Sorry που δεν πενθώ

Καμία Αριστερά δεν ηττήθηκε στις Ευρωεκλογές του 2019. Η ήττα της είχε έρθει χρόνια νωρίτερα. 

Όταν ξεπουλούσε ό,τι μπορούσε για να έρθει στην κυβέρνηση, όταν δήλωνε υποταγή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όταν υπέγραφε μνημόνια, όταν έσερνε το λαό σε δημοψήφισμα για να αλλάξει την απόφασή του. 

Sorry δεν μπορώ να συμμετάσχω στο … εθνικό πένθος για την ήττα της Αριστεράς και την Δεξιά Παλινόρθωση....

Καμία Αριστερά δεν ηττήθηκε στις Ευρωεκλογές του 2019. Η ήττα της είχε έρθει χρόνια νωρίτερα. 

Όταν ξεπουλούσε ό,τι μπορούσε για να έρθει στην κυβέρνηση, όταν δήλωνε υποταγή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όταν υπέγραφε μνημόνια, όταν έσερνε το λαό σε δημοψήφισμα για να αλλάξει την απόφασή του. 

Όταν θεωρούσε Αριστερό το να διαπραγματεύεσαι για 17 ώρες για το πόσο πολύ θα πατήσεις το λαό. 

Όταν προσκυνούσε το διαβολικά καλό Τραμπ και τον φονιά Νετανιάχου. 

Όταν ξεπουλούσε κάθε κινητό και ακίνητο δημόσιο ασημικό. 

Όταν διεύρυνε την κυριακάτικη εργασία, όταν έστελνε τον κόσμο να «ανασάνει αξιοπρέπεια» και λίγο αργότερα λοιδωρούσε όποιον αγωνιζόταν. 

Όταν στρατολόγησε ψεκασμένους ακροδεξιούς, γυρολόγους της πολιτικής, παλαιοπασόκους, ημίτρελους του Λεβέντη, ξεχασμένους του Ποταμιού και όποιον άλλο είχε απλά μια ψήφο για να μη χαθεί το μαγικό 151.

Αυτή η Αριστερά ηττήθηκε πριν καν γίνει κυβέρνηση. 

Οι τυφλωμένοι και οι αγαθοί δεν μπορούσαν τότε να το διακρίνουν. Για πέντε χρόνια όλοι αυτοί κοίταζαν αλλού. Εναπέθεσαν τις ελπίδες τους και περίμεναν πως με μαγικό τρόπο θα συνέβαινε κάτι διαφορετικό από το παρελθόν. Μα δεν διδάχτηκαν από τη ρήση ότι όταν κάνεις τα ίδια και περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα είσαι μάλλον ηλίθιος. Για την ακρίβεια από αυτή τη ρήση το μόνο που τους έκανε εντύπωση ήταν ότι την απέδωσε αλλού ο Κούλης. 

Λυπάμαι παιδιά, δεν θα κλάψω μαζί σας για την ήττα της Αριστεράς. Αφήνω τα δάκρυα σε εσάς τους κομμουνισταράδες, τους ασυμβίμβαστους της αντάρτικης αριστεράς που τρέμετε τον Κούλη γιατί θα πρέπει να ξυπνήσετε από το λήθαργο που είχατε πέσει. Εγώ στεναχωρήθηκα όταν έπρεπε. Όποιος θέλει ας αρχίσει το μοιρολόι πάνω στα λείψανα της …Προοδευτικής Συμμαχίας. Τώρα έχουμε σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθούμε.

Όπως για παράδειγμα τη σταθεροποίηση της Ακροδεξιάς. Δεν είναι καινούριο το φαινόμενο. Συμβολικά μπορεί να αποτιμηθεί θετικά το γεγονός ότι έπεσε σημαντικά η Χρυσή Αυγή, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άλλοι ακροδεξιοί σχηματισμοί οι οποίοι μαζεύουν μικρές δυνάμεις, αλλά χρησιμεύουν για να καθορίσουν την ατζέντα. Το γεγονός ότι οι «συνέλληνες» ψήφισαν έναν τύπο που πουλούσε ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού, τυπωμένες σε Α4 και δεμένες σε σπιράλ είναι απολύτως συμβατό με το συλλογικό IQ του λαού μας. Του ίδιου λαού που εκλέγει δια περιπάτου τον Μπέο, τον υπόδικο Μαρινάκη, τους Τζιτζικώστες και τους Παχατουρίδηδες. Του ίδιου λαού στον οποίο ο ένας στους 100 ψηφίζει μια παράταξη που λέγεται «πολίτες του Ηλία Ψινάκη».

