“Il Conformista…”

Το τραγούδι του αείμνηστου Giorgio Gaber ακουγόταν από τα ηχεία του ηλεκτρονικού υπολογιστή…

“Io sono un uomo nuovo

per carità lo dico in senso letterale
sono progressista
al tempo stesso liberista antirazzista
e sono molto buono sono animalista....

Non sono più assistenzialista
ultimamente sono un po' controcorrente
son federalista.” 

[“Εγώ είμαι
ένας καινούριος άνθρωπος,
σας παρακαλώ, το λέω κυριολεκτώντας,
είμαι προοδευτικός
και ταυτόχρονα οπαδός της ελεύθερης αγοράς,
αντιρατσιστής,
είμαι και πολύ καλός άνθρωπος,
είμαι φιλόζωος.

Δεν είμαι πια υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας,
τελευταία πάω λίγο κόντρα στο ρεύμα,
είμαι φεντεραλιστής.”]

Ο συνειρμός ήταν αναπόφευκτος… Οι στίχοι βέβαια γράφτηκαν για τους πρώην “κομμουνιστές” του Iταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που μετέτρεψαν το μεγάλο P.C.I. σε σοσιαλδημοκρατικο μόρφωμα, και μάλιστα συμμετείχαν σε κυβερνήσεις που κατά γράμμα ακολούθησαν τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, φτάνοντας στο σημείο να αποτελούν μία από αυτές που ενεπλάκησαν στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας το 1999… Από εκεί και πέρα, στο εσωτερικό της Ιταλίας, επικαλούνταν την Αριστερά, αναπολούσαν τον Berlinguer, και επέμεναν ξανά και ξανά πως αποτελούν τους συνεχιστές της Γκραμσιανής Αριστεράς, έχοντας οικολογικές και κοινωνικές ανησυχίες, την ίδια στιγμή που κούρνιαζαν ήρεμα στα γραφεία και τα υπουργεία τους, ακολουθώντας κάθε εντολή του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Τι είπατε…; Σας θυμίζει κάτι αυτό…;

Μα φυσικά!

Τελικά το ρητό “Una razza, una faccia” ισχύει και στην περίπτωση της μετάλλαξης και της κωλοτούμπας… Μια ματιά στους κυβερνώντες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα μας πείσει όλους για αυτό…!

Το 2017 αποτέλεσε μία χρονιά, μέσα στη οποία εφαρμόστηκαν άγριες πολιτικές λιτότητας, και μπήκανε οι βάσεις για ακόμη αγριότερα μέτρα και περικοπές μέσα στο 2018. Η κυβέρνηση, ακολουθώντας κατά γράμμα κάθε προσταγή των δανειστών, “βγάζει στο σφυρί” μέχρι και την πρώτη λαϊκή κατοικία για χρέη, όχι μόνο προς τις τράπεζες, αλλά και προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Και για να εμποδίσει το κίνημα κατά των πλειστηριασμών που πηγάζει μέσα από το Λαό, πήγε ένα ακόμη βήμα παραπέρα, ψηφίζοντας την (ν)τροπολογία, η οποία αναφέρει πως θα τιμωρείται με αυταπάγγελτα με φυλάκιση όποιος πολίτης προσπαθήσει να εμποδίσει τη διεξαγωγή ενός πλειστηριασμού. Όλα τα καλά δηλαδή για χάρη των δανειστών και του κεφαλαίου…

Επίσης, η υπερφορολόγηση συνεχίζεται -σε λίγους μήνες μας χτυπά ξανά την πόρτα ο... χιλιοκαταργημένος ΕΝΦΙΑ-, το ΕΚΑΣ εκμηδενίζεται, και η κοινωνική εξαθλίωση βαθαίνει, οδηγώντας όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας μέχρι και στην αυτοκτονία…

Κατά τα άλλα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πανηγυρίζει τη δήθεν έξοδο από τα μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο (που στην ουσία δεν αποτελεί έξοδο, αλλά μονιμοποίηση της μνημονιακής εξαθλίωσης εις το διηνεκές), την σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας και των τραπεζών (βλέπε δηλώσεις Τσακαλώτου για το ότι οι πλειστηριασμοί κάνουν καλό στην κοινωνία!!!), τη διανομή ψίχουλων και ελεημοσύνης μέσω του “κοινωνικού μερίσματος” (η αισχρότερη κατ΄εμέ μορφή ψηφοθηρίας, αφού ό,τι δόθηκε θα παρθεί πίσω με τη μορφή φόρων στο πενταπλάσιο)...

Και μέσα σε αυτό το κλίμα τύπου “είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα” που θα έλεγε και ο αξέχαστος Ντίνος Ηλιόπουλος, προστίθενται και οι εκδρομές - θέατρο σκιών στη Μακρόνησο (προσωπικά πιο πολύ για επιθεώρηση καταλληλότητας χώρου, ώστε να χρησιμοποιηθεί για συλληφθέντες του κινήματος κατά των πλειστηριασμών μου μοιάζει, παρά για “προσκύνημα” και φόρο τιμής), οι εκδηλώσεις για τα κινήματα και την…Οκτωβριανή Επανάσταση (!!!), οι ατελείωτες δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης στο όνομα του Μαρξισμού (“Είμαι κομμουνιστής”, τάδε έφη Κατρούγκαλος), και η ίδια η χρήση του ονόματος “Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς”, ο οποίος είχε δημιουργηθεί από ένα σύνολο Αριστερών μαχητικών οργανώσεων, και ουδεμία πλέον σχέση έχει με το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα που μας κυβερνά.

Όλα τα παραπάνω λέγονται πίσω από παχυλούς μισθούς (που για τη μείωσή τους ούτε κουβέντα), υπουργικά και δημόσια γραφεία, και ανούσιες έως σχιζοφρενικές ανακοινώσεις του ίδιου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που καλούν σε αντίδραση στα μέτρα που οι ίδιοι ψήφισαν (Sigmund Freud ήρθε η ώρα να σκίσεις τα πτυχία σου!)...

Αν αυτά που ανέφερα, δεν είναι στοιχεία κομφορμισμού και ατελείωτης αγάπης για την “καρέκλα”, τότε τι είναι;!

Κλείνω με την παράθεση των στίχων του τραγουδιού σε ελληνική μετάφραση, ώστε δείτε πως πλέον πρέπει να προταθεί ως ύμνος του κυβερνώντος κόμματος…

Καλή σας ακρόαση…!

“Εγώ είμαι
ένας καινούριος άνθρωπος,
τόσο νέος που εδώ και καιρό
δεν είμαι πλέον φασίστας.

Είμαι ευαίσθητος και αλτρουιστής,
οριενταλιστής
και στο παρελθόν ήμουν
και λίγο με το Μάη του ’68,
εδώ και λίγο καιρό είμαι περιβαλλοντιστής,
πριν μερικά χρόνια, μες στη γενική ευφορία,
αισθανόμουν, όπως όλοι λίγο-πολύ, σοσιαλιστής.

Εγώ είμαι
ένας καινούριος άνθρωπος,
σας παρακαλώ, το λέω κυριολεκτώντας,
είμαι προοδευτικός
και ταυτόχρονα οπαδός της ελεύθερης αγοράς,
αντιρατσιστής,
είμαι και πολύ καλός άνθρωπος,
είμαι φιλόζωος.

Δεν είμαι πια υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας,
τελευταία πάω λίγο κόντρα στο ρεύμα,
είμαι φεντεραλιστής.

Ο κομφορμιστής
είναι εκείνος που συνήθως βρίσκεται πάντα
στη σωστή μεριά.

Ο κομφορμιστής έχει έτοιμες και ξεκαθαρισμένες
μες στο μυαλό του όλες τις απαντήσεις,
είναι μία συμπύκνωση γνωμών,
που κρατά υπό μάλης δυο ή τρεις εφημερίδες
και όταν θέλει να σκεφτεί, σκέφτεται
με ό,τι ακούει τριγύρω.

Ίσως σαν καλός καιροσκόπος
προσαρμόζεται, χωρίς να το σκέφτεται,
και ζει μες στο δικό του παράδεισο.

Ο κομφορμιστής
είναι ένας ολόγλυφος άνθρωπος, που κινείται
χωρίς έρμα,
ο κομφορμιστής εξασκείται για να γλιστρά
μες στη θάλασσα της πλειοψηφίας,
είναι ένα ζώο αρκετά κοινό,
που ζει με κοινότυπες εκφράσεις.

Τη νύχτα ονειρεύεται και βγαίνουν στην επιφάνεια τα όνειρα άλλων ονειροπόλων,
την ημέρα ξεσπά η χαρά του,
που είναι να τα έχει καλά με όλον τον κόσμο
και ν’ ανοίγει το δρόμο του επιπλέοντας
ο κομφορμιστής.

Εγώ είμαι
ένας καινούριος άνθρωπος
και με τις γυναίκες έχω μια ιδιαίτερη σχέση,
είμαι φεμινιστής.

Είμαι διαθέσιμος και αισιόδοξος,
είμαι ευρωπαϊστής.

Δε σηκώνω ποτέ τη φωνή,
είμαι ειρηνιστής.

Ήμουν μαρξιστής-λενινιστής
και μετά από λίγο, δεν ξέρω γιατί,
βρέθηκα να είμαι...«καθολικο-κομμουνιστής»!

Ο κομφορμιστής
δεν έχει καταλάβει καλά ότι αναπηδά
καλύτερα και από μια μπάλα.

Ο κομφορμιστής είναι ένα εξελιγμένο αερόστατο,
παραγεμισμένο με πληροφορίες,
είναι το αποτέλεσμα ενός είδους
που πετάει πάντα χαμηλά, επάνω από την επιφάνεια,
έπειτα αγγίζει τον κόσμο μ’ ένα δάχτυλο
και αισθάνεται ο ίδιος να έχει πραγματοποιηθεί.

Ζει, και αυτό του είναι ήδη αρκετό
και πρέπει να πω ότι τώρα πια
μοιάζει πολύ με όλους μας,
ο κομφορμιστής.

Εγώ είμαι
ένας καινούριος άνθρωπος,
τόσο καινούριος που φαίνεται με την πρώτη ματιά,
είμαι ο νέος κομφορμιστής…”

 

Του Γρηγόρη Καραγιαννίδη