Ο έρωτας για μια καρέκλα

Ήμουν ένας διαφορετικός άνδρας. Σε πολλά πράγματα, αυτό μπορώ να το πω πλέον με σιγουριά. Ερωτεύτηκα διαφορετικά, αλλά εξίσου δυνατά και απόλυτα. Το αντικείμενο του πόθου μου ήταν μία καρέκλα. Ναι, μία καρέκλα. 

Μη με περάσετε για τρελό, η καρέκλα αυτή ήταν πιο όμορφη και ποθητή από πολλές γυναίκες. Την αγάπησα τρελά από την πρώτη στιγμή που την είδα, με μία φλόγα τόσο δυνατή που έκαψε τα σωθικά μου....

Ήθελα να την κατακτήσω , να γίνει δική μου. Και ήταν μία καρέκλα. Ναι, μία καρέκλα.

Όμως, έπρεπε να ακολουθήσω το δρόμο της κατάκτησης λίγο διαφορετικά. Έπρεπε να κερδίσω ανθρώπους με το χαρακτήρα και την αλήθεια των λόγων μου ώστε να μπορέσω να πλησιάσω εκείνη την καρέκλα και να την αγκαλιάσω σφιχτά. Έπρεπε να πείσω τον κόσμο με δεσμεύσεις και ένα κάρο υποσχέσεις. Άρχισα να λέω λόγια που στάζουν μέλι, να δείχνω την ωραιότερη πλευρά του εαυτού μου ενώ μέσα μου διψούσα για τη θέση και το χρήμα.

Και όπως ένας άνδρας υπόσχεται στη γυναίκα που θέλει να κατακτήσει αφοσίωση και ανυπόκριτη αγάπη, έτσι και εγώ άρχισα να τάζω όνειρα, εφικτά και ανέφικτα. Υποσχέθηκα ουρανούς με άστρα, ξωτικά και δράκους, ότι θα φτιάξω το ένα και το άλλο. Σε ένα πλήθος που κρεμιόταν από τα χείλη μου και ήλπιζε ότι εξαιτίας μου θα μπορούσε να ξημερώσει μία ομορφότερη μέρα. Εμένα όμως αυτό που με ενδιέφερε πραγματικά, ήταν η αγκαλιά της ερωμένης μου. 

Όταν μπόρεσα να την κατακτήσω, ο ερωτισμός ξεχύθηκε από μέσα μου και κατέπνιξε τα πάντα. Η φλόγα του έρωτα αναζωπυρώθηκε για το αντικείμενο της κατάκτησής μου. Αλλά μέσα μου κυριαρχεί ένας διάχυτος φόβος και δεν μπορώ να δοθώ ολοκληρωτικά. 

Έδωσα υποσχέσεις και τώρα δεν ξέρω πώς να πω ότι το μόνο που ήθελα να κατακτήσω το αντικείμενο του πόθου μου. Δεν ξέρω, μήπως τους πείσει ο παράφορος έρωτάς μου για την καρέκλα, μήπως πιστέψουν ότι μου θόλωσε τη λογική σκέψη και δεν ξεσηκωθούν με οργή εναντίον μου και τελικά τη χάσω;

Μαρία Σκαμπαρδώνη