Κάτι Συμπτώσεις!

Υβριστικά συνθήματα κατά του Παύλου Μπακογιάννη και φραστική επίθεση κατά του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη εξαπέλυσε ομάδα αναρχικών στα Εξάρχεια. 

Αυτά ήταν τα καθέκαστα. 

Από εκεί πήρα την αφορμή να ψάξω και να θυμηθώ την αιτιολογία της εκτέλεσης.

Η προκήρυξη της 17 Ν ήταν αρκετά κατατοπιστική....

Χρειάζεται μόνο να θυμηθούμε ότι η εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη έγινε μέσα στο «Βρώμικο ’89» τότε που η πέτρα του σκανδάλου άκουγε στο όνομα «Γραμμή Α.Ε.», της εταιρίας του περιβόητου Γιώργου Κοσκωτά.

Γράφει στο πόρισμά του ο εισαγγελέας επί λέξει: 

«στα λογιστικά βιβλία της «Γραμμή Α.Ε.» έτους 1982 αναγιγνώσκουμε ότι ο«οι ιδρυτές της εταιρείας μέτοχοι Π. Μπακογιάννης, Δ. Κουνελάκης και Αν. Κασβίκη (αδελφή του Μπακογιάννη) και μόνοι μέτοχοι φέρονται να έχουν δήθεν μετρήσει, να έχουν δήθεν πληρώσει και να έχουν δήθεν καταβάλει στο ταμείο της εταιρείας το μετοχικό κεφάλαιο», ενώ δεν κατέβαλαν ούτε μια δραχμή. Το αρχικό αυτό ιδρυτικό κεφάλαιο είναι προϊόν εγκλημάτων.

» Το χρηματικό αυτό ποσό δεν κατατέθηκε από τους ιδρυτές μετόχους ούτε στην Τράπεζα Κρήτης, ούτε στην Τράπεζα Αμέρικαν Εξπρές, ούτε “τοις μετρητοίς” στο ταμείο της ΑΕ Γραμμή. Περιήλθε όμως στο Ταμείο της ΑΕ Γραμμή από τα διαθέσιμα της Τράπεζας Κρήτης στην Τράπεζα της Ελλάδος»

Και συμπεραίνει ο εισαγγελέας: 
«Από τις αναφορές αυτές βεβαιώνεται επαρκώς ότι η ίδρυση της ανώνυμης εταιρείας Γραμμή Παραγωγή και Εκμετάλλευση Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας που εκδίδει εφημερίδες και περιοδικά και ίδρυσε και λειτουργεί ραδιοφωνικό σταθμό, οικονομικώς στηρίχθηκε στο έγκλημα. 

Η προέλευση του ιδρυτικού μετοχικού κεφαλαίου είναι προϊόν εγκλήματος», θεωρώντας υπεύθυνο το Μπακογιάννη για 1) «αποδοχή προϊόντων εγκλήματος που αφορά την καταβολή του ιδρυτικού κεφαλαίου της ΑΕ Γραμμή, που η προέλευση του έχει ως πηγή το κακούργημα της απάτης Κοσκωτά, 2) την «ψευδή πιστοποίηση-βεβαίωση και εξαπάτηση της Νομαρχίας Αθηνών».

Φυσικά, τα αδικήματα θεωρήθηκαν πλημμελήματα και παραγράφηκαν! Κάθε υποψία ή σκέψη ότι σε τούτον τον τόπο τίποτα δεν αλλάζει ποτέ, δεν είναι καθόλου συμπτωματική.

Αλλά, o σκοπός αυτού του σημειώματος, δεν είναι ο βίος και η πολιτεία της οικογένειας του επίδοξου δημάρχου Αθηναίων. Μπορεί το μήλο να πέσει κάτω από τη μηλιά, μπορεί και να κυλίσει, για να σαπίσει παρακάτω, εφόσον οι Αθηναίοι δεν αποφασίσουν να το μαζέψουν. Ίδωμεν.

Ο σκοπός αυτού του σημειώματος ξεκίνησε μόνο με αφορμή την εν λόγω προκήρυξη. Να τι άλλο γράφει, εκείνη η προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης εκτέλεσης του Παύλου Μπακογιάννη:

«Η απουσία επενδύσεων δεν ήταν συνέπεια της απουσίας πόρων αλλά αντίθετα της καταλήστευσης τους απ’ τους μεγαλοκαπιταλιστές της χώρας.

