Ένας χρόνος συμπληρώθηκε
τη Δευτέρα από την υπογραφή της συμφωνίας
των Πρεσπών, που διαφημίστηκε ως το
«διαβατήριο» των Δυτικών Βαλκανίων για
το πέρασμα σε μια άλλη τάχα εποχή
«ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας».
Βλέποντας τα πράγματα έναν χρόνο μετά,
και ο πλέον κακόπιστος μπορεί να
διαπιστώσει ότι μόνο τέτοια δεν είναι
η «εποχή» μετά τη συμφωνία....
Στην Αλβανία
η πολιτική αντιπαράθεση κορυφώνεται,
μαζί και οι σχεδιασμοί για τη Μεγάλη
Αλβανία, που αποτελούν παράγοντα
αποσταθεροποίησης συνολικά της περιοχής
και τροφοδοτούν σενάρια αλλαγής συνόρων.
Στη γειτονική Βόρεια Μακεδονία τα
πράγματα δεν είναι καλύτερα, αλλά ούτε
και πιο βόρεια, στη Σερβία και το
Κοσσυφοπέδιο, όπου κλιμακώνεται με
διάφορες αφορμές η ένταση, στο έδαφος
της αντιπαράθεσης ΗΠΑ, Ρωσίας και ΕΕ
για το μελλοντικό «status quo» στην περιοχή.
Για να μη μιλήσουμε βέβαια για τις
ελληνοτουρκικές σχέσεις και την έκρυθμη
κατάσταση σε όλο το τόξο από τη Μαύρη
Θάλασσα μέχρι την Ανατ. Μεσόγειο.
Τελικά,
αν κάτι «σταθεροποιήθηκε» στα Βαλκάνια
μετά τη συμφωνία, είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ,
που αναπτύσσει στρατιωτικές δυνάμεις
στην ευρύτερη περιοχή με πρόσχημα
συνεκπαιδεύσεις και ασκήσεις, στήνοντας
προγεφυρώματα προς τη Ρωσία, με καθοριστική
συμβολή της Ελλάδας.
Σε τελική ανάλυση,
η «εποχή» μετά τη συμφωνία είναι εποχή
νέων κινδύνων για τους λαούς, όσο
προχωράει ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός,
μέρος του οποίου ήταν και οι Πρέσπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου