Το σήμα των 200 - χρόνων της Επανάστασης του ’21: Ορισμός του “τίποτα”;

Διαβάζουμε ότι το σήμα για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση (βλέπε την εικόνα του κειμένου) του ’21 αποτελεί ευγενική χορηγία της Ένωσης Εταιρειών Διαφήμισης και Επικοινωνίας της χώρας μας.

Δεν θέλουμε να υποβαθμίσουμε και πολύ περισσότερο να μηδενίσουμε την προσπάθεια της Ένωσης και τον “συμβολισμό” που θέλησε να αποδώσει.

Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι την ευθύνη για....
 
το σήμα φέρνει η πρόεδρος της Επιτροπής για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, Γιάννα Αγγελοπούλου, τα διορισμένα από την κυβέρνηση μέλη της Επιτροπής, τα οποία θα έπρεπε και τα ίδια να αναρωτηθούν για τα κριτήρια με τα οποία επελέγησαν και φυσικά η ίδια η κυβέρνηση και τα κόμματα του κατεστημένου που έχουν συναινέσει σε μεθοδεύσεις παρασκηνίου με τον λαό στο περιθώριο.

Και αυτό που κυρίως θέλουμε να προσθέσουμε είναι ότι το σήμα αυτό είναι τουλάχιστον ατυχές.

Γιατί όσες ερμηνείες και αν δοθούν στην “δημιουργία”, για να της προσδώσουν ένα νόημα, η εικόνα που έχουμε ενώπιον μας δεν μοιάζει να έχει καμία σχέση με το ’21. Με το ’21 ως μια μεγάλη επανάσταση και ένα μεγάλο κοινωνικό όραμα για μια ανεξάρτητη  και ευημερούσα Ελλάδα.

Με το ’21 ως αμέτρητες θυσίες και ποταμοί αίματος, ως προδοσίες και προσκυνήματα γραικύλων, ως εσωτερικές συγκρούσεις, ως πράξεις ανιδιοτελούς μεγαλείου και ποταπότητες, ως εγκληματικές παρεμβάσεις ξένων και διδάγματα.

Το σήμα που έχουμε ενώπιον μας δεν μοιάζει ακόμα να έχει σχέση με τα επίκαιρα μηνύματα του ηρωικού ’21, του μεγαλείου του και των όποιων σφαλμάτων της επαναστατικής πορείας.

Το σήμα δεν λέει τίποτα για την επικαιρότητα, τηρουμένων των αναλογιών, αγώνων σαν και αυτών του ’21 για ένα λαό που σήμερα πένεται και εξαθλιώνεται και πνίγεται κάτω από το νέο ζυγό και την κηδεμονία των πιστωτών και των κάθε λογής “προστατών“μας στας Ευρώπας και πέραν του Ατλαντικού.

Μακάρι να πέσουμε έξω αλλά φοβούμεθα ότι το ’21 για τις σημερινές παρακμασμένες ελίτ της ολιγαρχίας και των “επιστημών” δεν είναι τίποτα άλλο παρά συρραφές από μύθους που πρέπει συλλήβδην να κατεδαφιστούν ως αναχρονιστικοί και ψευδείς από τις συνειδήσεις των επερχόμενων γενιών, αφού άλλα είναι σήμερα τα ζητούμενα σε μια Ευρώπη που δήθεν υπερβαίνει τα “ξεπεσμένα” και “ξεπερασμένα”έθνη και σε μια ψευδο-παγκοσμιοποίηση που τάχα ενώνει τον πλανήτη, αγνοώντας ότι αυτά τα αγοραία κατασκευάσματα είναι παροδικά και φθίνοντα, διότι δεν περικλείουν τίποτα από τους αγώνες και τις αγωνίες των λαών αλλά μόνο τη δίψα για κέρδη των μεγαθηρίων του πλούτου και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας.

Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα πιο σύγχρονο από το βαθιά επαναστατικό και επίκαιρο νόημα του αυθεντικού ’21 ενός λαού που, αν και σε αυτή τη συγκυρία φαίνεται να κάθεται στον καναπέ του, κρύβει βαθιά στην ψυχή του τον πόθο και τον καημό για την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας του, την ελευθερία του και την κοινωνική δικαιοσύνη στον τόπο του.

iskra