Η «πεθαμένη» σοσιαλδημοκρατία γραπώνεται από έναν «αριστερό νεκροθάφτη» : Μαθήματα Τσίπρα στο… SPD

Αποτελεί ειρωνεία ότι η «πεθαμένη» Γερμανική σοσιαλδημοκρατία (SPD) καταφεύγει στον «νεκροθάφτη» των αριστερών αρχών και αξιών στην Ελλάδα, τον Αλ. Τσίπρα, προκειμένου να τονώσει την καταρρέουσα εικόνα της.

Στην εκδήλωση του SPD στο Βερολίνο θα συναντηθούν δια των ηγετών τους δυο πολιτικά ναυάγια, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα και το SPD της Άντρεα Νάλες....

Το ναυάγιο του SPD, το οποίο είναι αμετάστρεπτο, εκφράζει το συνολικό ναυάγιο της σοσιαλδημοκρατίας στους καιρούς μας, το οποίο καθόλου δεν εξωραΐζεται από επιλεκτικές μεμονωμένες αναφορές σε κάποιες, δήθεν, επιτυχίες κάποιων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, όπως, ματαίως, επιχειρεί στη συνέχεια ο δυστυχής Κόρμπιν.

Το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα εκφράζει το ναυάγιο μιας μεταλλαγμένης Αριστεράς, η οποία ενσωματώθηκε με τον πιο ανελέητο τρόπο στις σκληρότερες πολιτικές του συστήματος.

Η διπλή συντριβή αυτών των πολιτικών κομμάτων έρχεται να καταδείξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια «ανθρώπινη» διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού, της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και της νεοφιλελεύθερης «παγκοσμιοποίησης».

Αντίθετα, η απόπειρα τους καταλήγει σε μεγάλο φιάσκο και εκλαμβάνεται από τους πολίτες ως εξαπάτηση, με αποτέλεσμα αυτή να γίνεται ένας από τους υποβοηθητικούς παράγοντες για να καταφεύγουν σε «παραδοσιακές αξίες», στον ακραίο συντηρητισμό και στον αντιδραστικό εθνικισμό, πολύ περισσότερο όταν νοιώθουν ότι «απειλούνται» οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά από μεγάλα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα, τα οποία γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η φτώχεια και οι αβυσσαλέες περιφερειακές ανισότητες.

 

Το τέλος των νεοφιλελεύθερων ελίτ

Οι νεοφιλελεύθερες ελίτ, κάθε μορφής και απόχρωσης, σαρώνονται παντού σε όλη τη Δύση και πρώτα απ’ όλα στην Ευρώπη.

Σε λίγο, παρά τις αντιστάσεις τους, αυτές οι ελίτ, μάλλον, θα συμπαρασυρθούν στην άβυσσο.

Οι πλατιές λαϊκές μάζες και πρώτα απ’ όλα τα μισθωτά στρώματα, οι άνεργοι, οι νέοι ζουν μια διαρκή υποβάθμιση και ογκούμενη ανασφάλεια, μαζί με μια απελπιστική διεύρυνση του χάσματος πλουσίων- φτωχών και μια συνεχή συρρίκνωση δικαιωμάτων και βιοτικού επιπέδου.

Αυτά τα τεράστια πλατιά λαϊκά στρώματα στρέφουν την πλάτη τους, χωρίς ελπίδα, στις αλαζονικές νεοφιλελεύθερες ελίτ.

Αυτό το μεγάλο, ρευστό πολιτικά και αντιφατικό, λαϊκό ρεύμα απόρριψης δεν πρόκειται να ανακοπεί. Θα μεγαλώνει και θα επιφέρει σεισμικές αλλαγές στις Δυτικές κοινωνίες και ειδικά στην Ευρώπη.

 

Ο «αυταρχικός» νεοφιλελευθερισμός με εθνικιστικά χρώματα

Αυτό το γιγάντιο λαϊκό ρεύμα, που έχει πρωταγωνιστές τα μεσοστρώματα, προσπαθεί να καβαλήσει η σύγχρονη «μεταμοντέρνα» ακροδεξιά, σχεδόν, σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ, με μια ασυγκράτητη λαϊκίστικη οικονομική δημαγωγία, την οποία επενδύει, σε ένα δηλητηριώδες μείγμα, με τον αυταρχισμό, την ξενοφοβία και τον εθνικισμό.

Ο βαθιά αυταρχικός, ξενοφοβικός και υπερσυντηριτικός «νεοφιλελευθερισμός των εθνικών συνόρων» και «ο νεοφιλελευθερισμός με εθνικά χρώματα και εθνικιστική ταυτότητα», αποτελούν το νέο ανερχόμενο πολιτικοϊδεολογικό ρεύμα, που απειλεί να κυριαρχήσει στην Ευρώπη και να οδηγήσει ξανά την ήπειρο σε σκοτεινούς καιρούς.

Αυτό το σύγχρονο, άκρως επικίνδυνο, ακροδεξιό ρεύμα είναι αδύνατο να συγκρατηθεί, τόσο από την παρακμάζουσα σοσιαλδημοκρατία και τις μεταλλαγμένες ηγεσίες της ενσωματωμένης και προδοτικής Αριστεράς όσο και από τις νεοφιλελεύθερες ξεπεσμένες «ευρωενωσιακές» ελίτ των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Ποια αριστερά;

Μόνο η Αριστερά, με όλο το φορτίο των καλύτερων αρχών, παραδόσεων και αξιών της, θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει.

Ποια Αριστερά όμως;

Όχι πάντως  η Αριστερά της μετάλλαξης αλλά όχι, επίσης, και η Αριστερά της στασιμότητας, η οποία αδυνατεί να θέσει το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων και να βγάλει βαθιά ιστορικά συμπεράσματα από τις δικές της αποτυχίες και ήττες και συχνά από τα αντιδημοκρατικά και γραφειοκρατικά εκτρώματα στα οποία κατέληξαν ορισμένα από τα εγχειρήματα της.

 

Απαντήσεις στα ερωτήματα

Η αντισυστημική Αριστερά, αντί να οχυρώνεται αλαζονικά στην μεταφυσική παράδοση της και να εκλαμβάνει ως «συνέπεια» το κόλλημα των διάφορων ρευμάτων της στα παραδοσιακά εκτός τόπου, χρόνου και πραγματικότητας, δόγματά τους, οφείλει να σκύψει και να απαντήσει γιατί μεγάλα επαναστατικά εγχειρήματα, πολλά εκ των οποίων μάλιστα στάθηκαν, με ηρωικές θυσίες και ηρωικούς αγώνες, νικηφόρα, στην πορεία εκφυλίστηκαν, ηττήθηκαν και εξαφανίστηκαν.

Γιατί προοδευτικά και σοσιαλιστικά οικονομικά πειράματα διαμόρφωσαν στην πορεία αποτυχημένες και βαλτωμένες γραφειοκρατικές οικονομίες, ανίκανες να προωθήσουν πετυχημένες παραγωγικές και τεχνολογικές δομές;

Γιατί προοδευτικά και σοσιαλιστικά πειράματα γνώρισαν στην πορεία βαθιές αντιδημοκρατικές εκτροπές και αποξένωση από τα πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα;

Είναι προφανές ότι για να απαντήσει θετικά η Αριστερά, σε αυτά τα αγωνιώδη ερωτήματα, πρέπει και η ίδια να αλλάξει εκ βάθρων.

 

Η Αριστερά χρειάζεται δημιουργικό σοκ

Στην πραγματικότητα, η σημερινή Αριστερά, για να μην γίνει μουσειακό είδος και να μπορέσει να αντεπιτεθεί για να ανακόψει το νέο ακροδεξιό, υπερσυντηριτικό νεοφιλελεύθερο μεσαίωνα που επελαύνει και είναι περίπου, ήδη, παρόν, χρειάζεται και η ίδια να υποστεί ένα σοκ.

Ένα σοκ πολιτικό, ιδεολογικό, προγραμματικό, πολιτιστικό, που θα την θέσει σε νέα τροχιά, η οποία δεν θα υποτάσσει την πραγματικότητα και την ανάλυσή της σε προκαθορισμένα δόγματα, σε νέα τροχιά όπου θα επανανακαλυφθεί η ανάγκη μιας ηγεμονικής εθνικής και πατριωτικής στρατηγικής πολιτικοοικονομικών συμμαχιών και του πιο πλατιού μετώπου κοινωνικού μετασχηματισμού και τέλος μια τροχιά αλληλεγγύης, κοινής δράσης, συνεργασιών και κουλτούρας, αντίστοιχη των μεγάλων επαναστατικών ανατρεπτικών και βαθύτατα δημοκρατικών αξιών της.

Με δυο λόγια σε μια Ελλάδα, η οποία χρειάζεται μια νέα αρχή και αυθεντική επαναθεμελίωση, χρειάζεται ριζοσπαστική επαναθεμελίωση και εκ βάθρων νέα ριζοσπαστική σκέψη και δράση και η Αριστερά.

Θα το μπορέσει άραγε;

Ν.Ζ.

DW: Μαθήματα Τσίπρα στο… SPD

Στη συνέχεια παραθέτουμε ρεπορτάζ από την Deutsche Welle για την παρουσία Τσιπρα σε εκδήλωση του SPD στο Βερολίνο:

Την παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σε κομματική εκδήλωση του SPD καταγράφει με πρόδηλη έκπληξη η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ενδιαφέρον άρθρο της Welt για τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας.

Δεν είναι ακριβώς συνέδριο: έναν «Xώρο Iδεών» με 90 εκδηλώσεις και συζητήσεις διοργανώνει το Σαββατοκύριακο το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD) σε μία προσπάθεια να ανανεώσει το πρόγραμμά του, να βελτιώσει τα «ιστορικά χαμηλά» των δημοσκοπήσεων και να τονώσει την εικόνα της επικεφαλής του κόμματος Αντρέα Νάλες.

«Με σαμπάτικαλ και Αλέξη Τσίπρα για νέες επιτυχίες» επιγράφεται σχετικό άρθρο της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), το οποίο υποδηλώνει έκπληξη για την παρουσία του αριστερού Αλέξη Τσίπρα σε εκδήλωση του SPD, χωρίς όμως να την εκφράζει ευθέως.

