Το συλλαλητήριο από μια εναλλακτική ριζοσπαστική ματιά

Αρκετοί, ίσως, είναι έτοιμοι να ρίξουν το ανάθεμα στους απλούς πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και να τους ονομάσουν με ευκολία “θερμοκέφαλους”, “ακροδεξιούς”, “εθνικιστές” και άλλους τέτοιους συναφείς χαρακτηρισμούς.

Θεωρούμε μεγάλο λάθος μια τέτοια ή παρεμφερή τοποθέτηση....

Ασφαλώς στο συλλαλητήριο μετείχαν ακροδεξιές και χρυσαυγίτικες οργανωμένες δυνάμεις, όπως συμμετείχαν και παραθρησκευτικές θρησκόληπτες δυνάμεις.

Οι χιλιάδες, όμως, που συνέρρευσαν στη Θεσσαλονίκη προσήλθαν κατά βάση με γνήσιες ανησυχίες και αγωνίες για την πατρίδα, για την εδαφική της ακεραιότητα, την ιστορία και τον πολιτισμό μας.

Το χειρότερο, λοιπόν, θα είναι να σταθούμε εχθρικά απέναντι σε όλο αυτόν τον κόσμο και να τον κατατάξουμε και μάλιστα συλλήβδην, στην αντιπέρα όχθη.

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν το “Μακεδονικό” υπήρξε για πολλούς όχι η αιτία και μάλιστα η μοναδική, για τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο αλλά μάλλον η “κατάλληλη” αφορμή για να εκφράσουν την καταπιεσμένη οργή τους στην κυβέρνηση και το πολιτικό κατεστημένο, την οργή τους στη μνημονιακή παχυδερμία και το ξεπούλημα της χώρας.

Το πρόβλημα με το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης δεν ήταν ο κόσμος κάτω από την εξέδρα αλλά οι περισσότεροι εξ όσων παρέλασαν ρητορεύοντας πάνω στην εξέδρα.

Το πρόβλημα με το συλλαλητήριο ήταν η περιορισμένη και μονομερής θεματολογία του, η προβληματική πολιτική στόχευση του και κυρίως το γεγονός ότι παρέκαμπτε όλα τα μείζονα θέματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και οικονομικής υποδούλωσης της πατρίδας μας, τα οποία την έχουν καταντήσει αποικία και προτεκτοράτο και των οποίων μια όψη που έρχεται από παλιά είναι το “Μακεδονικό”.

Αυτά, όμως, δεν καθορίσθηκαν από τους κάτω αλλά από τους πάνω, που διοργάνωσαν το συλλαλητήριο, αξιοποιώντας θαυμάσια, είναι αλήθεια, την συγκυρία.

Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί κύκλοι που προβλέπουν ότι το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης θα είναι πρόξενος πολιτικών ανακατατάξεων στον κατεστημένο χώρο και ότι θα υποβοηθήσει τη συγκρότηση ενός νέου κόμματος της σκληρής δεξιάς και ακροδεξιάς.

Μάλιστα, οι ίδιοι κύκλοι προαλείφουν ως αρχηγό της νέας υπερσυντηρητικής παράταξης μιας μισαλλόδοξης “Ορθοδοξίας” και μιας νέας εθνικοφροσύνης τον στρατηγό ε.α. Φράγκο Φραγκούλη, διορισμένο εκλεκτό Υπουργό Άμυνας της κυβέρνησης Πικραμένου.

Να σημειώσουμε, για όσους δεν γνωρίζουν ότι ο Φράγκος Φραγκούλης υπήρξε με απανωτές δηλώσεις του ένθερμος “Νενέκος” και φανατικός μνημονιακός στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, διατρανώνοντας, ανάμεσα σε πολλά τερατώδη, ότι «ένα ηχηρό “ναι” στο δημοψήφισμα είναι όρος για την επιβίωση του έθνους μέσα στην Ευρώπη»!!!

Δυστυχώς, ο μνημονιακός “μένουμε Ευρώπη” Φράγκος Φραγκούλης ήταν από τους πιο “συνετούς” που ρητόρευσαν από την εξέδρα, από την οποία, ως επί το πλείστον, με κάποιες εξαιρέσεις, παρήλαυναν υπερσυντηρητικοί μητροπολίτες, δεδηλωμένοι ακροδεξιοί έως και “συγκεκαλυμμένοι” χρυσαυγίτες.

Είναι προφανές ότι ο κόσμος του συλλαλητηρίου δεν συμμετείχε ούτε για να κατασκευάσει νέες πολιτικές καριέρες ούτε ακροδεξιά κόμματα ούτε πολύ περισσότερο για να χρησιμοποιηθεί το Μακεδονικό ως όχημα αποπροσανατολισμού για να ξεχασθούν τα μνημόνια, η λιτότητα, οι πλειστηριασμοί, το ξεπούλημα της χώρας, η νέα κατοχή και τη Ελλάδα προτεκτοράτο.

Η άμεση ανάγκη να ακυρωθεί ο αλυτρωτισμός της FYROM και όλα όσα τον συνοδεύουν, να αντιπαλέψουμε τα σχέδια του ΝΑΤΟ για μια άμεση Νατοϊκή διευθέτηση του ονόματος της FYROM και της περιοχής, οφείλουμε να τα συνδέσουμε με τον γενικότερο αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό και κοινωνικό αγώνα για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ανεξάρτητη χωρίς επιτροπείες, λιτότητα και ευρω-κρατία, με πραγματική δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο αγώνας αυτός έχει διπλό μέτωπο τόσο απέναντι στην παραδομένη κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και το συναινετικό μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο όσο και απέναντι σε ένα υπερσυντηρητικό μπλοκ νεοεθνικόφρονων δυνάμεων, το οποίο, πέραν τον πολλών δεινών που θα επιφέρει, ομνύει, παρά την δημαγωγία του, σε ΝΑΤΟ, μνημόνια, ευρώ και ΕΕ. Δοξάστε τους!

Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης αποτελεί μια πρόκληση για την γνήσια ριζοσπαστική δημοκρατική Αριστερά και την ενωτική πολιτική της να αναδείξει μια στρατηγική που θα μπορεί να συλλαμβάνει, να μετουσιώνει και να ενώνει, χωρίς προκαταλήψεις, ιδεολογισμούς και δογματισμούς, τις ευαισθησίες και αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων για τα εθνικά μας θέματα στην ενιαία κοίτη του αγώνα και του οράματος μιας πραγματικά ελεύθερης, γνήσια δημοκρατικής, κοινωνικά δίκαιης πατρίδας, χωρίς εξαρτήσεις, μνημονιακές υποδουλώσεις και ολιγαρχικές δεσποτείες.

iskra