COVID 19… Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Ψυχολογικός πόλεμος και προπαγάνδα

Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον.
 Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν.

(Τζωρτζ Οργουελ, «1984»).

Είναι γεγονός, πως η πολιτική τού γενικευμένου φόβου και της ανασφάλειας αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο για την....

 

εξουσία, το κράτος και τους εκάστοτε πολιτικούς υπηρέτες της κυριαρχίας.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, η κυριαρχία χρησιμοποιεί και εξελίσσει την τακτική του ψυχολογικού πολέμου, μέσω της προπαγάνδας. Είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση ενός «εξωτερικού εχθρού» είτε για την αντιμετώπιση του, «εκ των έσω εχθρού». Δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός, ότι πολλές φορές ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί συνδυαστικά· το λεγόμενον «τερπνόν μετά του ωφελίμου». Η εσωτερική, εν δυνάμει απειλή για την εκάστοτε εξουσία, δεν είναι άλλη από μία πιθανή αντίδραση των καταπιεσμένων ομάδων του κοινωνικού χώρου. 

 

Στο 400 π.χ. περίπου Ο Ινδός Βραχμάνος Καουτίλυα έγραψε τις «Αρχές της Πολιτικής», οι οποίες αποτέλεσαν ένα εγχειρίδιο πρακτικών για τους βασιλιάδες της εποχής και όχι μόνο. Το εν λόγω εγχειρίδιο έχει συχνά συγκριθεί με τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι η συγγραφή του οποίου πραγματοποιήθηκε περί τα 1532 μ.χ. Σε αυτό περιγράφεται καθαρά η χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου σε όλες τις μορφές του, για τη διάσπαση ενός εχθρικού στρατού και τη σύλληψη του αρχηγού του.

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, πως η 11/9 και η επίθεση, που έγινε σε αμερικανικό έδαφος, ως φαινόμενο, αποτελεί κορυφαίο σταθμό στην νεότερη κυριαρχική ιστορία αυτής της συνδυαστικής πολιτικής, που αναφέραμε παραπάνω. Η εκμετάλλευση, δηλαδή, ενός πραγματικού γεγονότος από την εξουσία με σκοπό να «νομιμοποιήσει», να εδραιώσει και να αναπαράξει την βιαιότητα που υπήρξε και υφίσταται ακόμη και που θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο δεν συναντά αντίσταση.

Η χρησιμοποίηση ενός επερχόμενου ισλαμικού τρόμου λειτούργησε ως μέσο καταστολής για τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Υπό την απειλή της «εξτρεμιστικής» δράσης, κατασκευάστηκαν τα περί «σεβασμού της νομιμότητας», τα περί «ανομίας» και όλα τα συναφή ιδεολογήματα, που μοναδικό στόχο είχαν τη σκληρή καταστολή, τη σταδιακή νομιμοποίηση και εγκαθίδρυση μιας γενικευμένης απαγόρευσης κι ενός καθεστώτος εξαίρεσης.

Η κατασκευή του περιβόητου πατριωτικού νόμου παραμένει σε απόλυτη ισχύ και μεταξύ πολλών άλλων περιλαμβάνει παρακολουθήσεις, προληπτικές συλλήψεις, απαγόρευση διαδηλώσεων, ενώ ακόμη και η παροχή τροφής σε αστέγους θεωρείται πλέον ποινικό αδίκημα.

Βιοπολιτική 

 

Η κυριαρχία μέσα στο χρόνο εξελίσσει τις μεθόδους και τακτικές της με σκοπό την καθυπόταξη των ανθρώπων, ενώ στο αναβαθμισμένο της οπλοστάσιο της, τα μέσα που διαθέτει και χρησιμοποιεί προέρχονται από τη σύγχρονη ιατρική και τις λεγόμενες κοινωνικές επιστήμες.

Ένας άκρατος βιολογισμός έρχεται, πλέον, να ερμηνεύσει συμπεριφορές και να μεταστρέψει τα κοινωνικά αίτια σε ατομικούς ψυχοπαθολογικούς παράγοντες και πιθανές ελλοχεύουσες νόσους.

Η μεταστροφή της κοινωνικής αιτιότητας ενός φαινομένου, σε ατομικά ψυχοπαθολογικά αίτια, προερχόμενα από νευροβιολογικούς παράγοντες έρχεται να καλύψει με τον μανδύα του επιστημονισμού την επερχόμενη βαρβαρότητα και καταστολή.

