Βιβλίο συνδέει την Οικογένεια Πικραμμένου με τους Γερμανούς...

Ο Μητσοτάκης τοποθέτησε τον Παναγιώτη Πικραμμένο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Τον γιο δοσίλογων της κατοχής, έναν ανώτατο δικαστή που, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στήριξε τα πιο σκληρά μνημονιακά μέτρα και κουρέλιασε την αξιοπρέπεια εκατομμυρίων Ελλήνων. 

Στον Πικραμμένο του αξίζει το ανάθεμα της Ιστορίας και όχι η τιμητική έδρα στη Βουλή.

Ως εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο Novartis, χρειάζεται....

βεβαίως την βουλευτική ασυλία πράγμα που θα βοηθήσει και άλλους κατηγορούμενους για την αθώωσή τους.

Υπήρξε σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1991-1993. 

Όμως πάμε λίγο πίσω για να σας διηγηθούμε μία ιστορία. 

Την ιστορία του ...μικρού Παναγιώτη, αλλά και του πατέρα του.

 

Αίσθηση προκαλούν τα στοιχεία που περιέχονται σε βιβλίο του ιστορικού Δημοσθένη Κούκουνα και κάνουν λόγο για στενές σχέσεις του πατέρα του Πρωθυπουργού, Παναγιώτη Πικραμμένου, με τους Γερμανούς και ειδικά τον Γκέμπελς.

Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της Κυριακάτικης Δημοκρατίας, στο νέο βιβλίο του με τίτλο «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια» ο Δημοσθένης Κούκουνας, ειδικευμένος στα κατοχικά θέματα, κάνει αποκαλύψεις για την οικογένεια του σημερινού υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου.

Σύμφωνα με το βιβλίο, «ο νυν πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας όταν στα δώδεκά του, το 1957, γράφτηκε στο γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, δεν είχε κανένα άλλο λόγο εκτός από το ότι ο πατέρας του ήταν φανατικός θαυμαστής των Γερμανών. Μετά το τέλος της Κατοχής πέρασαν δώδεκα χρόνια μέχρι να ξανανοίξει η Γερμανική Σχολή και ένας από τους πρώτους μαθητές της ήταν ο μικρός Παναγιώτης».

Με βάση το σχετικό δημοσίευμα, «εντελώς συμπτωματικά το νέο κτίριο της σχολής (το κατοχικό στην οδό Αραχώβης είχε περιέλθει στο Γαλλικό Ινστιτούτο) χωριζόταν από μια μεσοτοιχία με την κλινική του πατέρα Χριστοφοράκου, ο γιος του οποίου φοίτησε κι αυτός στην ίδια σχολή (βέβαια ο γνωστός μας από άλλη αιτία Μιχάλης Χριστοφοράκος ήταν μερικά χρόνια νεώτερος από τον υιό Πικραμένο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχε φιλικός δεσμός).

Έτσι λοιπόν κάθε πρωί ξεκινούσε περιποιημένος, καλοντυμένος και καλοχτενισμένος ο μικρός Παναγιώτης για τη Γερμανική Σχολή στην οδό Μετσόβου. Ξεκινούσε με τα πόδια από το αριστοκρατικό σπίτι του με τα 18 δωμάτια στην οδό Ακαδημίας 52 για να φτάσει στην περιοχή Μουσείου.

Το σπίτι αυτό των 450 τ.μ. ανήκε στην οικογένειά του πριν ο ίδιος γεννηθεί το 1945, όταν ο κόσμος άλλαζε με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Είχε αγοραστεί λίγες μέρες αφότου άρχισε η Κατοχή με γερμανικά χρήματα, όταν ο πατέρας του μόλις είχε αναλάβει την αποκλειστική πώληση σε όλη την κατεχόμενη Ελλάδα των προπαγανδιστικών εντύπων του κατακτητή».

Σύμφωνα πάντα με το βιβλίο και το δημοσίευμα, ο πατέρας του κ. Πικραμμένου «κάθισε δίπλα-δίπλα με έναν απεσταλμένο του ίδιου του Γκαίμπελς και συνεταιρίστηκε μαζί του για μια επικερδή μπίζνες: τη διακίνηση όλων των προπαγανδιστικών εντύπων του εχθρού σε όλο το διάστημα της Κατοχής».

Επί Κατοχής, το μοναδικό πρακτορείο που είχε την αποκλειστικότητα όλων των εφημερίδων και περιοδικών που έβγαιναν υπό καθεστώς λογοκρισίας ήταν η «Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου» Α.Ε. 

Η εταιρία αυτή ιδρύθηκε λίγες εβδομάδες μετά την αρχή της Κατοχής, αφού προηγουμένως έφτασε από το Βερολίνο στην Αθήνα ειδικός απεσταλμένος του Γκέμπελς, υπουργού Προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ. 

Αυτός είχε την ιδιότητα του πληρεξουσίου της εταιρίας «Mundus», που ανήκε εξ ημισείας στα γερμανικά υπουργεία Προπαγάνδας και Εξωτερικών. Εγκαταστάθηκε σ’ ένα γραφείο της γερμανικής πρεσβείας, στον τρίτο όροφο της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας 4, και άρχισε τις επαφές του.

Με την καθοδήγηση του Χέρμπερτ Σβέρμπελ, ο οποίος μόλις λίγους μήνες νωρίτερα είχε διοριστεί ακόλουθος Τύπου στην Αθήνα, αλλά από πολλών ετών είχε πλούσιες διασυνδέσεις με παράγοντες του ελληνικού Τύπου, ο Μάουραχ, ο εκπρόσωπος του Γκέμπελς στην Αθήνα, εκτός άλλων προσώπων, είχε μακρές συζητήσεις με τον Όθωνα Πικραμμένο. 

Κατέληξαν στην απόφαση να ιδρύσουν από κοινού μια νέα εταιρία, την Α.Ε. «Ένωσις Ελληνικού και Ξένου Τύπου». Συμφώνησαν ότι η γερμανική κρατική εταιρία θα διατηρούσε το 51%, ενώ πλην του Πικραμμένου ποσοστά δόθηκαν και στους ανταγωνιστές του, τους κληρονόμους του Σπύρου Τσαγγάρη, αλλά και σε μια στενή συνεργάτιδα και συνεταίρο του, την Ελισάβετ Τσιβόγλου, η οποία μέχρι τότε διαχειριζόταν όλες τις ξένες εφημερίδες και περιοδικά.

Ο Όθων Πικραμμένος διορίστηκε γενικός διευθυντής της νέας εταιρίας, που δημιούργησε ο ίδιος με τους εκπροσώπους του Γκέμπελς, με τους οποίους και συνεταιρίστηκε, έχοντας ένα σημαντικό ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο και φυσικά στα τεράστια κέρδη του μονοπωλιακού πρακτορείου. 

Ο ίδιος κέρδισε πολλά, όχι μόνον από την αποκλειστική διακίνηση των ελληνόγλωσσων και ξενόγλωσσων (κυρίως γερμανικών και ιταλικών) προπαγανδιστικών εντύπων και βιβλίων, αλλά και με τις εκτυπώσεις διαφόρων εντύπων για λογαριασμό του κατακτητή, ως ένας από τους βασικούς μετόχους της εταιρίας «Πυρσός» που ήταν.

Το παλαιό πρακτορείο που είχε μέχρι την αρχή της Κατοχής και που το είχε ιδρύσει ο πατέρας του Τάκης Πικραμμένος το 1927 στεγαζόταν σε τετραώροφο ακίνητο, στην οδό Σωκράτους 43. 

Βάσει της συμφωνίας που έκανε ο Όθων Πικραμμένος με τους Γερμανούς, ο Πικραμμένος θα εγκατέλειπε την ιδιοκτησία του ακινήτου για να το ρευστοποιήσει. 

Το αγόρασε μια εταιρία που μόλις είχε περιέλθει υπό τον έλεγχο των Γερμανών, η ΑΕΜ «Βωξίται Παρνασσού», και πλήρωσε 22 εκατομμύρια δραχμές στον μέχρι τότε ιδιοκτήτη του (την οικογένεια Πικραμμένου, που χρησιμοποιούσε τους δύο ορόφους για κατοικία της), αναλαμβάνοντας στη συνέχεια να το ενοικιάσει στη νέα εταιρία, της οποίας γενικός διευθυντής ήταν ο Όθων Πικραμμένος.

Πριν. λοιπόν... δακρύσει για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Novartis, ο Π. Πικραμμένος, θα έπρεπε να έχει αποκηρύξει το παρελθόν του πατέρα του.
Δεν το έκανε βεβαίως ποτέ...

Διαβάστε και |>εδώ<|

Τα ονόματα των 163 οικονομικών μεγαλοδοσιλόγων της Κατοχής

 

Οικογένεια Αγγελοπούλου – Στη 2η θέση της λίστας με τα ονόματα των 163 μεγαλοδοσιλόγων της κατοχής