Κλιματική μεταβολή ; - Η σκοτεινή πλευρά της «παγκόσμιας υπερθέρμανσης»

«Η οικολογία είναι ένα πανέμορφο πεδίο γνώσης το οποίο ορισμένοι ειδήμονες ή μη καταφέρνουν να μετατρέψουν σε συνώνυμο καταστροφών και μνημοσύνων»* 

 

1.   Εισαγωγή 

 

Η επικρατούσα μέχρι πριν από λίγα χρόνια «επιστημονική» άποψη για την «υπερθέρμανση» του πλανήτη είναι ότι αυτή προκαλείται απ’ το «κατ’ εξοχήν αέριο του θερμοκηπίου», το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) που ως «υποπροϊόν» της ανθρώπινης δραστηριότητας μολύνει την ατμόσφαιρα της Γης.

Μια ανακριβής  άποψη που έγινε  και γίνεται προσπάθεια να  εξελιχθεί σε «μια νέα θρησκεία», που κανείς δεν επιτρέπεται … να αμφισβητεί....

 

 

Πώς θα μοιάζει η Γη το 2100 αν δεν καταφέρουμε να περιορίσουμε τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂); Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που ιδρύθηκε το 1988 για να αξιολογεί την επιστημονική γνωστική βάση και τις σχετικές με την κλιματική αλλαγή έρευνες, η Γη θα μοιάζει με έναν πλανήτη του οποίου η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα έχει αυξηθεί έως και κατά 5 βαθμούς Κελσίου. Ως συνέπεια αυτού του «γεγονότος» θα είναι ολόκληρες περιοχές, όπως η λεκάνη της Μεσογείου, θα έχει αφενός πλημμυρίσει στα παράκτια και αφετέρου θα έχει μετατραπεί σε έρημο αφιλόξενη για τον άνθρωπο.

 

Phil Jones, Michael Mann, Keith Briffa, Kevin Trenberth… Κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ αυτά τα ονόματα. Κι όμως οι «επιστημονικές» τους ανακοινώσεις έχουν αλλάξει τις ζωές όλων μας τα τελευταία χρόνια. Βλέπετε, οι παραπάνω κύριοι είναι κάποιοι από τους «επιφανείς επιστήμονες» που, σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις και τα διεθνή, ελεγχόμενα ΜΜΕ, μας έχουν πείσει πως η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι πλέον "αδιαμφισβήτητο γεγονός" και ότι οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα.

 

 Η θεωρία της πλανητικής υπερθέρμανσης εκλαμβάνεται, τουλάχιστον εκλαμβάνονταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια,  ως η μοναδική αλήθεια και όσοι διαφωνούσαν και συνεχίζουν να διαφωνούν μπαίνουν στο περιθώριο και αντιμετωπίζονται περίπου σαν τους …αρνητές του Ολοκαυτώματος. Χάρη σ’ αυτό το υποτιθέμενο επιστημονικό consensus, οι κυβερνήσεις επιβάλλουν νέους πράσινους φόρους και ψηφίζουν δρακόντειες νομοθεσίες, επιχειρήσεις εξασφαλίζουν ζεστό κρατικό χρήμα που διοχετεύεται για τη στήριξη της λεγόμενης «πράσινης οικονομίας» και «πράσινης ανάπτυξης», τα ΜΜΕ ανεβάζουν τις θεαματικότητές τους παίζοντας με τους φόβους μας, και ξοφλημένοι πολιτικοί κερδίζουν Νόμπελ. Οι πολίτες πληρώνουν τεράστια ποσά, είτε μέσω της φορολογίας είτε μέσω πιο ακριβών τιμολογίων. Εξάλλου όλα αυτά γίνονται για καλό σκοπό, όπως λένε...
 

Απ’ την άλλη όμως πλευρά, παρά την «ευρεία επιστημονική συναίνεση» επί της κλιματικής αλλαγής, υπάρχουν και οι αντιδρώντες. Επιστήμονες που χαρακτηρίζουν υπερβολική τη συγκεκριμένη πρόβλεψη και υποστηρίζουν ότι το κλίμα θα παραμείνει σε γενικές γραμμές αμετάβλητο, διαψεύδοντας τα σενάρια για έναν επικείμενο περιβαλλοντικό εφιάλτη.

 

Ivar Giaever

Όπως χαρακτηριστικά σημείωνε πριν από μερικά χρόνια ο νομπελίστας Νορβηγός φυσικός Ivar Giaever, «η παγκόσμια υπερθέρμανση έχει γίνει μια νέα θρησκεία». Ο επιφανής επιστήμονας υποστήριξε ορθά - κοφτά ότι οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή «δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απάτη». Φυσικά, οι σκεπτικιστές όπως ο Giaever είναι σαφώς λιγότεροι από τους λίγους «ειδικούς» και πάρα πολλούς μη ειδικούς που συμφωνούν με τις εκτιμήσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής. 

