Οι ιταλικές εκλογές έδειξαν ότι η Αριστερά στην ΕΕ αντικαθίσταται από τον ευρωσκεπτικισμό.

Οι ιταλικές εκλογές έδειξαν την βαθιά κρίση της αριστεράς στην Ευρώπη και  ταυτόχρονα την μεγάλη άνοδο του ευρωσκεπτικισμού. 

Δεν έδειξαν κάτι νέο δεδομένου ότι ακριβώς τα ίδια έδειξαν οι εκλογές που έγιναν και σε άλλες χώρες.

Πολύ πιθανό να γίνουν τα ίδια και στην χώρα μας και να δούμε μια πολύ μεγάλη άνοδο του ευρωσκεπτικισμού με μεγάλη συρρίκνωση του ΚΚΕ! 

Αυτό θα συνοδευτεί με την απόλυτη εξαφανισμένη της εξωκοινοβουλευτικής αντίμπεριαλιστικής, αντικαπιταλιστικής και φιλορωσικής αριστεράς συνολικά....

Για να μην φτάσουμε όμως εκεί, καλό ειναι να κάνουμε μια εκτίμηση της κατάστασης πριν να αρχίσουν να τρέχουν τα  εκλογικά επεισόδια.Ας δούμε μερικά σημεία που περιγράφουν την υπάρχουσα κατάσταση.

1. Δεν υπάρχει πια Μνημόνιο-Αντιμνημονιο.  Τον Αύγουστο  τελειώνει και τυπικά αυτή η διαίρεση που για όσο χρησιμοποιήθηκε έδειξε να μπορεί να φορεθεί από πολλούς. Αντιμνημονιακός τελικά δήλωσε όχι μόνο ο Τσιπρας άλλα και ο… Σαμάρας!

2. Η νέα διαίρεση -αφαιρετικά  θα λέγαμε- ειναι ευρωπαϊστές-αντί ευρωπαϊστές. Η διαίρεση υπάρχει σε όλη την ευρώπη στην Ελλάδα  δημιουργήθηκε  το 2015  με το δημοψήφισμα. Στις επόμενες εκλογές οι δυναμεις αυτές θα  καταγράφουν εκλογικά και εμφανιστούν και στην Ελληνική Βουλή όπως σε όλη την Ευρώπη.

3. Στα Αριστερά ότι τι έπιασε στο στόμα του Α. Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να ειναι Αριστερά και κάηκε πολιτικά.  Ότι χρησιμοποιήθηκε εκλογικά ή πολιτικά από αυτό το κόμμα δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί πότε. Είτε αυτό άφορα ιδέα, είτε ομαδα,  ειναι πολιτικό προσωπικό, είτε δικαιώματα, είτε διεθνη προσανατολισμό  είτε ιδεολογικό ρεύμα. Τίποτα από όσα χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να παραστήσει την Αριστερά -και τίποτα από όσα χρησιμοποίησε καποτε- δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί ως αριστερά.

4. Κάνεις από όσους ενεπλάκησαν πολιτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα περάσει τον εκλογικό κάβο ως γνήσιος συνεχιστής του ΣΥΡΙΖΑ ή ως καθαρός ιδεολογικά αριστερός, ριζοσπάστης κλπ!  Συνολικά στην κοινωνία γινεται πλέον δίκη προθέσεων και χρειάζεται μια μεγάλη υπέρβαση του χθες. Η κοινωνία θα σαρώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι του τον θυμίζει.

Όσο πιο μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί κάποιος, τόσο περισσότερο αυξάνει τις πιθανότητες να γίνει πιστευτός για τις προθέσεις του και να διασωθεί  πολιτικά.  Αν και η πολιτική μοίρα του καθενός  λίγο ενδιαφέρει τους υπολοίπους!

5. Συνολικά η Αριστερά σε όλες τις μορφές και πανευρωπαϊκά  έχει υποστεί ηττα από την κωλοτούμπα  του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρένθεση

Πρέπει να ειπωθεί όμως ότι η κωλοτούμπα  δεν  οφείλεται σε κακές προθέσεις ή στο νεαρό της ηλικίας ή σε προβληματικό χαρακτήρα του Τσίπρα.  Οφείλεται στο μη ρεαλιστικό λόγο και στόχο που είχε πριν να αναλάβει την  κυβέρνηση με  αστικές εκλογές.

Η εμπειρία  του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε  ότι,  για την αριστερά  η δημιουργία  ΕΕ  σήμανε και πρόβλημα αντίληψης της πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που καταδεικνύει ότι στην ΕΕ και το ευρώ η αριστερά δεν έχει θεση.  Και μιλαμε για την αριστερά συνολικά  και σε κάθε της φαινότυπο από αυτούς που προϋπάρχουν ή προκύπτουν στην μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχη: Κομουνιστική ή αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική,  μαρξιστική φιλορωσική -πατριωτική.

Το μόνο που ειναι αποδεκτό στην ΕΕ ειναι η Σοσιαλδημοκρατία και κάθε τι πιο αριστερό θα διώκεται ή θα απαξιώνεται.

Αυτό  το δεδομένο -της απόσπασης από την πραγματικότητα- επέτρεψε στον  ΣΥΡΙΖΑ  για πολύ καιρό  να υιοθετήσει ανεφάρμοστες θέσεις και να μπορεί  να λέει ότι θέλει.  Όταν όμως θα προσπαθήσει να τα εφαρμόσει θα συγκρουστεί με την πραγματικότητα!  Αυτό θα οδηγήσει σε κωλοτούμπα και προδοσία του Λαού.

Γι αυτό τον λόγο αυτός ο πολιτικός «αντιρεαλισμός» στην Ελλάδα της κρίσης -αλλά και σε όλη την Ευρώπη δεν περπατά- !  Καμία αριστερά δεν περπτλα παρόλο που ο μέσος Ευρωπαίος θέλει να αλλάξει την ευρώπη!

Αυτό συμβαίνει γιατί  τα μηνύματα της κάθε μορφής αριστεράς μοιάζουν σαν να έχουν ένα μήνυμα χιλιαστικό.  Μπορούν να εφαρμοστούν μόνο αν:

• Βγούμε από την ΕΕ,

• Αν έρθει η λαικη εξουσία,

• Να αναλάβει η εργατική τάξη,

• Αν γίνει επανάσταση,

• Αν πέσει ο καπιταλισμός κλπ.

Τίποτα από αυτά  δεν θα συμβεί στο ορατό  μέλλον όμως η ευρώπη πρέπει να αλλάξει τώρα.

Έτσι ειδικά στις  πιο καπιταλιστικά αναπτυγμένες χώρες όπως η Ιταλία  η αριστερά  αντικαθίσταται σταδιακά με τον ευρωσκεπιτικισμό. Ο ψηφοφόρος που ψηφίζει το κίνημα των 5 αστέρων ψήφιζε αριστερά πριν δυο δεκαετίες.  Τόσο το προφίλ, όσο και  η ταξική προέλευση, η οικονομική κατάσταση  όσο και η μόρφωσή  του αυτό δειχνουν.

Κλείνει η παρένθεση

6. Αυτονόητο δεδομένο  ότι η έξοδος από την ΕΕ  για την Ελλάδα δεν ειναι ορατή στο άμεσο μέλλον ούτε σε μια 5ετια.

7. Αυτονόητο δεδομένο είναι ότι αν δεν αλλάξει η ΕΕ η  αριστερά θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από τον  ευρωσκεπτικισμό, που έχει ήδη επεξεργασίες για την ΕΕ και δείχνει να την απειλεί.

Είναι προφανές ότι πρέπει να προγραμματίζουμε και να σχεδιάζουμε την έξοδο, αλλά είναι εξίσου προφανές ότι η άποψη της  εξόδου από το ευρώ για  να τεθεί σε εφαρμογή ένα μεταβατικό πρόγραμμα παραπέμπει σε κάποιο απώτερο μέλλον.

Παραπεμπει σε μια εποχη που δεν θα έρθει ποτέ ή αν έρθει η αριστερά δεν θα επιβιώσει για να την δει.

Χρειάζεται λοιπόν πάρα πολύ σκληρό αγώνα και  πολύ δουλειά για να παραχθούν επεξεργασίες θέσεων από την αριστερά ΣΗΜΕΡΑ. Θέσεις που θα αλλάξουν την  ΕΕ αλλά και  που θα ετοιμάσουν τον  λαό για  την έξοδο.

Οι  ανάγκες της Ιστορίας

1. Χρειαζόμαστε κάτι ρεαλιστικό για όλο αυτό το διαστημα που θα είμαστε στο ευρώ και στην ευρώπη.

2. Ο μόνος τρόπος για να περάσουμε στην επόμενη μέρα και να αναγεννηθεί η αριστερά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι να στηθεί εκ του μηδενός και  πρωτίστως στην κατεύθυνση του σκληρού διεκδικητικού ευρω προβληματισμού.

3. Χρειάζονται ρεαλιστικές προτάσεις για το σήμερα και το ορατό μέλλον. Προτάσεις με άξονα τον ευρώ προβληματισμό και τον ευρωσκεπτικισμό.  Ρεαλιστικές προτάσσεις που θα συγκροτήσουν τελικά ένα όραμα για την χώρα ανεξάρτητα της παραμονής ή της εξόδου.

Η αριστερά:

• Πρέπει να οργανώσει και  συμμετέχει στον διάλογο για την Ευρώπη με παραγωγή θέσεων και επεξεργασιών. Αν δεν το κάνει η Αριστερά δεν θα το κάνει καμιά δύναμη της ευρώ-κατάφασης

• Να ταχθεί υπέρ της εξόδου μεν άλλα  για να φτιάξει μια άλλη  ένωση με αριστερούς όρους.

• Να επιδιώξει άμεσα μια παράλληλη Ένωση των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής των συνδικάτων,  κόντρα στην ένωση των κεντρικών τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού τομέα.

• Να επιδιώξει άμεσα την παράλληλη Ένωση νεολαίων με στοχο τον σεβασμό όλων των πολιτισμικών ταυτοτήτων, μειονοτήτων και ιδιαιτεροτήτων και όχι την γλωσσική ιδεολογική και πολιτισμική ομογενοποίηση και ισοπέδωση.

• Να επιδιώξει την  βιώσιμη  ισόρροπη  ανάπτυξη και την ευημερια  για όλους του λαούς.

• Να επιδιώξει να υπάρχει πάντα ορθανοιχτος ο δρόμος της εθνικής ανεξαρτησίας  για οποίον θέλει να τον πάρει.

• Να ταχθεί υπέρ της αυτονομίας, υπέρ των πολιτισμών, της κάθε πολιτισμικής ταυτότητας υπέρ ενός ομοσπονδιακού μοντέλου από ίσους μεταξύ ίσων.

• Να επιβάλει να υπάρχει έτοιμος μηχανισμός εισόδου  και εξόδου από κάθε συνθήκη η συμφωνία της ΕΕ  και το  ενιαίου νομίσματος έτσι  ώστε  να σταματήσουν οι χώρες να ειναι αιχμάλωτες.

• Να επιβάλει την δημοσιοποίηση της ατζέντας και των πρακτικών  κάθε ευρωπαϊκού οργάνου.

• Να επιβάλει τον δημόσιο έλεγχο σε κάθε δομή της  ΕΕ.

• Να επιβάλει την διαφάνεια και να κυνηγήσει την διαφθορά.

• Να καταγγείλει  τα λόμπι  στις  Βρυξέλλες.

• Να επιβάλει όριο μιας θητείας για κάθε Ευρωπαίο Αιρετό αξιωματούχο.  (Αν έχει δυνατότητα επανεκλογής αλλάζουν οι προτεραιότητες τους).

• Να επιβάλει  την συμμετοχή στα κοινά με αμεσοδημοκρατικες  διαδικασίες και δημοψηφίσματα.

Σε αυτό το  κυρίαρχο  πλαίσιο του ευρωπροβληματισμού  πρέπει να υπάρχουν -σε δεύτερο πλάνο- και  τα αντι-ιμπεριαλιστικά και τα αντικαπιταλιστικά ρεύματα της αριστεράς.

Συμπεράσματα

Μια αριστερά έχει πεθάνει, αν και περιπλανιέται ακομη, στην Ενωμένη Ευρώπη.

Την βλεπουμε να αντικαθίσταται από μια  ρωμαλέα δύναμη που φαινεται να μπορεί να αλλάξει την Ευρώπη.  Αυτή είναι ο ευρωσκεπτικισμός.

Η νέα  αριστερά  θα  γεννηθεί μόλις συλλάβει αυτή την ιστορική αναγκαιότητα και επιχειρήσει να καλύψει το κενό.

Τότε θα ανακτήσει εκ νέου τον χώρο της από τον ευρωσκεπτικισμο και θα μπορέσει να ξεδιπλώσει τους υπόλοιπους προβληματισμούς της.

Μέσα από αυτόν τον δρόμο μπορεί να αναγεννηθεί το πολιτικό προσωπικό  κι όλος ο χώρος πανευρωπαϊκά ως σκληρός, διεκδικητικός  χώρος ευρώ προβληματισμού και παραγωγικής αντιπαράθεσης,  για μια επόμενη μέρα.

papaioannou