Ο πατριωτισμός της Αριστεράς

Η εκχώρηση της Εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας στους θεσμικούς δανειστές – τοκογλύφους, η εκτεταμένη διαφθορά και ανυποληψία του υφιστάμενου μνημονιακού πολιτικού συστήματος, θα έπρεπε να είχε συνεγείρει και ενώσει την Αριστερά, ώστε να είναι ο καταλύτης στην προσπάθεια εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος και αντιστροφής της καταστροφικής πορείας, που έχει εξοντώσει άτομα, εργαζόμενους και κοινωνικές ομάδες...

Όμως, η αριστερά παραμένει πολυδιασπασμένη, αδυνατώντας, εκ των πραγμάτων, να εκπληρώσει το πατριωτικό της καθήκον.

Και τι σημαίνει πατριωτισμός για την Αριστερά;

Πατρίδα και πατριωτισμός, δεν είναι απλά η υπεράσπιση της ακεραιότητας ενός γεωγραφικά προσδιορισμένου χώρου. Είναι και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη που ζει σε αυτό το χώρο και η μάχη για την προστασία των εργαζόμενων, για τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε εργαζόμενου και για την απρόσκοπτη μετοχή του στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Πατριωτισμός είναι ακόμη, η διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς. Κυρίως όμως, πατριωτισμός είναι η ανυποχώρητη μάχη για την Ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την Δημοκρατία. Αν υπάρχει ένα σημείο υπεροχής του πατριωτισμού της Αριστεράς , έναντι των άλλων πολιτικοκοινωνικών δυνάμεων, είναι ή πρέπει να είναι, η άρρηκτη σχέση της Δημοκρατίας με την κοινωνική δικαιοσύνη και με την κατοχύρωση του συνόλου των συνταγματικών δικαιωμάτων, όλων, ανεξαιρέτως, των πολιτών, που ζουν στην πατρίδα μας.

Όμως οι δυνάμεις της συντήρησης και της εθνοκαπηλίας, έχουν στήσει «παγίδες» στην αριστερά σχετικά με τον πατριωτισμό.

Η Δεξιά και η ακροδεξιά, ταυτίζουν σκοπίμως και ιδιοτελώς, τον πατριωτισμό, με πιο χυδαία μορφή του εθνικισμού και του σοβινισμού. Ταυτίζουν το Εθνικό και πατριωτικό συμφέρον με το κομματικό και ταξικό, αξιοποιούν την αυταπόδεικτη ευαισθησία των πολιτών, για τα Εθνικά θέματα και εμφανίζονται ως υπερ-πατριώτες κομματάρχες, ρόλο που δυστυχώς, αποδέχονται ευρείες κοινωνικές πλειοψηφίες. Και η αριστερά; Πιθανόν από δογματική άγνοια ή αφέλεια, επιλέγει να περιχαρακώνεται σε ιδεοληπτικές αγκυλώσεις ή φαντασιώσεις, αφήνοντας έτσι, ανοιχτό το πεδίο εθνοκτόνου δράσης στις δυνάμεις της συντήρησης, του εθνικισμού και του νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να καπηλεύονται τα εθνικά θέματα και ψηφοθηρούν. Επομένως, είναι μεγάλο ατόπημα της Αριστεράς, να εγκαταλείψει έννοιες με ισχυρό λαϊκό και συναισθηματικό, αλλά και ιστορικό υπόβαθρο, όπως είναι η πατρίδα και ο πατριωτισμός, υιοθετώντας εμμέσως τις απαράδεκτες ταυτίσεις της Δεξιάς, όπως πατριωτισμός ίσον εθνικισμός.

Η σημερινή διεθνοπολιτική και οικονομική πραγματικότητα, αναγνωρίζει ως απειλή για τους Λαούς, την παγκοσμιοποίηση, τον επιθετικό και αδίστακτο καπιταλισμό. Αντίσταση στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση είναι πλέον το ισχυρό Κράτος – Έθνος.

Ο πατριωτισμός της αριστεράς έγκειται στο να αναγνωρίζει την πολυπλοκότητα του διεθνούς συστήματος και να προτείνει πρακτικές και ρεαλιστικές λύσεις, που θα προασπίζουν τα εθνικά μας συμφέροντα, στη βάση ισοβαρών διακρατικών συμφωνιών. Ασφαλώς η Αριστερά δεν μπορεί να έχει επεκτατικές βλέπεις ή να θεωρεί νίκη την εξόντωση αντιπάλων.

Η πατριωτική Αριστερά δεν είναι εχθρική προς τα γειτονικά κράτη και στόχος της είναι η ειρηνική συνεργασία στη βάση της αμοιβαιότητας και του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου. Όμως, η Αριστερά, έχοντας ως πυρηνική ιδεολογία τον γνήσιο πατριωτισμό, δεν επιτρέπει και σε κανέναν, να βλάψει τη δική μας πατρίδα.

Η Αριστερά πρέπει να γνωρίζει την αξία των εθνικών συμφερόντων στο διεθνές σύστημα και να προωθεί ανυποχώρητα τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας.

Η πατριωτική Αριστερά οφείλει να έχει τεκμηριωμένη άποψη για την αμυντική και εξωτερική πολιτική της χώρας. Η αμυντική θωράκιση της πατρίδας και η ισχυροποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν πρέπει να αποτελούν «ταμπού» για την Αριστερά, αλλά πεδίο δημιουργικής ιδεολογικής δράσης. Μια δημοκρατική, πατριωτική, ενεργητική με αριστερό πρόσημο αμυντική και εξωτερική πολιτική, αναμφίβολα υπηρετεί την κοινωνία και τα γνήσια λαϊκά συμφέροντα.

Του Χρήστου Καπούτση 

 

ΙΣΚΡΑ