Αν θέλουμε να εξηγήσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την προεκλογική περίοδο. Καμία, μα καμία πολιτική συζήτηση για την ουσία. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το ρόλο της, το χαρακτήρα της, τις πολιτικές της. Σκανδαλολογία, συνθηματολογία και ατάκες επιπέδου νηπιαγωγείου. 

Η ΝΔ να μιλάει περισσότερο για τη Βενεζουέλα και τον Μαδούρο, να διασπείρει fake news και στο τέλος να καθιστά το λαό συνυπεύθυνο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κούλης επέλεξε να μιλήσει για την 7ημερη εργασία προς το τέλος της προεκλογικής περιόδου. Ήξερε ότι δεν αλλάζει κάτι. Το είπε και τώρα μπορεί να πει ότι παρόλα αυτά, ο λαός τον επέλεξε. Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και ο Μιχαλολιάκος όταν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας Φύσσα. Το ότι έχουμε λαό που ψηφίζει ακόμα ΝΔ και Μητσοτάκηδες είναι θλιβερό. Αλλά νομίζω ότι τα παιδιά μας το 2039 θα γράφουν στην Κατιούσα αντίστοιχα κείμενα για το παιδί του Μητσοτάκη και του Μπακογιάννη.

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ κούρδισε τα τρολ του να παίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ πόσο χαζός είναι ο Κούλης. Τι είπε εδώ, τι είπε εκεί, αν έκανε την τάδε γκριμάτσα ή αν είπε την μία βλακεία ή την άλλη. Πολύ έξυπνο παιδιά! Την άλλη φορά πείτε και τίποτα άλλο, έτσι για το τυπικό. Κόμμα είστε, όχι σατιρική εκπομπή.

Για το ΚΚΕ θα τα πούμε αναλυτικά άλλη φορά. Το γεγονός ότι πέρασε την Χρυσή Αυγή είναι θετικό. Αλλά δεν λέει τίποτα αν δεν τους ξεριζώσουμε, αν δεν χτυπηθούμε με την ουσία της ιδεολογίας που θεωρεί το έθνος την σημαντικότερη του ταύτιση. Αυτά θα μας απασχολήσουν αργότερα, όταν ηρεμήσει το κεφάλι από τις πολλές εκλογές.

Ο Βαρουφάκης είναι το ανάχωμα της επόμενης πενταετίας. Αυτός που θα στηριχθεί από το σύστημα δια της επίθεσης σε αυτόν ώστε να εμφανιστεί ως ο φόβος και ο τρόμος της ΕΕ και να σηματοδοτήσει το αριστερό όριο της πολιτικής σκέψης του λαού.

Τώρα για τα Ποτάμια, τους ΑΝΕΛ και τους Λεβέντηδες δεν μπορώ να πω τίποτα. Δεν μπορώ να βρω κάτι αντίστοιχα έξυπνο με το σπερματοζωάριο του Σταύρου.

Τέλος πάντων. Το συμπέρασμα είναι ότι αν πιστεύετε ότι πλέον θα ζήσουμε σε δυστοπικό κόσμο επειδή θα έρθει η δεξιά, ξυπνήστε και δείτε που ζούσατε πριν. Προσωπικά, χαίρομαι που η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε και θα χαιρόμουν και περισσότερο αν είχε συντριβεί. 

Εκείνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν έχασε από ένα λαό που αγωνιζόταν, από ένα λαό που πίεζε, που κινητοποιούνταν, αλλά από μια κοινωνία η οποία στωικά περιμένει το εκτελεστικό της απόσπασμα γιατί έτσι έμαθε. Και γι’ αυτό η ευθύνη ανήκει και σε όσους υπερασπίστηκαν, δικαιολόγησαν ή νομιμοποίησαν την προσβλητική για την Αριστερά παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια.

Μπροστά μας θα βρούμε μια κοινωνία που αποπολιτικοποιείται, συντηρητικοποιείται και εκφασίζεται. Μήπως θα πρέπει να συνεχίσουμε να χτίζουμε μέτωπο στην ΕΕ, τον φασισμό, τον καπιταλισμό μέρα-μέρα, γειτονιά-γειτονιά; Μάλλον ναι!

Και όπως λέει και η ταινία: We will always have Patra!

katiousa