Η διασπορά του φόβου και του πανικού είναι επιλογή της κυριαρχίας και παρέχει την δυνατότητα προώθησης της νέας βιοεξουσίας, έτσι ώστε να διαμορφώνουν υπηκόους με διχασμένη κοινωνική και προσωπική ταυτότητα, φοβικές προσωπικότητες, οι οποίοι υπό το κράτος του φόβου και του πανικού μπορούν να λειτουργούν μόνο ως τρομοκρατημένες και άρα άβουλες, πειθήνιες προσωπικότητες μέσα στον κοινωνικό χώρο.

Η νέα πανδημία με το όνομα Covid 19, απ’ όπου και αν αυτή προέρχεται, είτε δηλαδή από τον συνεχή βιασμό της φύσης με σκοπό την επέκταση της κυριαρχίας σε κάθε χιλιοστό του πλανήτη και την εκμετάλλευσή του, είτε «ξέφυγε» σκοπίμως ή μη από κάποιο εργαστήριο βιοχημικού πολέμου, ένα είναι σίγουρο:
Η αποτελεσματικότητα του ψυχολογικού πολέμου βασίζεται στην σωστή προετοιμασία, και τον σχεδιασμό της προπαγάνδας… Κύρια στόχευση της εξουσίας είναι η απόσπαση «κοινωνικής συναίνεσης». Η κοινωνική συναίνεση, όπως προείπαμε, θα επιτευχθεί χάρη στην εφαρμογή ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού.

Ο Σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει τρία βασικά στάδια. Στο πρώτο στάδιο, οι εξουσιαστές κατασκευάζουν μία έκτακτη κατάσταση ή προβάλλουν μέσα από ένα παραμορφωτικό φακό ένα κοινωνικό ζήτημα ή όπως στην περίπτωση του ιού Covid 19, καθώς και προηγούμενων επιδημιών, αλλά και φυσικών φαινομένων όπου μεγαλοποιείται η σημασία του, οι επιπτώσεις του και το φάσμα επιρροής του.

Το δεύτερο στάδιο στοχεύει στην πρόκληση κοινωνικής αντίδρασης μέσω του φόβου και του πανικού κ.λπ. Στο τρίτο και τελικό στάδιο έρχεται η παρέμβαση του κράτους και των μηχανισμών του, όπου ως αυθεντίες και σωτήρες θα προσφέρουν τη λύση στην επικείμενη κατάσταση. Βασικό συστατικό αποτελεί ο πραγματισμός του φαινομένου, που αποτελεί τη βάση που οικοδομείται, εξελίσσεται και υλοποιείται ο σχεδιασμός της εξουσίας. Με αυτόν τον τρόπο οι εξουσιαστές, όχι απλώς επιτυγχάνουν βασικούς τους σχεδιασμούς, που θα ήταν αδύνατον να επιβληθούν χωρίς τον κατάλληλο ψυχολογικό χειρισμό, αλλά αποκτούν σε μεγάλο βαθμό την πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση.

Κι αυτό επειδή, πλέον, η πλειονότητα των ανθρώπων έχει χειραγωγηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε όχι μόνο να πιστεύουν ότι κατά κάποιον τρόπο αποφάσισαν οι ίδιοι για τις αλλαγές, που τους επιβάλλονται, αλλά επί πλέον να απαιτούν και την εφαρμογή αυτών των αλλαγών, ενώ παράλληλα αναπτύσσονται κοινωνικοί αυτοματισμοί απέναντι σε αυτούς, που δεν πειθαρχούν.

Θανατοπολιτική, ωφελιμισμός και ατομική ευθύνη

Είναι πολλάκις αποδεδειγμένο και ιστορικά καταγεγραμμένο πως η ζωή σε όποια μορφή, έννοια, ύπαρξη και οντότητα, δεν αποτελεί προτεραιότητα για την εξουσία, αλλά αντιθέτως η εξόντωση ή η εξαθλίωση και ο ψυχικός κατακερματισμός των μη ωφέλιμων γι’ αυτήν είναι αυτοσκοπός.

