Κρίση και αποσυνθετικές διεργασίες σε ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η εκλογική κατάρρευση της ΛΑΕ (που έχασε 124.000 ψήφους) πυροδότησαν σκηνικό έντονης εσωστρέφειας, που στην περίπτωση της ΛΑΕ πήρε χαρακτηριστικά ανοιχτής κρίσης, 

με την παραίτηση του γραμματέα του κόμματος, Π. Λαφαζάνη, και του συντονιστή της πολιτικής γραμματείας, Στάθη Λεωτσάκου....

Η παραίτηση Λαφαζάνη συνοδεύτηκε από αναφορές σε σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα λειτουργίας και γραμμής της ΛΑΕ, αλλά και με αιχμές προς άλλες δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά, η οποία σύμφωνα με τον ίδιο “στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο έχει κλείσει ένα ολόκληρο ιστορικό κεφάλαιο και έχει κλείσει οριστικά επί ποινή αφανισμού για όσους επιμένουν να αναπαράγουν στο σήμερα τα συστατικά του”. 

Ταυτίζοντας την εκλογική κατάρρευση της καιροσκοπικής πολιτικής της ΛΑΕ περίπου με τη “συντέλεια του κόσμου” για την αριστερά, σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο.

Παρά το γεγονός ότι αυτό που χρεοκόπησε δεν ήταν η αριστερά, αλλά η ρεφορμιστική πολιτική της ΛΑΕ, που αναπαρήγαγε, ως διέξοδο για το λαό, τις αυταπάτες των μεταβατικών προγραμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ του 2012, τις οποίες υπηρέτησε, ο πρώην γραμματέας και τα στελέχη της ΛΑΕ, από τη θέση του βουλευτή μέχρι τέλους το 2015, ο Π. Λαφαζάνης εξακολουθεί να επιμένει σε αυτές.

Θεωρεί ότι η “ΛΑΕ έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια βήματα για ένα ριζοσπαστικό ρεαλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση” και ότι αυτό που φταίει είναι απλά ότι“τα βήματά μας αυτά ενώ ήταν αξιόλογα δεν προχώρησαν λόγω μια ελλιπούς δημιουργικής προσπάθειας και κυρίως λόγω δογματικών αγκυλώσεων σε προγραμματικά θέσφατα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν και τα οποία παρέπεμπαν σε άλλες εποχές”.

Παράλληλα, χωρίς κανένα είδος αυτοκριτικής υπεραμύνθηκε τη στάση που κράτησε κατά την ψήφιση της “Συμφωνίας των Πρεσπών”, ξεπλένοντας ουσιαστικά τον εθνικιστικό εσμό, κατασυκοφαντώντας τη σημαία του πατριωτισμού και της πάλης ενάντια στον αντιδραστικό εθνικισμό, που σήκωσε και υπερασπίζεται η πραγματική αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα.

Μπροστά στα αδιέξοδα που δημιούργησε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αποκαλύπτοντας, σε όλη την έκταση, τον κοινοβουλευτικό προσανατολισμό της ΛΑΕ και την πολιτική αναπαραγωγή της διαμέσου των εκλογών, επανέρχονται τα ξαναζεσταμένα σενάρια, που υπήρχαν και πριν της ευρωεκλογές, για “παναριστερή” συνεργασία “με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς”, όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ για τις εθνικές εκλογές. Διευκρινίζοντας ότι “σε κάθε περίπτωση η ΛΑΕ θα κατέβει σ’ αυτές τις εκλογές με ή χωρίς συνεργασίες”.

★★★

Στην αντίπερα όχθη, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έβγαλε στην επιφάνεια τις εσωτερικές αντιθέσεις που εκφράστηκαν προεκλογικά και με τη συγκρότηση ξεχωριστών ψηφοδελτίων στις δημοτικές εκλογές, στους μεγάλους δήμους της χώρας.

Η υποχώρηση κατά 5.000 ψήφους σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2014, κατά περίπου 10.000 ψήφους σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά και οι “χαμηλές πτήσεις” σε περιφερειακές και δημοτικές εκλογές έφεραν στην επιφάνεια διαφωνίες σε ζητήματα προσανατολισμού και τακτικής.

Χωρίς να τίθεται σε αμφισβήτηση το περιεχόμενο του ρεφορμιστικού «αντικαπιταλιστικού» μεταβατικού προγράμματος, οι βασικές δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ και το ΣΕΚ, εκσφενδονίζουν “δηλητηριώδη” βέλη, για την εκτίμηση γύρω από το αποτέλεσμα των εκλογών και για ζητήματα τακτικής και συνεργασιών.

Στην ανακοίνωση του ΣΕΚ για τις εκλογές αναφέρεται ότι: 

“Η αντικαπιταλιστική αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρέπει να βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα από αυτές τις εμπειρίες. 

Δεν χωράει καμιά επανάπαυση ότι “άντεξε μέσα σε αυτές τις συνθήκες”. 

Έχει πτώση και σε αριθμό ψήφων στις Ευρωεκλογές και σε ποσοστά στις Περιφερειακές, όπου το 2014 είχε φτάσει στο 2,3% πανελλαδικά. 

Τα δημοτικά σχήματα που κατέγραψαν άνοδο (Νίκαια, Πειραιάς) αποτελούν σπάνιες εξαιρέσεις μέσα σε αποτελέσματα στάσιμα ή πτωτικά. 

Χρειάζεται, ιδιαίτερα η ηγεσία του ΝΑΡ να σταθεί αυτοκριτικά απέναντι σε επιλογές διασπαστικές και σεχταριστικές. 

Δεν είναι δυνατόν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να χρεώνεται επιλογές που μιλάνε στον κόσμο του ΚΚΕ σαν “σταλινοφασίστες”, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σαν “αστούς” και στην Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας εχθρικά. Οι εκλογικές μάχες δεν είναι ενδοαριστεροί εμφύλιοι που γίνονται για να μοιραστεί μια συρρικνούμενη επιρροή”.

prologos