 

Όμως, παραδόξως, σ’ αυτό το στρατόπεδο θα βρει κανείς επιστήμονες οι οποίοι έχουν συμμετάσχει ακόμη και στη συγγραφή των εκθέσεων της IPCC. Επιστήμονες όμως που στην πορεία άλλαξαν γνώμη! Και το στρατόπεδο αυτό διαρκώς αυξάνεται! 

 

 Παράδειγμα ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, John Cristy, ο οποίος υποστηρίζει πως η παρατηρούμενη αύξηση της θερμοκρασίας ούτε μπορεί να αποδοθεί σε ανθρωπογενείς εκπομπές CO₂ ούτε προδικάζει απαραιτήτως τεράστιες φυσικές καταστροφές. Το ίδιο καθησυχαστικός για το μέλλον είναι και ο περιβαλλοντολόγος Patrick Michaels, από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, που εκτιμά ότι η θερμοκρασία δεν πρόκειται να αυξηθεί πάνω από 0,75 βαθμούς Κελσίου, αν συνεχιστεί η ίδια τάση ή ο Richard Lindzen, μετεωρολόγος στο ΜΙΤ κι ένας από τους βασικούς συντάκτες της τρίτης έκθεσης της IPCC, ο οποίος τώρα ισχυρίζεται πως η όποια τάση ανόδου της θερμοκρασίας θα αντισταθμιστεί από άλλους κλιματικούς μηχανισμούς.

 

Τον Οκτώβριο του 2010 ο διακεκριμένος Αμερικανός καθηγητής φυσικής Harold Lewis, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, παραιτήθηκε από την Ένωση Αμερικανών Φυσικών APS (American Physical Society) καταγγέλλοντάς την ότι εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, κατηγορώντας τα μέλη της για χρηματισμό και για τη συντήρηση  της μεγαλύτερης επιστημονικής απάτης όλων των εποχών: αυτής της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο Αμερικανός καθηγητής στην οργισμένη και λάβρα επιστολή παραίτησής του προς το πρόεδρο της APS αναφέρει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων: «Για λόγους που αναλύω στη συνέχεια και για την περηφάνια που ένιωθα παλαιότερα ως μέλος της Ένωσης, η οποία σήμερα έχει εκπέσει ντροπιαστικά, υποβάλλω την παραίτησή μου από μέλος της. 

Ο λόγος φυσικά το μεγάλο ψέμα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη, που κυριολεκτικά αφορά σε τρισεκατομμύρια δολάρια[1], που έχει διαφθείρει τόσους πολλούς επιστήμονες και έχει παρασύρει όλη την APS, σαν ένα μεγάλο κύμα. Είναι η μεγαλύτερη και πιο “επιτυχημένη” επιστημονική απάτη που έχω δει σ’ όλη μου τη ζωή μου ως φυσικός. Οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό. θα πρέπει να ανατρέξει στα παγκόσμια κλιματολογικά στοιχεία (Climate Gate Documents). Δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας φυσικός ούτε ένας επιστήμονας που διαβάζοντας τα στοιχεία αυτά δεν θα νιώσει αποστροφή. Και τι έκανε η APS ως Ένωση μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση; Αποδέχθηκε τη διαφθορά ως κανόνα και πήγε μαζί με το ρεύμα της ψευδο-παραπληροφόρησης…»

2.   Το ντοκιμαντέρ που «σόκαρε»!

 

Οι τρεις προαναφερθέντες επιστήμονες, (John Cristy, Patrick Michaels, Richard Lindzen)  μαζί με πολλούς ακόμη, συμμετείχαν με συνεντεύξεις τους στο ντοκιμαντέρ «Η μεγάλη απάτη της παγκόσμιας υπερθέρμανσης» («The Great Global Warming Swindle»), το οποίο πρωτοπροβλήθηκε το 2007 στο βρετανικό κανάλι Channel 4. Το ντοκιμαντέρ προξένησε σάλο, αφού στόχος του ήταν να «φέρει στο φως» τα δεκάδες επιστημονικά σφάλματα και ανακρίβειες στην επιχειρηματολογία όσων μιλούν για την κλιματική αλλαγή που αποδίδεται στην ανθρώπινη δράση. Στην πρεμιέρα του στην Τσεχία ο πρόεδρος Vaclav Klaus το χαρακτήρισε ως «γροθιά στον ανορθολογισμό».

Η διάρκεια του κύκλου των ηλιακών κηλίδων και τα επίπεδα του CO₂.

