Τη γαμήσαμε…

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων»

Αντόνιο Γκράμσι 

Έχετε δει τους καινούριους γεωπολιτικούς πόλους να αναδύονται; Όχι. Και γιατί ΌΧΙ; Γιατί δεν δύνανται.

 

Υπάρχουν μόνο τάσεις.

Η πολιτική Τραμπ απομονώνει πλέον τις ΗΠΑ.

Από τους αθέμιτους ανταγωνιστές των ΗΠΑ στους οποίους αρχικά στόχευε όπως η Γερμανία και η Κίνα, ο Τράμπ....

έχει περάσει πλέον σε στρατηγικούς τους εταίρους όπως ο Καναδάς και η Τουρκία.

Όσο πιο πολύ απειλείται ο Τραμπ από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, τόσο πιο φρενήρης θα γίνεται η πολιτική του, με αποκορύφωμα, κάποια σοβαρή πλέον στρατιωτική σύγκρουση, κι όχι πλέον τα βεγγαλικά που έριξε τις δύο προηγούμενες φορές σε Αφγανιστάν και Συρία.

Αυτός είναι ο λόγος που η Ρωσία προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις για επίθεση στη Συρία με αφορμή «χημικά όπλα».

Ο φόβος του Ερντογάν όμως είναι πολύ μεγαλύτερος.

Αν η Τουρκία βυθιστεί σε χρόνια κρίση, δεν απειλούνται μόνο οι φιλοδοξίες και η πολιτική του κληρονομία αλλά η ελευθερία και η ζωή του ιδίου και της οικογένειας του.

Υπάρχουν ανόητοι ή έμμισθοι που σε αυτές τις συνθήκες βλέπουν γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας, ξεχνώντας ότι όσο πιο πληγωμένη είναι η Τουρκία τόσο πιο επιθετική θα γίνεται.

Και φυσικά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση η Τουρκία να παραιτηθεί από τα ενεργειακά της περιοχής, την μόνη ελπίδα της να εξέλθει νικήτρια από την οικονομική της υπερθέρμανση.

Με άλλα λόγια, μπαίνουμε βαθύτερα στο στόμα του Λύκου και μάλιστα με τις υποδομές να έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα (διακοπές ρεύματος, νερού, πλημμύρες, Μάτι, σύστημα υγείας).

Την ίδια στιγμή, το ευρωπαϊκό κατεστημένο προσπαθεί να ανατρέψει την κυβέρνηση στην Ιταλία την οποία ούτως ή άλλως απέτρεψε προσωρινά να σχηματιστεί. (ΕΔΩ)

Αυτό εξωθεί την απομονωμένη πλέον Ιταλική κυβέρνηση να απενδυθεί της μετριοπάθειας στην οποία σταδιακά είχε υποχωρήσει και αυξάνει σημαντικότητα της πιθανότητες διάλυσης της ευρωζώνης.

Κάτι τέτοιο θα σημάνει τον ξαφνικό θάνατο και των ελληνικών ομολόγων.

Η Γερμανία, μετά τους δασμούς του Τραμπ, αρχίζει να «συμπονεί» τη Ρωσία για τις αμερικανικές κυρώσεις που η ίδια ψήφισε, την ίδια ώρα που η στάση των ΗΠΑ απέναντι σε Ρωσία και Τουρκία σφυρηλατούν με δεσμούς αίματος την ευκαιριακή τους συμμαχία ενώ οι ευρωπαϊκές επενδύσεις σε Τουρκία (αλλά και Ιράν) είναι απαγορευτικές για εμπορικό αποκλεισμό αυτών των δύο χωρών από την ΕΕ.

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει δύο αφεντικά που βρίσκονται όμως πλέον σε διαμάχη: Γεωπολιτικά την Αμερική, οικονομικά την Γερμανία. Τι παθαίνουν οι υπηρέτες δύο αφεντάδων;

Ακόμη κι αν γίνουν όλες οι ανατροπές που το διατλαντικό κατεστημένο επιθυμεί (Τραμπ, Ερντογάν, Ιταλική κυβέρνηση), ακόμη κι αν αυτά γίνουν χωρίς πάταγο με το δεύτερο να μην έχει καμία απολύτως πιθανότητα, μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση καραδοκεί.

Παράλληλα, το αυγό του μουσουλμανικού ριζοσπαστισμού στη Θράκη, φαίνεται να έχει ήδη συλληφθεί (εδώ) με το μεταναστευτικό να μην είναι πλέον μόνο μια ανθρωπιστική κρίση εντός μιας ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά φιτίλι έτοιμο να αρπάξει (ΕΔΩ κι ΕΔΩ), όχι μόνο λόγω ακραίων ισλαμιστών που έχουν εισέλθει στη χώρα αλλά γιατί οι άθλιες συνθήκες ωθούν ακόμη περισσότερους στον εξτρεμισμό, ένα ακόμη δώρο της Ελλάδας στην Τουρκία του Ερντογάν.

Μπορείτε να είστε αισιόδοξοι λοιπόν. Ναι φτάσαμε στην Ιθράκη. Κι έχουμε στην καλύτερη των περιπτώσεων μια διετία πριν βιώσουμε την τέλεια καταιγίδα σε όλα τα επίπεδα. Οι μανταφόροι της είναι ήδη εδώ.

Πέτρος Αργυρίου

agriazwa