Στις 18 Φεβρουαρίου 1952 η κυβέρνηση του Κέντρου, με πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα, έφερε στη Βουλή τη συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, την ίδια μέρα που εντασσόταν και η Τουρκία.
Η συμφωνία υπερψηφίστηκε από το σύνολο των βουλευτών του Κέντρου και της Δεξιάς, ενώ την καταψήφισαν οι οχτώ βουλευτές της ΕΔΑ και ο εκλεγμένος με την ΕΔΑ ανεξάρτητος βουλευτής, Μιχάλης Κύρκος.
Είχε προηγηθεί η αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Κορέα και ένα μήνα μετά την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ ο δυτικός προσανατολισμός της επικυρώθηκε με την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του....
Συνάμα, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να μη θέσει στον ΟΗΕ το ζήτημα της απελευθέρωσης της Κύπρου από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, ενώ η άμυνα της Ελλάδας ταυτίστηκε με την αντιμετώπιση του “από Βορράν κινδύνου”. Στράφηκε, δηλαδή, προς την εχθρική αντιμετώπιση των γειτονικών λαϊκών δημοκρατιών.
Η εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, η απροκάλυπτη εμπλοκή
των ΗΠΑ στην πολιτική ζωή της χώρας, το ξεπούλημα του κυπριακού αγώνα
με τις νατοϊκές συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, η στήριξη από το ΝΑΤΟ
της στρατιωτικής δικτατορίας στα 1967-74, η εύνοιά του προς την εισβολή
του Αττίλα στην Κύπρο το 1974,
που προκάλεσε την απόφαση της κυβέρνησης
Καραμανλή για αποχώρηση από το στρατιωτικό του σκέλος, η επανένταξη το
1980, η έμμεση εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις σε
Βαλκάνια και Μέση Ανατολή, κατά τις δεκαετίες 1990 και 2000, η πλήρης
ευθυγράμμιση με τη νατοϊκή πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Τσίπρα,
συνθέτουν την ιστορία της συμμετοχής της Ελλάδας στον πιο βρόμικο
ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό συνασπισμό που έχει υπάρξει σε όλη την
ιστορία του ιμπεριαλισμού, από τον 19ο αιώνα και μετά.
Σε βάρος των συμφερόντων του λαού μας. Σε βάρος των λαών όλου του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου