Η Παναγία των Παρισίων
ήταν η φυλακή του Κουασιμόδου.
Θα
έκλαιγε ποτέ ο Κουασιμόδος γιατί καιγόταν
η φυλακή του;
Θα
στεναχωριόταν ποτέ ο Κουασιμόδος αν
καταστρεφόταν η φυλακή του;
Ο
Κουασιμόδος θα χαιρόταν αν καταστρεφόταν
η φυλακή του εάν η καταστροφή της φυλακής
του σήμαινε τη δική του απελευθέρωση.
Θα
χαιρόταν όμως ο Κουασιμόδος εάν η φυλακή
του, όντας παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο,
καιγόταν πολλούς αιώνες ή λίγα χρόνια
μετά, χωρίς η καταστροφή του να
απελευθερώνει κανέναν;!....
Δεν μπορούμε να ρωτήσουμε τον Κουασιμόδο
για το αν θα έκλαιγε σήμερα με την καταστροφή της Παναγίας των
Παρισίων, με την καταστροφή της φυλακής του. Μπορούμε να ρωτήσουμε όμως
τους κομμουνιστές για τα κολαστήρια τους.
Θα ήθελαν να καταστραφούν οι
φυλακές όπου τους βασάνισαν, οι φυλακές στις οποίες είδαν τους
συντρόφους τους να εκπαραθυρώνονται και να εκτελούνται;
Θα ήθελαν να
δουν να γκρεμίζεται το κολαστήριο της Γενικής Ασφάλειας στη
Μπουμπουλίνας;! Δεν χρειάζεται να τους ρωτήσεις τους κομμουνιστές αν θα
ήθελαν να γκρεμιστεί το κολαστήριο τους. Οι κομμουνιστές πήραν το
κολαστήριό τους και έκαναν εκεί την Κομματική Οργάνωση Αθηνών! Η πράξη
τους είναι η απάντηση. Το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας όπου βασανίστηκαν
και εκτελέστηκαν κομμουνιστές, οι ίδιοι κομμουνιστές το έκαναν μνημείο.
Οι κομμουνιστές δεν θα ήθελαν και δεν θα άφηναν να καταστραφεί ούτε το
κολαστήριο της Μακρονήσου. Γι’ αυτό αγωνίζονται ακόμα και σήμερα ώστε να
μείνει όρθιο ότι έχει απομείνει από εκείνην τη σκοτεινή εποχή ως
μνημείο της θυσίας του ανθρώπου για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο.
Θα έκλαιγε λοιπόν ο Κουασιμόδος
βλέποντας την Παναγία των Παρισίων να φλέγεται.
Θα έκλαιγε κι ας ήταν η
φυλακή του.
Θα έκλαιγε ο Κουασιμόδος κι όποιος έχει ακόμα αμφιβολίες ας
γυρίσει το βλέμμα του προς το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και ας θυμηθεί
τους αγώνες των κομμουνιστών για να μην καταστραφεί ο τόπος εκτέλεσης
των προγόνων τους.
Αναμφισβήτητα ο Κουασιμόδος θα έκλαιγε για την
Παναγία των Παρισίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου