Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Ίσως η πιο δυνατή φωτογραφία της δεκαετίας τραβήχτηκε σήμερα στη Γάζα

Η απεικόνιση της μάχης του Δαβίδ ενάντια στο Γολιάθ από έναν φωτογράφο του πρακτορείο Anadolu κόβει την ανάσα
 
Μπορεί πολύς κόσμος να πιστεύει πως στην Παλαιστίνη “πάντα κάτι γίνεται” (για τους πιο ρατσιστές αυτό μπορεί να είναι κάτι στο ύφος του “αυτοί οι μαυριδεροί πάντα θα σκοτώνονται“), όμως για την Παλαιστίνη το 2018 είναι μια ιδιαίτερη χρονιά, τόσο για τα κατεχόμενα εδάφη....


της Δυτικής Όχθης, όσο και για την αποκλεισμένη από γη, αέρα και θάλασσα λωρίδα της Γάζας. 

Τη φετινή χρονιά, συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη Νάκμπα (που σημαίνει καταστροφή), τη μαζική εκστρατεία εθνοκάθαρσης που συνδύασε τη δολοφονία χιλιάδων Παλαιστίνιων πολιτών από σιωνιστικές πολιτοφυλακές και τον διωγμό εκατοντάδων χιλιάδων από τα εδάφη τους στην Παλαιστίνη.

Η καταστροφή των παλαιστινιακών εδαφών και η εκδίωξη του πληθυσμού τους στις γειτονικές αραβικές χώρες ήταν καθοριστικής σημασία για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Στη συνέχεια, μια σειρά από νομοθετικές πράξεις που ήρθαν αργότερα εξασφάλισε το ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από εκατοντάδες χωριά και πόλεις δε θα είχαν τη δυνατότητα να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή να διεκδικήσουν την περιουσία τους, τα οποία αποδόθηκαν σε ισραηλινούς εποίκους.
Έτσι γεννήθηκε η Παλαιστίνη όπως την γνωρίζουμε σήμερα, ως έθνος των προσφύγων, των αποκλεισμένων και αυτών που ζουν υπό ισραηλινή στρατιωτική κατοχή.




Τόσο η προσπάθεια να αποκρουστεί η επέκταση των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη (1, 2), όσο και η αντίστοιχη για να αρθεί ο αποκλεισμός της λωρίδας της Γάζας (με τη συνεργασία της Αιγύπτου) από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις (1, 2, 3), ο οποίος σε συνδυασμό με τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ έχει αφήσει τη “μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή στον κόσμο” σε άθλια κατάσταση, συνεχίζεται με όλα τα (πενιχρά) μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι Παλαιστίνιοι. Ειδικά στα “σύνορα” της Γάζας (τα οποία δεν είναι σύνορα, γιατί η Γάζα δεν είναι ξεχωριστό κράτος) το σκηνικό είναι ένα επαναλαμβανόμενο, αιματηρό δράμα.

Οι πέτρες, οι φλεγόμενοι χαρταετοί και τα καμμένα λάστιχα απαντιούνται αδίστακτα από τη μεριά του Ισραήλ με δακρυγόνα μέσω drone, βολές αρμάτων μάχης και αεροπορικές βόμβες, με αποτέλεσμα οι θάνατοι από την πλευρά των Παλαιστίνιων διαδηλωτών να αυξάνονται βδομάδα με τη βδομάδα, καθώς οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από το Μάρτιο του 2018 συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Κάπως έτσι φτάσαμε στην 13η (!) προσπάθεια των Παλαιστίνιων να προσεγγίσουν τον φράχτη που έχει αποκλείσει τη Γάζα από τον έξω κόσμο, η οποία απαντήθηκε με δακρυγόνα και σφαίρες από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις.



Η προσπάθειά τους δεν είχε επιτυχία, όμως άφησε πίσω της μια φωτογραφία που έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Ο Τούρκος φωτογράφος Μουσταφά Χασούνα του πρακτορείου Anadolu αποθανάτισε τον 20χρονο Παλαιστίνιο Α’έντ Αμπού Άμρο, από την συνοικία Αλ Ζαϊτούν της πόλης της Γάζας, να προβάλλει μέσα από τους καπνούς με μια πόζα που φέρνει αμέσως στο μυαλό τον κλασσικό πίνακα του γάλλου ζωγράφου Ευγένιου (Εζέν) Ντελακρουά, που απεικονίζει την Ιουλιανή επανάσταση του 1830 στη Γαλλία, μέσω της οποίας ανατράπηκε ο βασιλιάς Κάρολος ο Ι΄.
Η τοποθεσία ήταν η πόλη Μπεΐτ Λαχίγια στη βόρεια Γάζα. Δείτε τη φωτογραφία:


 Kαι ο πασίγνωστος πίνακας «Η Ελευθερία οδηγεί το λαό» του Ντελακρουά, όπου η Ελευθερία ενσαρκώνεται :


Η φωτογραφία έχει ήδη αποσπάσει σχόλια όπως “Ο Δαβίδ πολεμά τον Γολιάθ ζωντανά“, ενώ ο φωτογράφος αναφέρεται σαν ένας Μικελάντζελο με κάμερα:




Στο τραπέζι έπεσαν κι άλλα έργα τέχνης πάντως, όπως ο Δαβίδ του γλύπτη Μπερνίνι:

O 20χρονος πάντως, πιστός διαδηλωτής κάθε Παρασκευή και κάθε Δευτέρα, φάνηκε να μην ενθουσιάζεται ιδιαίτερα, όταν οι φίλοι του του έδειξαν πως έγινε διάσημος. Όπως δήλωσε στο Al Jazeera:
«Εξεπλάγην όταν αυτή η εικόνα μου έγινε viral. Συμμετέχω κάθε βδομάδα σε διαδηλώσεις, πολλές φορές και συχνότερα. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε φωτογράφος κοντά μου.
Δεν πάω σε διαδηλώσεις για να βγω φωτογραφίες, αλλά αυτό με έχει ενθαρρύνει να συνεχίσω να το κάνω. Η σημαία που κρατούσα στα χέρια είναι αυτή που κρατώ πάντα σε κάθε διαμαρτυρία που έχω συμμετάσχει. Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν, λέγοντας μου ότι είναι ευκολότερο να πετάς πέτρες χωρίς να κρατάς μια σημαία στο άλλο χέρι, αλλά το έχω συνηθίσει.
Αν σκοτωθώ, θέλω να τυλιχτώ σε αυτή την ίδια σημαία. Απαιτούμε το δικαίωμά μας να επιστρέψουμε (σ.σ. στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη), και διαδηλώνουμε για την αξιοπρέπειά μας, και για την αξιοπρέπεια των μελλοντικών γενεών.»
O νεαρός Παλαιστίνιος δε μιλάει έτσι από άγνοια κινδύνου, επειδή δεν έχει πάρει πρέφα ότι στην επόμενη διαδήλωση μπορεί να βρεθεί αυτός με μια σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή στο στήθος. Αντιθέτως, ακριβώς επειδή το ξέρει πολύ καλά μιλάει έτσι.

Σύμφωνα με το μύθο τουλάχιστον, είναι η μοίρα του μεγάλου, πάνοπλου Γολιάθ να ηττηθεί από τον μικρό Δαβίδ.

Κώστας Αρβανίτης



luben

στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...