Φτιάχνουν «άλλοθι» για τη «μαύρη ανάπτυξη» του Σωτήρη Αργύρη

Οι τοπικοί παράγοντες, σε όλα τα επίπεδα, αντιμετωπίζουν… αναπτυξιακή κρίση. Σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό –κυρίως νυν και πρώην κυβερνητικό- αντιτάσσεται λυσσαλέα στο ενδεχόμενο χωροθέτησης πέντε μονάδων παραγωγής βιοαερίου στη Βιομηχανική Περιοχή (ΒΙ.ΠΕ.) Ιωαννίνων.

 

Κύρια επίκληση είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, φυσικό και ανθρωπογενές, μετά και την καθολική αντίδραση των υφιστάμενων επιχειρήσεων….

Εδώ, παρατηρείται μια γενική παραδοξότητα, αφού οι αντιδρώντες στην επένδυση είναι οι ίδιοι φορείς που διατυμπανίζουν παντοιοτρόπως την ανάγκη επενδύσεων στην περιοχή. 

 

Μιλάμε, μάλιστα, για βιομηχανική περιοχή, οπότε θα ήταν αυτονόητο να γίνει στο συγκεκριμένο χώρο η εγκατάσταση των μονάδων βιοαερίου.

Απόλυτα δικαιολογημένη η αντίδραση των ιθυνόντων, από τη στιγμή που επιθυμούν να προστατέψουν τους εργαζόμενους στη ΒΙΠΕ και το φυσικό περιβάλλον, αλλά και τους οικισμούς που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από την αναμενόμενη δυσοσμία. 

 

Οι αντιδράσεις αποκτούν μια καθολικότητα πρωτόγνωρη. 

 

Όμως, αν ανατρέξει κανείς στο πρόσφατο παρελθόν θα διαπιστώσει ότι, στην περίπτωση των Μαρμάρων, ορισμένοι εκ των νυν αντιδρώντων ήταν κύριοι εκφραστές της «ανάπτυξης» και της επένδυσης μονάδας βιοαερίου, η οποία απετράπη εξαιτίας την αντίδρασης ορισμένων φορέων και των κατοίκων της ορεινής κοινότητας.

Τι έγινε, τελικά και οι αναπτυξιολάγνοι –Περιφέρεια Ηπείρου, Δήμος Ζίτσας, «Ήπειρος Ανατροπής» και ολίγον ο ΣΥΡΙΖΑ- σήκωσαν παντιέρα εναντίον της χωροθέτησης των μονάδων βιοαερίου; 

 

Μάλιστα, η περιφερειακή παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ αμφιταλαντεύτηκε για καιρό και απεφάνθη εσχάτως και ενώ ήδη οι επιχειρηματίες στη ΒΙΠΕ ανακοίνωσαν, σε συνεργασία με το Δήμο Ζίτσας, ότι θα προσφύγουν σε ένδικα μέσα. Έτσι, μετατράπηκαν σε «πολέμιους» και «αρνητές» της ανάπτυξης οι μέχρι πρότινος θιασώτες, όμως το ενδιαφέρον τους είναι ψευδεπίγραφο, αν δεν υποκρύπτει και κάποια πολιτική σκοπιμότητα.

Μπορεί να υπάρχει αλά καρτ περιβαλλοντική συνείδηση; 

 

Και είναι δυνατόν οι «αναπτυξιολόγοι» να μετατρέπονται σε βασικούς εκφραστές ενάντια στις επενδύσεις; 

 

Πότε πρόλαβαν και άλλαξαν στρατόπεδο; 

 

Και γιατί θα πρέπει να τους πιστέψει ο πολίτης που επί χρόνια βλέπει τη λογική τους και την πρακτική τους να κινείται μονοδιάστατα υπέρ της «ανάπτυξης» ακόμη κι αν αυτή καταστρέφει τα βασικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ηπείρου; 

 

Πώς εξηγείται και πώς δικαιολογείται αυτή η μεταστροφή, η οποία αύριο –η μάλλον σήμερα και χθες- κινούνταν και πάλι στο μοτίβο «σημασία έχει μόνο η ανάπτυξη»! 

 

Οι πολιτικές και αυτοδιοικητικές κυβιστήσεις δεν προκαλούν πλέον καμία έκπληξη, αν και οι εκτιθέμενοι, κάθε φορά, οφείλουν τουλάχιστον να αυτοπροστατεύονται.

Η μόνη εξήγηση, σχετικά με αυτή την αντι-αναπτυξιομανία- όλων των μέχρι τώρα καλοθελητών της ανάπτυξης και όσων έμμεσα ή άμεσα απέκτησαν μέρος της πολιτικής ή αυτοδιοικητικής εξουσίας, συνίσταται στο κομματικό συμφέρον και στη γνωστή τακτική της ψηφοθηρίας. 

 

Είναι ανησυχητικό να βλέπεις στελέχη και βουλευτές της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ να συμπλέουν ενάντια στις επενδύσεις και να επιχειρηματολογούν για τις επιπτώσεις των μονάδων του βιοαερίου στα 60 ή 100 στρέμματα της ΒΙΠΕ, αγνοώντας την τύχη της Ηπείρου, όπου, ήδη ξεκίνησαν οι πρόδρομες έρευνες για τους υδρογονάνθρακες και ελλοχεύουν οι εξορύξεις. 

 

Πόσο στ΄ αλήθεια απέχουν τα 100 στρέμματα από τα 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα των αναμενόμενων εξορύξεων των υδρογονανθράκων και από τις επιπτώσεις που όλοι χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, αποφεύγοντας βέβαια να ασχοληθούν με το όλον –την Ήπειρο- και προτιμούν να εξαντλούν το ενδιαφέρον τους στο έλασσον, τη Βιομηχανική Περιοχή; 

 

Η απάντηση είναι όσο και η υποκρισία των «αναπτυξιολόγων»! 

 

Φυσικά, στην περίπτωση των εξορύξεων θα επηρεαστούν και τα 9.203 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ηπείρου από τη «μαύρη ανάπτυξη» που ενστερνίζονται πρώιμοι και όψιμοι θιασώτες της συγκεκριμένης «επένδυσης» – δραστηριότητας.

Συμπέρασμα: 

Η ταύτιση Δεξιο-αριστεράς και Αριστερο-δεξιάς έχει ένα και μόνο στόχο.

Να δημιουργήσει το απαιτούμενο άλλοθι, ώστε όταν έρθει η ώρα των εξορύξεων και της πλήρους υποβάθμισης του ορεινού, θαλάσσιου και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στην Ήπειρο, οι ιθύνοντες να επικαλούνται ότι έσωσαν τουλάχιστον τη… βιομηχανική περιοχή.

Δηλαδή, ασχολούνται με την κουτσουλιά μιας κότας και αδιαφορούν με τα απόβλητα εκατοντάδων χιλιάδων του απέραντου… πτηνοτροφείου που θα παράγει «μαύρη ανάπτυξη»!