Ένας πολύ επίκαιρος Άρης Βελουχιώτης

Μετά τις μεγάλες προδοσίες που ζήσαμε τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2015 με τα “ΟΧΙ” να γίνονται “ΝΑΙ” να ψηφίζεται στη συνέχεια, τον Αύγουστο του 2015, με “κτηνώδη” υπερπλειοψηφία στη Βουλή νέο τρίτο μνημόνιο υποδούλωσης, να εφαρμόζονται ακολούθως και επί μία τετραετία, σκληρές μνημονιακές πολιτικές και να ψηφίζεται και τέταρτο άτυπο μνημόνιο, να....

 

μεσολαβούν μέχρι σήμερα δύο εκλογικές αναμετρήσεις, μία τον Σεπτέμβριο του 2015 και πρόσφατα στις 7 Απριλίου, όπου οι πολίτες ψηφίζουν με όλο και πιο διευρυμένη πλειοψηφία, στο όνομα της “κανονικότητας”, τους μνημονιακούς εθελόδουλους δημίους τους, ώστε τώρα να βρίσκεται στα ηνία μία άκρως νεοφιλελεύθερη και μέχρι μυελού οστέων παραδομένη κυβέρνηση Μητσοτάκη, τούτες, λοιπόν, τις ώρες κάποια λόγια του παρελθόντος από μεγάλους αγωνιστές, σε ανάλογες στιγμές ήττας και απόγνωσης στον αγώνα για ελεύθερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη και προοδευτική Ελλάδα, αξίζει να τα θυμηθούμε.

Μιλάμε για τα λόγια του Άρη Βελουχιώτη στον Γιώργο Χουλιάρα (Περικλή), μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας και στη διάρκεια της ταπεινωτικής υποχώρησης του ΕΛΑΣ από την Αθήνα, τα οποία αποκτούν μία καταπληκτική επικαιρότητα στις μέρες μας:

« Όχι Περικλή, εγώ δεν θα πάω στην Αθήνα για να γίνω πρόεδρος των Εφεδροελασιτών που μ’ έχει διορίσει η ηγεσία, για να πρωτοκολλάω τις σφαγές και τα βασανιστήρια των αγωνιστών και να κρατάω μητρώο πόσοι και ποιοι θα μπαίνουν και βγαίνουν στις φυλακές και στις εξορίες, όχι, επίορκος δεν γίνομαι, θα κρατήσω την υπόσχεσή που απ’ την αρχή δώσαμε στον ελληνικό λαό, θα συνεχίσω τον αγώνα, και όσοι πιστοί προσέλθετε»*

Αυτό το δρόμο του “ΟΧΙ“, που υπέδειξε ο Άρης παρά την πανωλεθρία των Δεκεμβριανών και της Βάρκιζας, οφείλουμε να ακολουθήσουμε σήμερα, υιοθετώντας το ελεύθερο πνεύμα του, την αφοσίωση του στην πατρίδα και τον ελληνικό λαό, το αλάθητο ένστικτό του, που πήγαζε από την απεριόριστη εντιμότητά και αυτοθυσία του, την βαθιά αίσθηση του λαϊκού παράγοντα και την ικανότητά του να διακρίνει και να ξεχωρίζει τις άμεσες ανάγκες και τα επίκαιρα αιτήματα αγώνα που αγγίζουν και συνεγείρουν τη λαϊκή ψυχή.

Μόνο όταν το σώμα και το πνεύμα του Άρη έπεσαν και ξεψύχησαν μετά από προδοτικό κυνήγι και πολιορκία των δωσίλογων αλλά και άσπονδων φίλων του, μόνο τότε ηττήθηκε ο ΕΛΑΣ, μόνο τότε ηττήθηκαν προσωρινά τα μηνύματα της Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης, μόνο τότε ηττήθηκε η Ελλάδα, για να γνωρίσουμε την τραγωδία που επακολούθησε.

Αυτό το πνεύμα του πρωτοκαπετάνιου χρειάζεται να φυλάξουμε όσο ποτέ ζωντανό μέσα μας, γιατί όσο αυτό ζει, η οποιαδήποτε ήττα δεν είναι τελεσίδικη και η προσμονή της ανασύνταξης και επαναθεμελίωσης των ριζοσπαστικών δυνάμεων πάνω σε νέες βάσεις μπορεί να γίνει πραγματικότητα και να είναι νικηφόρα.

*Γιώργος Χουλιάρας ( Περικλής) « Ο δρόμος είναι άσωτος…» σελ. 380, Ιωάννινα 2005.

Ν.Ζ

iskra