Ταγματασφαλήτες, εγκληματίες δοσίλογοι, αστικός κόσμος και ξένοι προστάτες τους (Αφιέρωμα)

Πιθανόν να διαβάσατε  την ανάρτησή μας για το φρικιαστικό έγκλημα των ταγμάτων ασφαλείας που μαζί με τους Γερμανούς μακέλεψαν τους πατριώτες της Κοκκινιάς σαν χτες το 1944.
 

Ίσως επίσης να είδατε και το κείμενο μας στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέραμε: 

Οι πρωταγωνιστές της σφαγής, τα δοσιλογικά καθάρματα, οι «οι καταραμένοι τσολιαδοχωροφύλακες» που μαζί με τους Γερμανούς «βασάνισαν, χτύπησαν ανελέητα, τους έβγαλαν τα μάτια και πτώματα πια του εκτέλεσαν» -σ.σ τους Εαμίτες- (όπως αναφέρει προκήρυξη της Αχτιδικής Επιτροπής Κοκκινιάς του ΚΚΕ) «ανταμείφτηκαν ....

πλουσιοπάροχα» για τις «υπηρεσίες» στον κατακτητή από τις μετέπειτα μοναρχοφασιστικές κυβερνήσεις. 
 

Τα τομάρια, οι προδότες εγκληματίες, που έφεραν τα ονόματα Πλυτζανόπουλος, Σγούρος, Μπουραντάς, και οι οποίοι πρωτοστάτησαν στο μακέλεμα του λαού της Κοκκινιάς μόνο «εθνικοί ευεργέτες» που δεν ανακηρύχτηκαν.
 

Επειδή θεωρούμε ότι η ιστορική μνήμη και ειδικά της πρόσφατης ιστορίας μας πρέπει να παραμείνει ζωντανή σ’ αυτή μας την ανάρτηση θα κάνουμε μια αρκετά μεγάλη αναφορά για τα σώματα ασφαλείας επικεντρωνόμενοι βασικά στην αναγκαιότητα, για το αστικό σύστημα, δημιουργίας τους και την στάση που κράτησε απέναντι τους οι αστοί πολιτικού ηγέτες της εποχής.
 

Σαν βασική πηγή της ανάρτησής μας χρησιμοποιούμε το πολύ καλό βιβλίο του Νίκου Κ. Καρκάνη: “ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Δίκες - Παρωδία (ντοκουμέντα, αποκαλύψεις, μαρτυρίες)” (Σύντομα θα το αναρτήσουμε ολόκληρο σε μορφή κειμένου στον ιστότοπο "ιστορικά ντοκουμέντα" Προς το παρών έχουμε παραθέσει ένα μεγάλο μέρος του).
 

H πλουτοκρατική ολιγαρχία, οι πολιτικοί και στρατιωτικοί της εκπρόσωποι (στρατηγοί, ναύαρχοι κλπ.), η πνευματική ηγεσία και η ηγεσία της εκκλησίας που είχαν επίγνωση ότι το κατοχικό καθεστώς στηριζόταν στη βία και το χαφιεδισμό αισθάνονταν ανίσχυροι όσο έβλεπαν να αναπτύσσεται το κίνημα αντίστασης και ο λαός να σηκώνει κεφάλι.
 

Πανικόβλητοι, όχι, φυσικά, από την τριπλή φασιστική κατοχή, άλλα από τη Λαϊκή Αντίσταση, που ορθωνόταν και δυνάμωνε ματωμένη σε σκληρούς αγώνες κατά των καταχτητών, όπλιζαν σε συνεργασία με τούς Γερμανούς τις δικές τους δυνάμεις που θα μπορούσαν να τις αντιπαρατάξουν στην ώρα αιχμής, δηλαδή για την κάλυψη του κενού που θα δημιουργούνταν όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί και πριν φτάσουν οι Βρετανοί.
 

Και αυτοί οι εγκληματίες που έβαψαν με τα χέρια τους από αίμα του ελληνικού λαού, συνεργαζόμενοι με τις δυνάμεις κατοχής, μετά την απελευθέρωση της χώρας μας όχι απλώς δεν τιμωρήθηκαν αλλά έγιναν οι στυλοβάτες του αστικού μεταβαρκιζιανού κράτους.
 

Ασ’ πιάσουμε το θέμα από την αρχή.
 

Ο I. Ράλλης είπε πως είχε εντολή να μείνει στην εξουσία, ώσπου να ’ρθουν οι Βρετανοί!

Ό Μανιαδάκης είχε πει στον Μπουραντά φεύγοντας για τη Μέση Ανατολή να συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής και ότι αυτός θα ξανάρθει.
 

Ολοι αυτοί έτρεμαν την δύναμη του λαού. Μάλιστα, φρόντιζαν να χρησιμοποιούν τους καταχτητές για να τρομοκρατήσουν, να μην αφήσουν το λαό να πάρει την εξουσία μετά την απελευθέρωση.
 

Συγκρότησαν δυνάμεις ασφαλείας ισχυρές. Δύναμη πυρός μιας μεραρχίας, είπε ο Μπουραντάς, ότι διέθετε το μηχανοκίνητο που διοικούσε. Και τα όπλα αυτά τα πήρε όχι μόνο από τους καταχτητές, άλλα και τους Βρετανούς και την κυβέρνηση του Καϊρου. 
 

Συμφωνήσαμε θα πει ο Εβερτ με τον Γ. Παπανδρέου πριν φύγει για τη Μέση Ανατολή να μας στείλει όπλα. Και αυτός, με την μεσολαβήσει των Αγγλων έστειλε.  

Οχι όμως για να οπλιστούν οι αντιστασιακές οργανώσεις, αλλά για να καταλήξουν στα χέρια μελών των προδοτικών οργανώσεων «X» και ΕΔΕΣ Αθήνας, οι ηγεσίες των οποίων εκτελούσαν εντολές των κατοχικών δυνάμεων.  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Του Γ. Γ.



tsak-giorgis