Η επιφανειακή ατμοσφαιρική θερμοκρασία συσχετίζεται στενά με τη «διάρκεια του κύκλου των 
                              ηλιακών κηλίδων» και όχι με την αύξηση των επιπέδων του CO₂.                                                                                Friis-Christensen & Lassen - 1991, [Science 254, # 5032] - 

πηγή: http://www.friendsofscience.org/index.php

Στο ντοκιμαντέρ αναφέρεται ότι ενώ τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) στην ατμόσφαιρα παρουσιάζουν συνεχή αύξηση από το 1940, την ίδια στιγμή η θερμοκρασία στην πραγματικότητα μειώνονταν μέχρι το 1975. Οι συμμετέχοντες επιστήμονες αναφέρουν ότι η συγκέντρωση του εν λόγω αερίου είναι ούτως ή άλλως πολύ μικρή για να εξηγήσει την όποια θερμοκρασιακή άνοδο. Μάλιστα, ο Δανός φυσικός Friis-Christensen, μιλώντας στο ντοκιμαντέρ, υποστηρίζει ότι το κλίμα του πλανήτη επηρεάζεται καταλυτικά από τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες και τον Ήλιο. Παρουσίασε μάλιστα γράφημα το οποίο έδειχνε πως, για το διάστημα 1610 –1985, οι θερμοκρασιακές διακυμάνσεις συνέπιπταν απόλυτα με τις μεταβολές στην ηλιακή δραστηριότητα και όχι με την αύξηση του CO₂ στην ατμόσφαιρα.

 

Η μεταβολή της παγκόσμιας μέση θερμοκρασία σε συνάρτηση με την ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας. Η μπλε γραμμή δείχνει την παγκόσμια μέση θερμοκρασία της τροπόσφαιρας όπως αυτή μετράται με μπαλόνια της Met Office UK (HadAT2). Svensmark, H. και Friis-Christensen, Ε, "Απάντηση σε Lockwood και Fröhlich – Ο επίμονος ρόλος του ήλιου στη διαμόρφωση του κλίματος", Δανικό Εθνικό Διαστημικό Κέντρο Επιστημονικής Έκθεσης 3/2007. πηγή: http://junkscience.com/2012/03/04/nigel-calder-climate-physics-101-sorry-folks-cosmic-rays-really-are-in-charge/

 

Μετά απ’ αυτό διάφορες, (ανεξάρτητες;) περιβαλλοντικές οργανώσεις και γνωστοί «κλιματολόγοι» αντέδρασαν με επιστολές και άρθρα, υποστηρίζοντας ότι «πρόκειται για ένα συμπίλημα από μισές αλήθειες και ψέματα, με στόχο να παραπλανήσει». Μια μεγάλη εκστρατεία κατασυκοφάντησης και απομόνωσης ξεκίνησε για τους παραπάνω επιστήμονες…

3.       Το  “CLIMATEGATE”

 

Tο Νοέμβριο του 2009 υπήρξε το δεύτερο κύμα αμφισβήτησης της κλιματικής αλλαγής, όταν χάκερς υπέκλεψαν υλικό από τον σέρβερ του Πανεπιστημίου East Anglia και κυκλοφόρησαν στο Internet εκατοντάδες e-mails που αντάλλασσαν κορυφαίοι ειδικοί στην κλιματική αλλαγή. Σε πρώτη ανάγνωση, αυτές οι ηλεκτρονικές επιστολές έδειχναν πως οι ερευνητές παρασιώπησαν δεδομένα, επιλέγοντας εκείνα τα οποία συνηγορούσαν στο ότι η υπερθέρμανση είναι υπαρκτή και έχει ανθρωπογενή αίτια.

 

Αν και πέντε «ανεξάρτητες επιτροπές» που μελέτησαν τα e-mails αποφάνθηκαν τελικά πως οι συντάκτες τους «δεν είχαν παραβεί την επιστημονική δεοντολογία», το Climategate, όπως ονομάστηκε το σκάνδαλο, ενίσχυσε τη δυσπιστία της κοινής γνώμης. Σύμφωνα με γκάλοπ που διεξήχθησαν στη Βρετανία, τον τελευταίο χρόνο η εμπιστοσύνη των πολιτών στην κοινότητα των κλιματολόγων μειώθηκε από το 60% στο 40%.

 

Το Climategate, παρόλο που δεν κατέστησε τα επιχειρήματα των σκεπτικιστών αυτομάτως πιο πειστικά κατέδειξε ότι η επιστήμη της κλιματολογίας κρύβει πολλά ακόμη ερωτήματα και ότι οι δογματισμοί για την υποτιθέμενη υπερθέρμανση του πλανήτη συνεπεία των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από την ανθρώπινη δραστηριότητα, παραπέμπουν μάλλον σε πολιτική παρά σε επιστημονική ατζέντα.  «Ακόμη και η ρητορική άλλαξε, όπως φαίνεται από την τελευταία έκθεση που εξέδωσε η βρετανική Βασιλική Εταιρεία στην οποία αναφέρονται, σχετικά με την υπερθέρμανση, σε ξεχωριστά κεφάλαια «οι πτυχές ευρείας συναίνεσης», «οι διαφιλονικούμενες πτυχές» και «οι πτυχές που δεν έχουν προς το παρόν κατανοηθεί», όπως σημειώνει σε σχετικό άρθρο του στον Guardian ο Mike Hulme, καθηγητής Κλιματικής Αλλαγής στο Πανεπιστήμιο East Anglia. Και βέβαια κατέδειξε πως η αντιδικία των επιστημόνων για τις «πτυχές της ευρείας συναίνεσης» παραμένει ακόμα ανοιχτή...

 

Κι όμως η ιστορία που είδε το φως της δημοσιότητας περί τα τέλη του 2009, και στην οποία εμπλέκεται η αφρόκρεμα των επιστημόνων που υποστηρίζουν τη θέση της «ανθρωπογενούς πλανητικής υπερθέρμανσης», φανερώνει πως πίσω από τα μεγάλα λόγια περί σωτηρίας του πλανήτη και τη δήθεν επιστημονική ομοφωνία, κρύβονται σκληρές διαμάχες, παραποίηση στοιχείων και ερευνητές που ενδιαφέρονται περισσότερο να προωθήσουν μια πολιτική ατζέντα παρά την επιστημονική έρευνα.

 

Στα μέσα Νοεμβρίου του 2009 άγνωστοι χάκερς, όπως προαναφέρθηκε, υπέκλεψαν περίπου 61 megabytes εμπιστευτικού υλικού από τους υπολογιστές του Τμήματος Κλιματικής Έρευνας του Πανεπιστημίου East Anglia και το διοχέτευσαν στο διαδίκτυο. Το υλικό περιελάμβανε περίπου 3000 ντοκουμέντα και 1079 emails που αντάλλαξαν μερικοί απ’ τους κορυφαίους επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή. Απ’ το υλικό αυτό φαίνεται πως οι επιστήμονες κατασκεύασαν ή έκρυψαν στοιχεία ώστε να στηρίξουν τη θέση τους πως η πλανητική υπερθέρμανση είναι υπαρκτή και προκαλείται από τον άνθρωπο. 

 

Σ’ ένα email, ο Philip Jones, Διευθυντής του Τμήματος Κλιματικής Έρευνας του East Anglia, παραδέχεται πως εφάρμοσε ένα «κόλπο» ώστε να κρύψει την πτώση της θερμοκρασίας τα τελευταία 20 χρόνια. Σε άλλο σημείο, ο ίδιος επιστήμονας αναφέρεται σε μελέτες που αμφισβητούν τη θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και τονίζει : «Καμιά από αυτές τις μελέτες δεν πρέπει να περιληφθεί στην έκθεση του IPCC (σ.σ. το όργανο του Ο.Η.Ε. που ασχολείται με την κλιματική αλλαγή). Ο Kevin κι εγώ θα τις κρατήσουμε με κάποιο τρόπο εκτός».

 

Ο Kevin Trenberth πάλι, από το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικής Έρευνας των Η.Π.Α. παραδέχεται πως δεν υπάρχουν στοιχεία που να στηρίζουν τη θέση πως η θερμοκρασία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Όπως γράφει σ’ ένα απ’ τα ηλεκτρονικά του μηνύματα: «Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την έλλειψη υπερθέρμανσης, που αναμέναμε… Το σύστημα παρατήρησης που έχουμε είναι ανεπαρκές».

 

Από άλλο σημείο του υλικού, προκύπτει πως είναι πιθανόν οι συγκεκριμένοι ερευνητές να εμπλέκονται σε παράνομη καταστροφή στοιχείων, που τιμωρείται απ’ τη νομοθεσία. Όταν οι αμφισβητίες της κλιματικής αλλαγής επικαλέστηκαν το νόμο περί ελεύθερης πρόσβασης στις πληροφορίες, για να μάθουν τα ανεπεξέργαστα στοιχεία για το κλίμα που συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση του IPCC που είναι γνωστή σαν AR4, οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες φαίνεται πως δεν ήθελαν να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό τα emails που αντάλλαξαν για το θέμα. Έτσι, ο Phil Jones γράφει στον Michael Mann, από το Πανεπιστήμιο της Virginia: «Μπορείς να διαγράψεις τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έστειλες στον Keith για το AR4; Ο Keith θα κάνει το ίδιο».

4.       Μύθοι και αλήθειες για την υπερθέρμανση του πλανήτη
Μύθος 1: Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξάνονται με ταχύ, πρωτοφανή ρυθμό.

 

πηγή: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:1000_Year_Temperature_Comparison.png

 

Η πραγματικότητα:

 

Ξεκινώντας από το 19^ο αιώνα ο δείκτης HadCRUT3 της επιφανειακής θερμοκρασίας εμφανίζει αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας έως το 1878 και ψύξη έως το 1911, αύξηση της θερμοκρασίας ως το 1941 και ψύξη έως το 1964 και ξανά αύξηση της θερμοκρασίας ως το 1998 και ψύξη έως το 2011. Το ποσοστό θέρμανσης της περιόδου 1964­–1998 είναι το ίδιο με το προηγούμενο ποσοστό θέρμανσης 1911–1941.

