Λακκόπλουτους
ονόμαζαν
οι αρχαίοι εκείνους που, με εγκληματικές
πράξεις, ανίερα πλούτιζαν εις βάρος των
άλλων.
Ο όρος προήλθε ως εξής: Αμέσως
μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), κάποιος
Αθηναίος αξιωματούχος, ονομαζόμενος
Καλλίας ο Δαδούχος, έπιασε έναν αιχμάλωτο
που έπεσε στα πόδια του ζητώντας έλεος.
Ως
αντάλλαγμα για τη ζωή του υπέδειξε στον
Καλλία ένα λάκκο, μέσα στον οποίο οι
Πέρσες είχαν θάψει μεγάλη ποσότητα
χρυσού.
Ο φιλοχρήματος Αθηναίος πήρε
το χρυσάφι και σκότωσε τον αιχμάλωτο.
Αυτή η ανίερη συμπεριφορά στιγμάτισε
τη γενιά του Καλλία και έκτοτε οι
καταγόμενοι από αυτήν....