Το έθνος δεν προσκυνά σώβρακα και φανέλες, το έθνος προσκυνά τη Μαφία

Ήταν βέβαιο πως σε μια χρεοκοπημένη χώρα που οι βουλευτές είναι τα παιδιά για τα θελήματα των ολιγαρχών, δεν θα αργούσε η στιγμή που ένας ευρωβουλευτής του …ΠΑΟΚ, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, θα απειλούσε με ανεξαρτητοποίηση, η Νέα Δημοκρατία θα τον διέγραφε αλλά θα άλλαζε και τον νόμο, για να μην υποβιβαστεί ο ΠΑΟΚ, ξεσπάσει κάνας εμφύλιος ανάμεσα στους στρατούς του Σαββίδη και του Μαρινάκη και χαθεί η μάσα. 

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να παρακολουθείς τους.... 

 

“δημοσιογράφους” και τους “πνευματικούς ανθρώπους” που δουλεύουν στα ΜΜΕ του Μαρινάκη και του Σαββίδη.

Έχουν πολλή πλάκα.

Εντάξει, υπάρχουν αυτοί που είναι τα λεγόμενα “πιστόλια”, οι οποίοι γράφουν ευθέως υπέρ των συμφερόντων του κάθε Μαρινάκη και του κάθε Σαββίδη, ενώ επιτίθενται με λύσσα στον αντίπαλο ολιγάρχη και στα δικά του “πιστόλια”.

Υπάρχουν, όμως, και οι άλλοι, οι απλές πουτάvες της δημοσιογραφίας που δεν ξέρουν τι να κάνουν.

Ξέρουν πως δεν μπορούν να γράψουν αντικειμενικά, γιατί, ούτως ή άλλως, δεν θα τους πιστέψει κανείς, ενώ, αν γίνουν πάρα πολύ αντικειμενικοί, μπορεί να πάρει ανάποδες ο ολιγάρχης που τους πληρώνει και να τους απολύσει· και δεν είναι σίγουρο πως ο απέναντι ολιγάρχης θα τους προσλάβει γιατί θέλει καθαρόαιμα.

Οπότε, τι να κάνουν;

Ε, γράφουν περί ανέμων και υδάτων, κάνουν τους χαριτωμένους, ανεβάζουν σκυλάκια, γατάκια και άλλα τέτοια.

Τις προάλλες “τσακώθηκαν” δυο υπάλληλοι του ίδιου ολιγάρχη.

Εντάξει, δεν τους παίρνει να τσακωθούν και πάρα πολύ γιατί είναι σκυλιά του ίδιου ανθρώπου.

Αφού “τσακώθηκαν”, ο ένας άρχισε να ανεβάζει στη σελίδα του στο Facebook ορφανά παιδάκια, τραυματισμένα και αδέσποτα σκυλάκια και γατάκια, ενώ ο άλλος άρχισε να ανεβάζει …ποιήματα. Ξεσκίστηκε στο ποίημα.

Αφού ξεκατινιάστηκαν μεταξύ τους, ο ένας το έριξε στη φιλανθρωπία και ο άλλος στην ποίηση. Γιατί σημασία έχει το προφίλ και η ατζέντα.

Μεγάλη πλάκα οι πνευματικοί άνθρωποι.

Αυτές τις μέρες, οι δημιουργοί έχουν εξεγερθεί για τα πνευματικά τους δικαιώματα. Ναι, βέβαια.

Θυμάστε πότε ήταν η προηγούμενη φορά που οι καλλιτέχνες της χώρας ξεσηκώθηκαν;

Ήταν την Πρωταπριλιά του 2016, όταν ο υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Τσίπρα, ο Αριστείδης Μπαλτάς, έκανε μια τρομερή μαγκιά και πρότεινε την θέση του καλλιτεχνικού δευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ στον Γιαν Φαμπρ.

Έξαλλοι οι Έλληνες “καλλιτέχνες” -που θα έχαναν τις επιχορηγήσεις και το κωλοβάρεμα, εξεγέρθησαν παρέα με “δημοσιογράφους” του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ (δηλαδή, με κάτι ντιντήδες και κάτι “κυρίες” που δεν τους διαβάζει άνθρωπος αλλά αυτοί νομίζουν πως είναι πάρα πολύ σημαντικοί επειδή κάνουν αλλαξοκωλιές μεταξύ τους). 

 

Και η Ιστορία έγραψε πως οι Έλληνες καλλιτέχνες συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά την Πρωταπριλιά του 2016 -έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας τους-, για να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους.

Γελάω πολύ με τους καλλιτέχνες που έκαναν λεζάντες με τον Ανδρέα και τη Μιμή, τρίφτηκαν στην ποδιά του Βενιζέλου, αγάπησαν τρελά Κώστα Καραμανλή και Νατάσσα, εξεγέρθηκαν μετά την χρεοκοπία της χώρας -εναντίον ποιων αλήθεια;- λάτρεψαν Αλέξη Τσίπρα και Μπέτι Κουρμπέτι, καπέλωσαν την όποια αντίδραση, ενώ τώρα είναι πάλι στον αγώνα και θέλουν να τους παίρνεις και στα σοβαρά επειδή “τους αγαπάει ο κόσμος”.

Αν έτσι είναι οι καλλιτέχνες της Ελλάδας, φανταστείτε πώς είναι οι ολιγάρχες.

Ακόμα πιο θλιβεροί οι πολίτες της χώρας.

Μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα, εσύ να χτυπιέσαι για τα συμφέροντα του Μαρινάκη, του Σαββίδη, του Αλαφούζου και των άλλων παιδιών.

Ζούμε σε μια χώρα που η τελευταία κυβέρνηση εξελέγη με σημαία την αντίδρασή της στη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά δεν παραιτήθηκε ούτε ένας βουλευτής όταν η κυβέρνηση τα γύρισε.

Ο βουλευτής αντέδρασε και οδηγήθηκε στην έξοδο επειδή εθίγησαν τα συμφέροντα ενός ολιγάρχη που είναι ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας. Και ιδιοκτήτης πόλης.

Ο πόλεμος που γίνεται στη Βουλή είναι ανάμεσα σε βουλευτές που υπηρετούν συγκεκριμένους ολιγάρχες.

Κάποτε, ο αγαπημένος Τζίμης Πανούσης έγραψε και τραγούδησε πως το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες.

Το έθνος δεν προσκυνά σώβρακα και φανέλες.

Το έθνος προσκυνά τη Μαφία.

Αλλά ποιος να γράψει και να μιλήσει για αυτό; Οι υπάλληλοί τους;

(Δικαιοσύνη; Σου έβαλαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια δικαστίνα. Πρόεδρος της Δημοκρατίας μια δικαστίνα στο προτεκτοράτο που κανένας πολιτικός δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία. Σαν να σου λένε κατάμουτρα “έχουμε αγοράσει και τους δικαστές”. Και θα κάνουμε μια δικαστίνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αλλά αγαπάει τις γάτες.)

pitsirikos