«Η Ντροπή της Ευρώπης»

«Ντροπή της Ευρώπης», ένα ποίημα για την Ελλάδα από τον Γκύντερ Γκρας 

 

Τη στήριξή του στην Ελλάδα, «την κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού» καταθέτει ο Γερμανός νομπελίστας συγγραφέας, Γκύντερ Γκρας, στηλιτεύοντας την πολιτική που ασκεί η Ευρώπη σε βάρος της Ελλάδας.

O νομπελίστας ποιητής Γκύντερ Γκρας απευθύνεται στην Ευρώπη και την προειδοποιεί ότι κινδυνεύει, αν δεν στηρίξει τη χώρα που τη δημιούργησε:

«η απληστία των τραπεζών, των επιτρόπων και των εγκαθέτων τους» θα προκαλέσει τον Ιερό Θυμό (Μήνι) των ίδιων των θεών....

 

Δίχως την Ελλάδα η Ευρώπη θα είναι φτωχότερη, μία ήπειρος φθαρμένη και στερημένη από οποιαδήποτε πνευματικότητα.

«Χώρα έγινες ανεπιθύμητη ενώ Συνταγματάρχες σου γίναν καλοδεχούμενοι σύμμαχοι. Χώρα αποκαθηλωμένη από δικαιώματα, στημένη από ισχυρογνώμονες, αυστηρά και δίχως έλεος», αναφέρει στο ποίημα του ο Γκίντερ Γκρας και καταλήγει «Δίχως φιλότιμο θα μαραθείς δίχως τη χώρα τούτη, το πνεύμα που σε εμπνεύστηκε Ευρώπη...».

Το ποίημα του για την Ελλάδα με τίτλο «Ντροπή της Ευρώπης» δημοσιεύεται 27. Mai 2012 στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung (Διαβάστε εδώ το ποίημα)

Ολόκληρο το ποίημα
(απόδοση στα ελληνικά: Σπύρος Μοσκόβου)

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είσαι ένα βήμα πριν το χάος, μια και δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές,

είσαι μακριά απ’ τη χώρα, που κάποτε σου δάνεισε το λίκνο.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει

τώρα το εξοβελίζεις, για σκουπίδι το περνάς.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη

που έλεγες και ξανάλεγες πως χάρη της χρωστάς.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του

στολίζει τώρα τα μουσεία: λάφυρα που φυλάς Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με τα όπλα στη χώρα την ευλογημένη με νησιά

στολή φορούσαν κι είχαν τον Χέλντερλιν κρυμμένο στο γυλιό.

Καμιά ανοχή πια γι’ αυτή τη χώρα, κι ας ανεχόσουν κάποτε

σαν σύμμαχους στο σβέρκο της τους κολονέλους.

Χώρα που ζει πια δίχως δίκιο, με τη δύναμη αυτών που έχουν πάντα δίκιο

να της σφίγγει κάθε μέρα το ζωνάρι πιο σφιχτά.

Κι όμως απείθαρχη η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα

πενθοφορεί ο λαός της που κάποτε σε είχε φιλέψει, σε είχε δεχθεί.

Μα η κουστωδία του Κροίσου έχει στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,

στα δικά σου θησαυροφυλάκια, τα αστραφτερά μαλάματα.

Πιες, επιτέλους, πιες, αναβοούν των επιτρόπων οι χειροκροτητές,

μα ο Σωκράτης οργίλος σου γυρνά γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Εν χορώ θα ρίξουν οι θεοί κατάρα σ’ ότι σου ανήκει,

μια κι είναι βούλησή σου τον Όλυμπό τους να πουλήσεις .

Ανούσια πια θα μαραζώσεις δίχως τη χώρα,

που το δικό της πνεύμα σε επινόησε, Ευρώπη.

Η ΕΛΛAΔΑ ΓΥΜΝH ΚΑΙ ΜOΝΗ 

ΚΟΥΒΑΛA ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ 

ΤΟ "ΒΟΔΙ" ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Σε μια γλώσσα που θυμίζει τα γερμανικά του 18ου αιώνα, 

μιας εποχής πνευματικής ανάτασης στη Γερμανία, 

όπου ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός αποτελούσε σημείο αναφοράς, 

ο Γκύντερ Γκράς αναδεικνύει με το νέο ποίημά του μια άλλη διάσταση στην όλη συζήτηση για την Ελλάδα που πάει να θυσιαστεί στο βωμό των δημοσιονομικών πολιτικών - τη διάσταση 

ότι η συνοχή της Ευρώπης βασίζεται κυρίως σε κοινές αξίες και σε κοινές πολιτισμικές ρίζες, 

ιδιαίτερα στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. 

Πάντως, ακόμη και τα γερμανικά ΜΜΕ που μονίμως εκφράζονται αρνητικά για τον παρεμβατικό ποιητικό λόγο του Γκύντερ Γκρας στα πολιτικά δρώμενα 

δεν αμφισβητούν τη δυνατή λυρική υπόσταση του νέου ποίηματος για την “Ντροπή της Ευρώπης”, 

ενώ την αμφισβητούσαν στο προ μηνών επίμαχο ποίημά του για την πολιτική του Ισραήλ έναντι του Ιράν.