, 3,7-4,6% βιομάζα, 3% πετρέλαιο, 1,7% αιολικά και 1,0-1,1% γεωθερμία. 

Ο στόχος για 20-22% πυρηνικά + 26% κάρβουνο δείχνει πως θέλουν περίπου το 45% να καλύπτεται από πηγές που δίνουν φορτίο βάσης και θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το αντίστοιχο ποσοστό, στο οποίο θα καταλήξει η δική μας Επιτροπή Εθνικού Ενεργειακού Σχεδιασμού, με πρόεδρο τον κ. Βερροιόπουλο. 

 

Πάντως το 2004, όταν κάναμε την Ολυμπιάδα της Αθήνας, ο εγχώριος λιγνίτης, ο δικός μας μαύρος χρυσός, κάλυπτε το 62,82%, όπως φαίνεται στην πιο πάνω εικόνα από παρουσίαση, που έγινε στην πρόσφατη ημερίδα του Δήμου Τήνου για τα αιολικά, ενώ το Μάρτιο είχαμε δει πως χρειαζόμαστε τουλάχιστον 4.000MW λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής και 1 δισεκατομμύριο βαρέλια μαύρου χρυσού περιμένουν να τ'αξιοποιήσουμε. 

 

Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε πλέον καταντήσει ν' απαξιώνουμε τον εγχώριο λιγνίτη προκειμένου να εισάγουμε φυσικό αέριο για να παράγουμε ενέργεια φορτίου βάσης, λες και είμαστε το ...Κατάρ!

Ας απαντήσει λοιπόν ο καθένας στα πολύ απλά ερωτήματα:  

τα χρήματα που δίνουμε για αγορά φυσικού αερίου+δικαιώματα εκπομπών CO2 είναι περισσότερα ή λιγότερα απ' τα χρήματα που μας κοστίζει ο Ελληνικός λιγνίτης+δικαιώματα εκπομπών CO2; 

 

Να θυμόμαστε πως στην πρώτη περίπτωση όλα τα λεφτά φεύγουν στο εξωτερικό και πρέπει από κάπου να τα βρούμε, στη δεύτερη περίπτωση τα λεφτά για το λιγνίτη μένουν σχεδόν ΟΛΑ στη χώρα.  

 

Κι αν δεν έχουμε αέριο, από πού θα έχουμε ασφάλεια ηλεκτροδότησης; Κι αν θέλουμε σώνει και καλά αέριο, γιατί δεν το καίμε με απόδοση 85% (θέρμανση) και το καίμε με απόδοση 50% (ηλεκτροπαραγωγή);

Και για να ξαναγυρίσουμε στο αρχικό θέμα, η Ιαπωνία είναι αμιγώς νησιωτική χώρα, μάλλον φυσά αρκετά κι εκεί, αλλά, την ώρα που διψούν για ενέργεια και θέλουν να μειώσουν τις εισαγωγές τους, στοχεύουν σε μόνο 1,7% αιολικά για το 2030, την ίδια στιγμή που βάζουν πολύ περισσότερα ηλιακά. 

 

Φαίνεται πως όταν τα παιδιά στην Ιαπωνία παίζουν και ρωτούν αν "πετάει ο γάιδαρος", η απάντηση είναι "ναι, στην ΕΕ πετάει και με 6 Mach, αλλά στην Ιαπωνία όχι, δεν φυσά αρκετά!" (τα 6 Mach από σχόλιο αναγνώστη).

 

 

 

greeklignite