Στο δημοσίευμα επισημαίνονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Ήδη στην αρχή υπάρχει μία ‘σέσιον’ με τον τίτλο ‘Αριστερός και επιτυχημένος – Αντόνιο Κόστα, Αντρέα Νάλες, Αλέξης Τσίπρας’. O Κόστα είναι ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας. Ο Τσίπρας στην Ελλάδα με τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει εκδιώξει από την εξουσία το ΠΑΣΟΚ που είναι αδελφό κόμμα του SPD. Τί θα προκύψει από αυτά για το SPD παραμένει ανοιχτό ακόμη. 

Τον Ιανουάριο (το κόμμα) θέλει να αποφασίσει για το μέλλον της συμμετοχής του στην κυβέρνηση. Πάντως, τα αποτελέσματα του ‘Χώρου Iδεών’ θα γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και στα τέλη του 2019 θα ενσωματωθούν σε προσχέδιο εργασίας για το προσεχές συνέδριο».

Αυτά για τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά τί γίνεται με τα σαμπάτικαλ; Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι το SPD επιχειρεί να αποκαταστήσει το «κοινωνικό προφίλ» που είχε στο παρελθόν.

Σε αυτά τα συμφραζόμενα, μία από τις προτάσεις που καταθέτει ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Λαρς Κλίνγκμπαιλ, είναι να καθιερωθεί για τους εργαζόμενους ένα «έτος σαμπάτικαλ» με κρατική χρηματοδότηση στα πρότυπα αντίστοιχων προγραμμάτων που προσφέρουν μεγάλες επιχειρήσεις, ώστε ο ενδιαφερόμενος για έναν χρόνο να ξεκουραστεί και να αφοσιωθεί σε αγαπημένες του ενασχολήσεις, έχοντας όμως το δικαίωμα να επιστρέψει στην εργασία του μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα.

Γενικότερα πάντως, επισημαίνει η εφημερίδα, το ζητούμενο στον «Χώρο Ιδεών» του Σαββατοκύριακου είναι «παθιασμένες συζητήσεις, ξεκάθαρες τοποθετήσεις, νέες παρορμήσεις για μία ολόκληρη παλέτα θεμάτων. Σε αντίθεση με τα συνήθη, τα στελέχη του SPD δεν θέλουν απλώς να συζητήσουν μεταξύ τους, αλλά να ανταλλάξουν ιδέες με συμμετέχοντες από διαφορετικούς χώρους, διευρύνοντας τους ορίζοντές τους».

 

Αισιόδοξος για τη σοσιαλδημοκρατία ο Κόρμπιν

Τις δικές του απόψεις για τη σοσιαλδημοκρατία, την Ευρώπη και το Brexit καταθέτει ο ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος, Τζέρεμι Κόρμπιν, μιλώντας στο περιοδικό DER SPIEGEL. Ο Κόρμπιν απορρίπτει τους ισχυρισμούς περί κατάρρευσης των σοσιαλδημοκρατών στη γηραιά ήπειρο: «Κοιτάξτε τί γίνεται στην Πορτογαλία, όπου το σοσιαλιστικό κόμμα ηγείται μίας επιτυχημένης αριστερής κυβέρνησης» δηλώνει.

«Αλλά και το Εργατικό Κόμμα της Σουηδίας τα πήγε σχετικά καλά πρόσφατα (στις εκλογές)». Αναφερόμενος στο δικό του προφίλ, ο επικεφαλής των Εργατικών επισημαίνει: «Η απάντησή μας είναι μία συγκροτημένη πολιτική, η οποία βασίζεται σε αξίες. Αξίες όπως το ότι ο καθένας έχει την ίδια αξία σε μία κοινότητα και οι μειονότητες δεν μπορούν να χρίζονται αποδιοπομπαίοι τράγοι, ότι πρέπει να επενδύουμε στην παιδεία και στην επιμόρφωση και κυρίως ότι οι άνθρωποι χρειάζονται ελπίδα. 

Παντού στην Ευρώπη οι άνθρωποι πρέπει να πιστέψουν και πάλι ότι έχουν μέλλον. Είναι τεράστια η έκταση της οργής και της απελπισίας σε περιοχές που υφίστανται αποβιομηχάνιση. Οι δουλειές είναι πολύ λίγες, πολύ ευτελείς, πολύ ανασφαλείς και αυτό είναι επικίνδυνο για την κοινωνία. Γι αυτό εμείς λέμε ότι απαιτείται αναδιανομή του πλούτου».

Στο ερώτημα ποιά Ευρώπη θα υποστήριζε ο ίδιος, ο Τζέρεμι Κόρμπιν δίνει την εξής απάντηση: «Πάντα ασκούσα κριτική στην πολιτική ανταγωνισμού και στην οικονομία της αγοράς που επικρατεί στην Ευρώπη και φυσικά στη συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης. Έχω στο νου μου μία κοινωνική Ευρώπη, με κοινωνίες που θα είναι εδώ για όλους και όχι για τους λίγους».

iskra