Δορυφόροι, μετεωρολογικά μπαλόνια και επίγειοι σταθμοί όλα δείχνουν ψύξη από το 2001 μέχρι σήμερα. Η ήπια αύξηση της θερμοκρασίας των -0,2^ο  C με 0,4^ο C κατά τον 20ο αιώνα, είναι εντός των φυσικών διακυμάνσεων που καταγράφονται την τελευταία χιλιετία. Σημειωτέον ότι το δίκτυο επίγειων σταθμών πάσχει από μια άνιση κατανομή σ’ όλο τον κόσμο. Οι σταθμοί βρίσκονται κατά προτίμηση σε αναπτυσσόμενες αστικές και βιομηχανικές περιοχές (heat island), που παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερες αναγνώσεις θερμοκρασιών απ’ ότι γειτονικές αγροτικές περιοχές (land use effects). Επομένως δεν υπήρξε καμιά ουσιαστική καταγραφή θεαματικής αύξησης της θερμοκρασίας κατά τον 20^ο αιώνα και στις αρχές του 21^ου.

πηγή: http://www.ncdc.noaa.gov/sotc/global/201213

Μύθος 2: Η γραφική παράσταση «του μπαστουνιού του χόκεϊ» (hockey stick) αποδεικνύει ότι η Γη πέρασε από μια σταθερή, χαμηλή θερμοκρασία για 1000 χρόνια, σε μια πρόσφατη, ξαφνική αύξησή της 

.

πηγή: http://wattsupwiththat.com/2011/05/30/skeptic-strategy-for-talking-about-global-warming/

 

Η πραγματικότητα: 

 

Σημαντικές αλλαγές στο κλίμα συνέβαιναν διαρκώς, κατά τη γραμμική εξέλιξη του γεωλογικού χρόνου. Παράδειγμα η μεσαιωνική θερμή περίοδο, γύρω στο 1000 έως το 1200 μ.Χ. (όταν οι Βίκινγκς καλλιεργούσαν στη Γροιλανδία). Την περίοδο αυτή ακολούθησε μια περίοδος γνωστή ως Μικρή Εποχή των Παγετώνων. Από το τέλος του 17ου αιώνα και μετά η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έχει αρχίσει να αυξάνεται μ’ ένα χαμηλό σταθερό ρυθμό μέχρι σήμερα, παρ’ όλο που την περίοδο 1940­–1970 οι θερμοκρασίες έπεσαν, οδηγώντας σ’ ένα παγκόσμιο εκφοβισμό ψύξης. Το “hockey stick”, τόσο της IPCC του ΟΗΕ όσο και του Τμήματος Περιβάλλοντος του Καναδά, αγνοούν επιδεικτικά ιστορικές καταγραφές κλιματικών διακυμάνσεων και έχει πλέον αποδειχθεί ότι τα στοιχεία τους είναι λανθασμένα και στατιστικά αναξιόπιστα.

 

πηγή: http://lefthandpalm.blogspot.gr/2013/04/dodgy-cliff-and-randy-mann.html

Μύθος 3: Το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται ως υποπροϊόν της ανθρώπινης δραστηριότητας έχει αυξηθεί κατά τα τελευταία 100 χρόνια, προσθέτοντας επιπλέον τόνους αερίου στην ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας έτσι στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη.

 

Above graph after Friis-Christensen & Lassen - 1991, [Science 254, #5032] adapted by Dr. Tim Patterson. πηγή: http://petesplace-peter.blogspot.gr/2007/08/sunspot-cycle-length-correlates-with.html

 

Η πραγματικότητα:  

 

Τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα έχουν πράγματι αλλάξει για διάφορους λόγους, ανθρωπογενείς και άλλους, όπως ακριβώς άλλαζαν και κατά την διάρκεια όλων των γεωλογικών εποχών. Η συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα κατά την προβιομηχανική περίοδο ήταν 290 ppmv[2] και το 2000 ήταν περίπου 370 ppmv (22,7 δις tCO2eq). Από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, η περιεκτικότητα σε CO₂ της ατμόσφαιρας έχει αυξηθεί. Ο ρυθμός αύξησης κυμάνθηκε από περίπου 0,2% ανά έτος στο σημερινό ρυθμό περίπου 0,4% ανά έτος, ο οποίος ρυθμός αύξησης είναι πλέον σταθερός κατά τα τελευταία 25 χρόνια. Ωστόσο δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το CO₂ είναι η κινητήρια δύναμη για την λεγόμενη «υπερθέρμανση» του πλανήτη. Όπως μετρήθηκε σε πυρήνες πάγου εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια τα επίπεδα του CO₂ μετακινούνται προς τα πάνω και προς τα κάτω, σε σχέση πάντα με την μεταβολή της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη που προηγείται της μεταβολής του CO₂. Ως εκ τούτου η αύξηση του CO₂ είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της αύξησης της θερμοκρασίας. Στην περιβαλλοντική παραπληροφόρηση η αιτία και το αποτέλεσμα παρουσιάζονται αντεστραμμένα. Γεωλογικές έρευνες σε  ιζήματα επιβεβαιώνουν αυτή την αιτιώδη σχέση. Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία, εξαιτίας της ηλιακής ή γαλαξιακής δραστηριότητας, η επιφάνεια των ωκεανών του πλανήτη αποβάλλει περισσότερο CO₂.

Μύθος 4:  Το CO₂ είναι το κατ’ εξοχήν αέριο του θερμοκηπίου.