» Για να γίνουμε κατανοητοί θα δώσουμε ένα και μόνο παράδειγμα. Είναι το παράδειγμα της Πειραϊκής-Πατραικής που ανάφεραν θρασύτατα — αφού στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί — που διαστρέβλωσαν, αναποδογύρισαν κάνοντας τη μέρα νύχτα, οι απατεώνες αλλά και καραγκιόζηδες Μητσοτάκης και Παπακωνσταντίνου. 

Ανάφεραν ότι η Πειραϊκή-Πατραϊκή στην Ελλάδα έχει 15 δις ετήσιο έλλειμμα ενώ το εργοστάσιο της στη Δυτική Γερμανία με το 1/8 του προσωπικού και 40% του κύκλου εργασιών έχει κέρδη 6 εκατομμύρια μάρκα το χρόνο, θέλοντας να δείξουν την ασύγκριτη ανωτερότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Όλως τυχαίως όμως και οι δυο λησμόνησαν να μας πουν πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι δυο επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στη Γερμανία, θα τους θυμίσουμε λοιπόν αυτά που κρύψανε και που κανένας απ’ τους δήθεν «εκπροσώπους» της εργατικής τάξης δεν τόλμησε ν’ αναφέρει.

» To 1975 επί κυβέρνησης Καραμανλή, η Πειραϊκή-Πατραϊκή πραγματοποιεί επένδυση για δήθεν εκσυγχρονισμό 900 εκατομμυρίων δραχμών. Απ’ αυτό το ποσό τα 550 εκατομμύρια είναι της ΕΤΒΑ, δηλαδή δωρεάν χρηματοδότηση του Δημοσίου και δάνειο (αγύριστο, τα σημερινά χρέη) με επιδότηση επιτοκίου. Ανταγωνιστές της Πειραϊκής-Πατραικής που επιζητούσαν δάνειο από καιρό διαμαρτύρονται και φέρνουν ειδικούς απ’ την Ευρώπη που εξετάζουν τον «εκσυγχρονισμό» και δηλώνουν ότι η συνολική επένδυση δεν ξεπερνάει τα 350 εκατομμύρια. 

Δηλαδή μόνο απ’ αυτή την περίπτωση οι μεγαλομέτοχοι της Πειραϊκής-Πατραικής ελήστεψαν 550 εκατομμύρια απ’ το Δημόσιο, ποσό που σε σημερινές δραχμές ξεπερνάει τα 6 δις. Μέρος αυτού του ποσού μαζί με άλλα που εξήχθησαν με ανάλογους τρόπους χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το υπερσύγχρονο εργοστάσιο στη Γερμανία — με την πιο μοντέρνα τεχνολογία και γι’ αυτό έχει κέρδη παρ’ ότι οι εργατικοί μισθοί είναι πολύ ψηλότεροι απ’ τους ελληνικούς — ενώ παράλληλα η Πειραϊκή-Πατραϊκή στην Ελλάδα αφέθηκε με απαρχαιωμένο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό, με λογική συνέπεια νάναι μη ανταγωνιστική και ζημιογόνος.

» Συμπέρασμα. Πρώτον: 

όχι μόνον δεν έγινε επένδυση εκσυγχρονισμού στο εργοστάσιο στην Ελλάδα αλλά αντίθετα αυτό εγκαταλείφθηκε εσκεμμένα για να γίνει ζημιογόνο και να το φορτωθεί το κοινωνικό σύνολο, όταν θάχανε η ΝΔ την εξουσία. 

Δεύτερο: 

τα κεφάλαια για την επένδυση εδώ μεταφέρθηκαν παράνομα στο εξωτερικό και επενδύθηκαν σε υπερσύγχρονο εργοστάσιο. 

Τρίτο: 

τα κεφάλαια αυτά προέρχονται απ’ τη δωρεάν επιχορήγηση του δημοσίου για την ενίσχυση των Βιομηχανικών επενδύσεων στη χωρά και την κλοπή του δανείου, δηλαδή ανήκουν στον ελληνικό λαό και όχι στην ιδιωτική πρωτοβουλία. 

Δεν είναι λοιπόν η ανωτερότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που εξηγεί τη διαφορά στην αποδοτικότητα των δύο εργοστασίων αλλά η ληστρική συμπεριφορά καθαρού απατεώνα, των μεγαλομετόχων της Πειραϊκής-Πατραικής σε βάρος της χώρας με τη συνεργασία και συμμετοχή βέβαια των τότε υπεύθυνων υπουργών της ΝΔ. Ένας μάλιστα μεγαλομέτοχος, ο Στρατός, ήταν την ίδια εποχή κι υπουργός της ΝΔ.

» Ένα κράτος λοιπόν όχι σοσιαλιστικό αλλά απλά αστικό που σέβεται τον εαυτό του, και δεν είναι κράτος μαριονέτα των απατεώνων, θάπρεπε νάχει διεκδικήσει την κυριότητα του εργοστασίου στη Γερμανία αφού δημιουργήθηκε με κλεμμένα χρήματα του λαού αλλά και νάχει κλείσει στη φυλακή προ πολλού τους μεγαλομετόχους αλλά και τους συνένοχους πρώην υπουργός της ΝΔ.

» Η περίπτωση όμως της Πειραϊκής-Πατραικής όχι μόνο δεν είναι η μοναδική, αλλά αντίθετα είναι αντιπροσωπευτική του λεγόμενου σκανδάλου των «προβληματικών», οι οποίες βέβαια είναι πολύ περισσότερες απ’ αυτές που έχει επίσημα το κράτος υπαγάγει στον ΟΑΕ. Θ’ αναφέρουμε μόνο τη Χαλυβουργική που αφέθηκε απ’ τους μεγαλομετόχους Αγγελόπουλους να χρεοκοπήσει, ενώ παράλληλα με παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος μέσω απάτης δημιούργησαν υπερσύγχρονο χαλυβουργείο στην Αγγλία αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Το σύνολο αυτών των επιχειρήσεων «παρουσίασε» συνολικά χρέη το 80–81, 350 δις δραχμές, ποσό που και μόνο με τον πληθωρισμό αντιπροσωπεύει σήμερα ποσό περίπου 1 τρισεκατομμύριο δραχμές.

» Τα κεφάλαια αυτά, όπως ακριβώς στις περιπτώσεις της Πειραϊκής-Πατραικής και της Χαλυβουργικής, αντιπροσωπεύουν τα ποσά που προορίζονταν απ’ το Δημόσιο για εκσυγχρονισμό και αναδιάρθρωση των ντόπιων επιχειρήσεων, και εξήχθησαν παράνομα με διάφορες απάτες στο εξωτερικό, όπου και επενδύθηκαν.

» Το σκάνδαλο λοιπόν αυτό είναι τουλάχιστον εξίσου σοβαρό αν όχι σοβαρότερο απ’ αυτό του Κοσκωτά. Δεν είναι μόνο ποσοτικά, αφού τα κλεμμένα αντιστοιχούν σε 30 Κοσκωτάδες, αλλά κυρίως ποιοτικά.»

Αυτά τεκμηρίωνε πριν 30 χρόνια η 17Ν.

Η ταυτόχρονη αναφορά στην Πειραϊκή-Πατραϊκή και τη Χαλυβουργική, μέσα στο ίδιο, αυτό, «αρχαίο», κείμενο και με την επισήμανση ότι μαζί οι ατασθαλίες των δύο εταιριών ισοδυναμούσαν με ζημιές του ελληνικού Δημοσίου, όσες θα έκαναν 30 Κοσκωτάδες μαζί, με άφησε άναυδο για δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι ιδιοκτήτης της Πειραϊκής-Πατραϊκής είναι ο πεθερός του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Βαρουφάκη. 

Ο δεύτερος λόγος ότι Πρόεδρος της Χαλυβουργικής, χρημάτισε επί σειρά ετών, ο πατέρας του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννη Βαρουφάκη.

Όπως και στην περίπτωση του υποψήφιου Δημάρχου κ. Μπακογιάννη, έτσι και στην περίπτωση του κ. Βαρουφάκη, ουδείς δικαιούται να προσάπτει οικογενειακή ευθύνη.

Άλλο ζήτημα, όμως, είναι η προστασία της οικογένειάς του, και πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας. 

Μπορεί, λοιπόν, στη δεύτερη περίπτωση, να εικάσει κανείς τους λόγους για τους οποίους, ο πρώην υπουργός Οικονομικών υπήρξε τόσο λυσσαλέος εχθρός του λογιστικού ελέγχου του ελληνικού δημοσίου χρέους. 

Ήταν δε οι λόγοι που είχε επικαλεστεί τότε, αυτοί που νωρίς-νωρίς του εξασφάλισαν το προσωνύμιο Μπαρουφάκης. 

Alexandros Raskolnick

 
medium