Στον καιρό της πανδημίας, υπάρχει η διαχείριση του θανάτου στα πλαίσια του λεγόμενου πολιτικού κόστους που μπορεί να αναλάβει η εξουσία προκειμένου να μην υπάρξει οποιαδήποτε μομφή ή αμφισβήτησή της. Αυτή είναι μία χρησιμότητα στο πρόσταγμα της εξουσίας «μένουμε σπίτι». Οι παρίες, οι άστεγοι, οι τοξικοεξαρτημένοι, οι ψυχικά πάσχοντες, οι κάθε λογής έγκλειστοι, οι πρόσφυγες και μετανάστες και πολλές άλλες κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες δεν έχουν καμμία διαχειριστική αξία. Δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε στο πεδίο της φιλανθρωπίας ή μιας καιροσκοπικής πολιτικής διαχείρισης. Εξ άλλου ο κοινωνικός κανιβαλισμός καλά κρατεί, στην πλειονότητα της λεγόμενης κοινωνίας η έννοια της ατομικής ευθύνης εδώ βρίσκει το νόημα της. Διότι η κατάσταση εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού που βιώνουν πολλές απ τις προαναφερθείσες κοινωνικές ομάδες συμπυκνώνεται σε μια πρόταση: «επιλογή τους ήταν».

Ο ρόλος των ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ δεν αποτελούν μια ξεχωριστή και αυτόνομη ύπαρξη, όπως αρέσκονται να λένε, αλλά μέρος μιας ολότητας, που λειτουργεί συνδυαστικά με σκοπό την υλοποίηση των εξουσιαστικών σχεδιασμών. Κατέχει, μάλιστα, την πλέον νευραλγική θέση, που δεν είναι άλλη από αυτό, που ονομάζουν διαμόρφωση κοινής γνώμης.

Οι τρομοκρατικές ειδήσεις συνοδευόμενες από εικόνες ωμής βίας, βαρβαρότητας και πόνου, που προβάλλονται καθημερινά από τα ΜΜΕ εγκαθίστανται στο μυαλό μας και επηρεάζουν παραλυτικά τη σκέψη μας. Πρόκειται για προσεκτικά επιλεγμένες εικόνες, επιμελώς διογκωμένες ειδήσεις, που απώτερος στόχος τους δεν είναι η ενημέρωση, αλλά να δημιουργήσουν αισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Να μας παγιδεύσουν σε μια κατάσταση μόνιμης και χωρίς διέξοδο απειλής.

Η αρχή λειτουργίας του βιοψυχολογικού μηχανισμού μετατροπής του φόβου σε πανικόβλητη ανασφάλεια είναι αρκετά απλή: όσο λιγότερα γνωρίζουμε για την απειλή (Μητσοτάκης: 

«έχουμε πόλεμο μ’ έναν αόρατο εχθρό»), που ελλοχεύει τόσο περισσότερο απειλητική την θεωρούμε.

Οι επιδράσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου

Διανύουμε μια σκοτεινή περίοδο, νεκρική σιγή απλώνεται μπροστά μας, διαχέεται ο φόβος, ριζώνει η ενοχή, καθώς μοιρολατρικά δημιουργούνται ψεύτικες ελπίδες για κάποιον έξω και πάνω από μας, ο οποίος θα έρθει να μας «σώσει».

Η δίνη που προκαλούν τα γεγονότα μιας πρωτόγνωρης κατάστασης, όπως αυτή της πανδημίας και οι πολιτικές εκμετάλλευσής της από την κυριαρχία, θα συμπαρασύρει και θα βυθίσει μέσα στον απομονωτισμό ανθρώπους ευάλωτους και μη, διότι σ’ ένα βαθμό όλους θα μας επηρεάσει αυτή η κατάσταση. Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ένα ευρύ φάσμα επιπτώσεων στον ψυχισμό του ανθρώπου από την καραντίνα, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων μετατραυματικού στρες, κατάθλιψης, θυμού, κρίσεις πανικού και φόβου και της κατάχρησης ουσιών. Ορισμένα από αυτά, ιδιαίτερα τα συμπτώματα μετατραυματικού στρες, αποδείχθηκαν μακροχρόνια.

Η χρησιμοθηρία της επιδημίας από την κυριαρχία συγκροτεί μία δέσμη βίαιων μεταβολών στην ζωή μας, οι συνέπειες της οποίας δεν έχουν ακόμα αρχίσει να γίνονται αντιληπτές. Ήδη εκθειάζονται τα «ευεργετικά» αποτελέσματα και τα «πλεονεκτήματα» που φέρει μια «αυταρχική διακυβέρνηση».

Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη εκχωρούνται αναίμακτα και τα ελάχιστα λεγόμενα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες, επιβεβαιώνοντας ότι φασισμός και δημοκρατία αποτελούν τις δύο όψεις ενός νομίσματος…

Μετά απ’ το «Μένουμε σπίτι» το επόμενο πρόταγμα της εξουσίας θα είναι η σταδιακή επιστροφή στην «κανονικότητα». Τίποτα, όμως, δεν θα είναι και δεν πρέπει να είναι όπως πριν, γιατί το πριν μας οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση.

Απάτσι

anarchypress