ΚΑΘΑΡΟΣ ΚΑΛΑΜΑΣ - Ανακοίνωση για το Θεογέφυρο

Το Θεογέφυρο στο Λίθινο του Δήμου Ζίτσας, ένα θαυμαστό δημιούργημα της φύσης, δεν υπάρχει πια. 

Έπεσε και χάθηκε στα νερά του Καλαμά που το είχαν δημιουργήσει.

Στην αμόλυντη Ήπειρο πολλά είναι τα μνημεία των ανθρώπων και της φύσης που παραμένουν απροστάτευτα, χωρίς συντήρηση και καταρρέουν....
 

Πριν δυο χρόνια και παρά τις επίμονες προειδοποιήσεις κατοίκων και φορέων για ανάγκη έργων προστασίας-που κανείς δεν έδωσε την παραμικρή προσοχή- το γεφύρι της Πλάκας δεν άντεξε και κατέρρευσε.

Ποιος έφταιγε; 

Οι καιρικές συνθήκες και οι βροχές μας είπαν τότε.

Για τις ευθύνες των ανεύθυνο-υπεύθυνων δεν ακούσαμε τίποτα.

Εχτές είχε σειρά το Θεογέφυρο. Στο ίδιο έργο θεατές.

Πολίτες και φορείς είχαν προειδοποιήσει εδώ και χρόνια για τους κινδύνους που ελλόχευαν όχι μόνο λόγω της φυσικής φθοράς-που βέβαια υπήρχε η δυνατότητα σωστικής παρέμβασης- αλλά και -κυρίως- από τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις πάνω του.

Παρεμβάσεις που τραυμάτιζαν βάναυσα αυτό το απαράμιλλου κάλους μνημείο της φύσης.

Το τραυμάτιζαν όχι μόνο αισθητικά, αλλά και στατικά.

Τσιμενταύλακας στη ράχη του, εκσκαφή για σωλήνες στα σπλάχνα του, αδιαφορία για τις διαβρώσεις από διαρρέοντα νερά και ρίζες δέντρων στα πλευρά του.

Τρία χρόνια πριν ήρθε και η πρώτη προειδοποίηση με την καθίζηση του δρόμου κοντά του. Υποτίθεται πως έγιναν τότε όλες οι αναγκαίες ενέργειες αποκατάστασης του προβλήματος και προστασίας του Θεογέφυρου από την Περιφέρεια και το Δήμο Ζίτσας.

Που με άνεση έδωσαν την άδεια ακόμα και για να σκαφτεί για να περάσει αγωγός.

Αλήθεια με ποια μελέτη προχώρησαν στην εκσκαφή;

Βέβαια όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους δεν έκαναν ότι έπρεπε.

Σε ελάχιστο χρόνο μετά την κατάρρευση ακούσαμε για μια ακόμα φορά πως φταίει η βροχή.

Όχι οι παρεμβάσεις, όχι η έλλειψη μέτρων, αλλά η βροχή.

Πραγματικά είναι τραγικά αστείος ο ισχυρισμός, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την αδιαφορία και την εγκατάλειψη του Θεογέφυρου στη φθορά.

"Περήφανοι" όλοι για το φυσικό του κάλλος, τους θρύλους και τις παραδόσεις για τη δημιουργία του, για την συμβολή του στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, για την πολιτιστική μας κληρονομιά και το περιβάλλον, αλλά παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν οτιδήποτε για τη διατήρησή του.

Προφανώς και υπάρχουν ευθύνες. Και θα πρέπει να αποδοθούν.

Και βέβαια να παρθούν μέτρα προστασίας και για άλλα γεφύρια που κινδυνεύουν να έχουν την ίδια κατάληξη.

Για να σταματήσει να μας βασανίζει το ερώτημα: "αύριο ποιο να έχει σειρά";

Όχι δε μπορούμε να λυπηθούμε πια…

Θυμώνουμε και οργιζόμαστε.

Τα χωριά μας ρημάζουν και ερημώνονται.

Τα μνημεία του πολιτισμού μας, ανθρώπινα και φυσικά, καταστρέφονται, καταληστεύονται, γκρεμίζονται.

Ο πολιτισμός μας έρμαιο στα χέρια των αρπακτικών, ο τόπος μας απροστάτευτος στις ορέξεις των καιροσκόπων.

Η "πρόοδος" και η "ανάπτυξη" έρχονται καλπάζοντας πάνω στη ράχη της εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Ας ρημάξουν όλα αρκεί να γίνουμε "σεϊχηδες", όπως μας τάζουν, ξεχνώντας εντέχνως πως δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα ωφεληθούν αλλά οι πετρελαιάδες και οι υποτακτικοί τους.

Ευχαριστούμε, δε θα πάρουμε.

Θα διαφυλάξουμε τη φύση και τον πολιτισμό μας, τα γεφύρια, τα δάση, τα βουνά, τα νερά μας. Θα διαφυλάξουμε την ίδια την ύπαρξή μας.

Και βέβαια θα ζητήσουμε να αποδοθούν οι ευθύνες, ποινικές και πολιτικές, για παραλείψεις και αδιαφορία.