Η πραγματικότητα:  

Τα αέρια του θερμοκηπίου αποτελούν περίπου το 3% της ατμόσφαιρας σε περιεκτικότητα κατ’ όγκο. Κατά κύριο λόγο το 97% περίπου των αερίων του θερμοκηπίου είναι Η₂O (υδρατμοί) και το υπόλοιπο είναι τα υπόλοιπα αέρια όπως το CO₂ (διοξείδιο του άνθρακα), το CH₄ (μεθάνιο) , το O₃ (Όζον) και το N₂O (μονοξείδιο του αζώτου), εκ των οποίων (υπολοίπων) αερίων, το διοξείδιο του άνθρακα κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό. Ενώ λοιπόν τα ήσσονος σημασίας αέρια είναι τα πιο αποτελεσματικά ως «παράγοντες» δημιουργίας του θερμοκηπίου σε σχέση με τους υδρατμούς (σύννεφα), οι τελευταίοι αποδεικνύονται συντριπτικά πιο αποτελεσματικοί στην αύξηση της θερμοκρασίας, λόγω του μεγάλου όγκου τους και θεωρούνται υπεύθυνοι σε ποσοστό 75% στη δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου, ως συνέπεια της αύξησης της ηλιακής δραστηριότητας.  Σε τρέχουσες συγκεντρώσεις μια μεταβολή του 3% των υδρατμών της ατμόσφαιρας συγκρίνεται και έχει το ίδιο αποτέλεσμα με τη μεταβολή της τάξης του 100% σε CO₂. Όσοι αποδίδουν αλλαγή του κλίματος στο CO₂ σπάνια αναφέρουν αυτά τα σημαντικά στοιχεία, τα οποία αποκρύπτονται. Στην ιστορία της Γης υπήρξαν πολλές και πολύ ισχυρότερες κλιματικές αλλαγές, που οφείλονταν σε διάφορους παράγοντες, όπως οι κυκλικοί ρυθμοί της δραστηριότητας του ήλιου, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και κατά ένα πολύ μικρό ποσοστό στο φαινόμενο του θερμοκηπίου

Μύθος 5:  Τα μοντέλα των υπολογιστών επαληθεύουν ότι η αύξηση του CO₂  προκαλεί σημαντική υπερθέρμανση του πλανήτη.

 

Temperature and Solar Activity, purportedly from an article by Friis-Christensen and Svensmark. Presumably temperature is in blue, and sunspot cycle length in red. πηγή: http://www.abc.net.au/science/articles/2007/07/12/2036350.htm

 

Η πραγματικότητα: 

 

Τα υπολογιστικά μοντέλα υποθέτουν ότι το CO₂ είναι η κατ’ εξοχήν πηγή της υποτιθέμενης υπερθέρμανσης του πλανήτη και ότι ο Ήλιος έχει ασήμαντη επίδραση στο κλίμα. Τα υπολογιστικά μοντέλα οφείλουν να εισάγουν κατά προσέγγιση όλες τις μεταβολές της θερμοκρασίας του 19^ου, του 20^ου και του 21^ου  αιώνα, (κάτι που δε γίνεται), ρυθμίζοντας πολλές παραμέτρους εισόδου και τη χρήση ισχυρών θετικών αναδράσεων.  Ακόμη τα υπολογιστικά μοντέλα πρόβλεψης της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν είναι σε κατάλληλη θέση να συμπεριλάβουν τις επιπτώσεις από την ηλιακή δραστηριότητα, την κοσμική ακτινοβολία και τους υδρατμούς. Ο ήλιος αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία μεταβολής της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της γης.

πηγή: http://www.weerwoord.be/includes/wiki.php?get=677800&p=2

 

Ο περιοδικός ρυθμός (22ετής κύκλος) εμφάνισης των ηλιακών κηλίδων σχετίζεται στενά με τη μέση θερμοκρασία του πλανήτη, π.χ. η μικρή εποχή των παγετώνων και η μεσαιωνική θερμή περίοδος. Η μεταβολή της έντασης της θερμότητας της ηλιακής ακτινοβολίας επηρεάζει τη θερμοκρασία της επιφάνειας των ωκεανών και των ωκεάνιων ρευμάτων. Το θερμότερο νερό των ωκεανών αποβάλλει περισσότερο CO₂. Είναι δε χρήσιμο να σημειωθεί ότι η ηλιακή ακτινοβολία σε συνδυασμό με τη ροή της κοσμικής ακτινοβολίας, επηρεάζει  την ποσότητα των ιονισμένων ατόμων της ατμόσφαιρας, που με τη σειρά τους «ελέγχουν» τη νεφοκάλυψη.

Μύθος 6: Το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) είναι ρύπος.

 

Η πραγματικότητα: 

Αυτό δεν είναι αληθές. Το N (άζωτο) αποτελεί το 80% της ατμόσφαιράς μας. Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι ρύπος περισσότερο απ’ ότι είναι το άζωτο. Είναι ένα φυσικό χρησιμότατο αέριο.  Το CO₂ είναι απαραίτητο για τη ζωή στη γη. Είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των φυτών (φωτοσύνθεση), τα οποία σε περιπτώσεις αυξημένης ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης προσλαμβάνουν περισσότερο CO₂ με αποτέλεσμα πολλά είδη δέντρων και  φυτών να μεγαλώνουν πιο δυναμικά.  

Όσον αφορά στην υγεία μας, το 1904 ο Δανός φυσιολόγος Christian Bohr περιέγραψε αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως «bohr effect». Με απλά λόγια το CO₂ είναι υπεύθυνο για την απελευθέρωση του οξυγόνου απ’ την αιμοσφαιρίνη στους ιστούς του σώματος. Αν δεν υπάρχει αρκετό CO₂ στο αίμα, τα κύτταρα βιώνουν ένα αίσθημα λιμοκτονίας από έλλειψη οξυγόνου. Για να υπάρχει αρκετό CO₂ στο αίμα πρέπει να υπάρχει επαρκές στους πνεύμονες. Διαφορετικά, προκαλείται φλεγμονή στους βρόγχους. Μια συγκέντρωση έως και 6,5%  CO₂ στους πνεύμονες είναι υγιής. Λιγότερο από 4% είναι απειλή για τη ζωή. (Να σημειωθεί ότι τα ποσοστά αυτά μετρώνται σε αναλογία επί τοις εκατό ενώ τα ποσοστά συγκέντρωσης του CO₂ στην ατμόσφαιρα είναι σε αναλογίες της τάξης του εκατομμυριοστού). Ακόμη πιο φανερός γίνεται ο ρόλος του C02 στην υγεία μας  από τις έρευνες και τα συμπεράσματα του Ρώσου γιατρού Dr. Konstantin Buteyko. Ο Buteyko ανακάλυψε, μεταξύ των άλλων, πως τα χαμηλά ποσοστά CO₂ στο αίμα προκαλούν άσθμα και αλλεργίες, ενώ χωρίς διοξείδιο του άνθρακα στο σώμα ο άνθρωπος πεθαίνει. Σε αντιδιαστολή με το CΟ₂, η υπέρ-οξυγόνωση, που συχνά επέρχεται με την υπερβολική εισπνοή οξυγόνου, οδηγεί σε κράμπες, συσπάσεις των μυών, συμπτώματα στρες και φοβικές καταστάσεις. Όλα όμως εξαφανίζονται εάν για μερικά λεπτά εισπνεύσουμε τον ίδιο τον αέρα που βγαίνει από τα πνευμόνια μας –με αυξημένο ποσοστό CΟ₂ – βάζοντας  μπροστά στο στόμα και τη μύτη μας μια σακούλα. Οι θετικές δράσεις και η μεγάλη σημασία της αναπνοής δεν αποτελούν τυχαία βασικό μέρος διάφορων τεχνικών χαλάρωσης και διαλογισμού. Επί δεκαετίες, ο Dr. Buteyko, μελέτησε τη σχέση των επιπέδων CO₂ στο αίμα με την αναπνευστική λειτουργία. Ο πίνακας Buteyko, αποδεικνύει ότι όσο περισσότερο CO₂ υπάρχει στους πνεύμονες, τόσο περισσότερη είναι και η ανοχή του σώματος στο διοξείδιο και συνεπώς υπάρχει μικρότερη πιθανότητα να αναπτυχθεί κάποια ασθένεια στο μέλλον.

 

Έχει επικρατήσει η εντελώς εσφαλμένη ένταξη του CO₂ στους αέριους ρύπους και κανείς δεν αναφέρει τη ζωτική σημασία του για την υγεία και την επιβίωση μας. Πώς μπορεί αυτό το φυσικό αέριο, το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο για την υγεία και την ευημερία των οργάνων μας, να θεωρείται ρύπος; Δυστυχώς αρκετές κυβερνήσεις έχουν συμπεριλάβει το CO₂ στους «ρύπους» μαζί με μια σειρά άλλων πραγματικά τοξικών και επιβλαβών ουσιών που απαριθμούνται από το Environmental Protection Act, για πολιτικούς και όχι επιστημονικούς λόγους.

Μύθος 7: Η υπερθέρμανση του πλανήτη θα προκαλέσει περισσότερες καταιγίδες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα.

 

Η πραγματικότητα: 

 

Δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό στοιχείο ή στατιστική μελέτη που να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς αυτούς σε παγκόσμια κλίμακα.

Μύθος 8: Οι παγετώνες υποχωρούν: Απόδειξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

 

Η πραγματικότητα: 

 

Οι παγετώνες υποχωρούν και αυξάνονται περιοδικά για εκατοντάδες χρόνια. Το πρόσφατο λιώσιμο τους αποτελεί συνέπεια του τέλους της μικρής «δροσερής» εποχής πάγου απ’ την οποία βγαίνει η Γη. Τα «ράφια» του πάγου σπάζουν εδώ και αιώνες. Οι επιστήμονες το γνωρίζουν αυτό από τουλάχιστον 33 περιόδους παγετώνων. Οι παγετώνες αυξάνονται και στη συνέχεια υποχωρούν. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Εκτός τούτου η υγεία του παγετώνα εξαρτάται τόσο από καθίζησή του όσο κι απ’ την θερμοκρασία του.

Μύθος 9: Οι πόλοι της γης θερμαίνονται Οι πολικοί πάγοι λιώνουν και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει.

 

Η πραγματικότητα: 

 

Το κλίμα στη Γη είναι μεταβαλλόμενο από περιοχή σε περιοχή. Η δυτική Αρκτική μπορεί να γίνεται κάπως πιο ζεστή, λόγω των κλιματικών γεγονότων στον Ειρηνικό Ωκεανό, αλλά η ανατολική Αρκτική και η Γροιλανδία γίνονται όλο και ψυχρότερες. Η μικρή χερσόνησος του Palmer της Ανταρκτικής γίνεται όλο και θερμότερη, ενώ αντιστρόφως η κύρια ήπειρος της Ανταρκτικής ψύχεται. Το πάχος του πάγου αυξάνεται τόσο στη Γροιλανδία όσο και στην Ανταρκτική. Η παρακολούθηση των επιπέδων της θάλασσας στην περιοχή του Ειρηνικού (Τουβαλού) και στον Ινδικό ωκεανό (Μαλδίβες) δεν έχει δείξει κανένα σημάδι οποιασδήποτε ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Μύθος 10: Ο ΟΗΕ, μέσω της IPCC, απέδειξε ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες προκαλούν αύξηση CO₂ με αποτέλεσμα την υπερθέρμανση του πλανήτη.

 

Η πραγματικότητα: 

 

Σε μια έκθεση του ΟΗΕ το 1996 για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι παρακάτω δύο παράγραφοι  διεγράφησαν και αποκρύφτηκαν απ’ το αρχικό σχέδιό της:

α΄) «Καμιά από τις προαναφερθείσες μελέτες δεν έδειξαν σαφείς ενδείξεις ότι μπορούμε να αποδώσουμε τις παρατηρούμενες αλλαγές του κλίματος στην αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου».

β΄)  «Καμιά μελέτη μέχρι σήμερα δεν έχει αποδώσει το σύνολο ή μέρος της κλιματικής αλλαγής σε ανθρωπογενείς αιτίες»

5.        Ανακεφαλαιώνοντας

 

•         Δεν είναι σίγουρο ότι ο πλανήτης θερμαίνεται.

•         Η οποιαδήποτε μεταβολή της παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι μέρος ενός φυσικού κύκλου. •     Δεν είναι σίγουρο ότι το διοξείδιο του άνθρακα επηρεάζει τη παγκόσμια θερμοκρασία •     Είναι βέβαιο πως το διοξείδιο του άνθρακα αποτελεί ένα φυσικό αέριο της ατμόσφαιρας.

 

•     Είναι σίγουρο πως έχουμε πέσει θύματα απάτης.

 

Στο επίκεντρο των πολιτικών του κλίματος βρίσκεται η λογική ότι μειώνοντας την εκπομπή CO₂ θα «επισκευάσουμε» το κλίμα της Γης, όταν η καθαρή, ακηδεμόνευτη και ανεπηρέαστη, επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται κάποιου είδους επισκευή. Κι ακόμη αν έχουμε τη  διάθεση ή τη βούληση για κάτι τέτοιο, αυτός παραμένει ένας ευσεβής πόθος και τίποτα περισσότερο. Το κλίμα είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη συνισταμένη ενός πλήθους παραγόντων και είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύουμε ότι μπορούμε να το «επισκευάσουμε» ή να το «στρέψουμε»  κατά το δοκούν.  Ωστόσο, αυτό δεν φαίνεται να εμποδίζει τους πολιτικούς να σχεδιάζουν και να διακηρύσσουν πολιτικές επισκευής του κλίματος με κυριότερες την πολιτική «cap and trade»[3] και την επιβολή «πράσινων φόρων».

 

Όσοι πιστεύουν πως τέτοια  ζητήματα πρέπει να αφήνονται στους «ειδικούς» κάνουν λάθος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση απεδείχθη ότι μερίδα των «ειδικών» εξυπηρετεί συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα, με το αζημίωτο βέβαια. Είναι σαν να αφήνεις τη περιουσία σου στον πρώτο απατεώνα που σε πλησιάζει «για να σε βοηθήσει». Όμως στην περίπτωση της πλανητικής υπερθέρμανσης, αυτός ο απατεώνας, μάς έχει ήδη επισκεφτεί, … και μας κατακλέβει. Ως σκεπτόμενοι ενεργοί πολίτες έχουμε ένα δημοκρατικό καθήκον. Σ' αυτή την κάλπικη εποχή της ψευδο-παραπληροφόρησης να μη δεχόμαστε άκριτα ότι μας «σερβίρεται» απ’ τα ελεγχόμενα διεθνή και ντόπια ΜΜΕ και με τη σειρά μας να διοχετεύουμε την ψευδή, στρεβλωμένη και ελλιπή γνώση στους γύρω μας.

ΚΩΣΤΑΣ  ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