Φασισμός.

.... μια αναφορά περί φασισμού. 

Φασιστικό είναι ό,τι δεν είναι δημοκρατικό. 

Τον φασισμό δηλαδή τον καταλαβαίνεις, όταν τον εξετάζεις σε σχέση με τη δημοκρατική λειτουργία. 

Αν προσπα­θήσεις να τον καταλάβεις από αυτό το οποίο πρεσβεύει, θα παγιδευτείς. 

Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία. 

Ο φασισμός είναι πάνω απ' όλα νοοτροπία....

Ο φασισμός μπορεί να συνδέεται με όλες τις ιδεολογίες. Δεν ταυτίζεται απαραίτητα μ' αυτό το οποίο υποτίθεται πρεσβεύει και υπόσχεται. Ο φασισμός μπορεί να συνδεθεί ακόμα και με τη δημοκρατία.

Τι σημαίνει αυτό; Η σημερινή, για παράδειγμα, πολιτική των Αμερικανών απέναντι στο Ιράκ τι είναι; Είναι δημοκρατική, επειδή οι Αμερικανοί υποτίθεται πρεσβεύουν τη δημοκρατία; Όχι βέβαια. Η πολιτική των ΗΠΑ είναι καθαρά φασιστική. Προσπαθούν ετσιθελικά και με τη δύναμη των όπλων να επιβληθούν σε έναν λαό. Να του επιβάλουν την ηγεσία της αρεσκείας τους και να του επιβάλουν το πολίτευμα της αρεσκείας τους.

Υποτίθεται ότι πηγαίνουν εκεί για να επιβάλουν τη δημοκρατία. Τους το ζήτησαν οι Ιρακινοί; Τους κάλεσε κανένας εκεί; Μόνοι τους πήγαν, γιατί είναι φασίστες. Γιατί παριστάνουν τους δημο­κράτες, ενώ είναι φασίστες. Γιατί αποφασίζουν μόνοι τους για άλλους ερήμην τους και χωρίς να τους ρωτήσουν. Γιατί παριστά­νουν πως θέλουν να κάνουν "δωρεά" δημοκρατίας, ενώ ο στόχος τους είναι τα πετρέλαια του Ιράκ και άρα το κεφάλαιο του ιρακινού λαού.

Ο φασισμός, όπως αντιλαμβανόμαστε, έχει σχέση με τη νοοτροπία αυτών που ασκούν την εξουσία. Αυτή η νοοτροπία γίνεται αντιληπτή με τη γνώση της δημοκρατίας. Τι θεωρεί θεμέλιο η δημοκρατία; Την ισότητα μεταξύ των πολιτών. Τι σημαίνει για τους πολίτες αυτή η ισότητα; Δικαίωμα λόγου σε όλους. Τι σημαίνει για τον λαό δικαίωμα λόγου στους πολίτες; Δικαίωμα επιλογής του λαού επί του συνόλου των απόψεων. Τι σημαίνει δικαίωμα επιλογής; Λαϊκή κυριαρχία. Σημαίνει κυριαρχία των πλειοψηφιών και άρα κυριαρχία των λαϊκών συμφερόντων.

Ο φασίστας όλα αυτά δεν τα ανέχεται. Ο φασίστας θεωρεί τον εαυτό του "ανώτερο" από τους πολλούς, έστω κι αν αυτό του κοστίζει και τη δική του υποταγή σε κάποιους άλλους ακόμα πιο "εκλεκτούς" από τον ίδιο. Ο φασίστας δεν θέλει να ακούει τις απόψεις των άλλων και άρα δεν μπορεί ανέχεται τις επιλογές της πλειοψηφίας, οι οποίες εκ των δεδομένων τον απειλούν. Άρα ο φασίστας έχει μια συγκεκριμένη νοοτροπία που τον χαρακτηρίζει. Μια νοοτροπία, η οποία δεν έχει σχέση μ' αυτά που υποτίθεται πρεσβεύει.

Ο φασισμός είναι η απόλυτη επιβολή των λίγων πάνω στους πολλούς. Ο φασισμός είναι η επιβολή των συμφερόντων των λίγων πάνω στα συμφέροντα των πολλών. Οι ανάγκες του φασισμού είναι αυτές οι οποίες δίνουν τα χαρακτηριστικά στο σύστημά του. Το όποιο φασιστικό σύστημα, είτε αυτό πρεσβεύει τη "δημοκρατία" είτε τον κομμουνισμό. Αυτό σημαίνει ότι ο φασίστας, όταν ανα­λάβει την εξουσία, πρέπει ν' αναλάβει ταυτόχρονα και κατασταλ­τική δραστηριότητα, εφόσον η σύγκρουση συμφερόντων είναι θέμα χρόνου να τον απειλήσει.

Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απόλυτα φυσικό όλα τα φασιστικά συστήματα να έχουν πανίσχυρους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Έχουν πανίσχυρους "πατερούληδες", οι οποίοι τα ξέρουν όλα ως "αλάθητοι" και απέναντί τους θεωρούν ότι έχουν μια "μάζα", η οποία αδυνατεί ν' αποφασίσει μόνη της. Θεωρούν ότι μόνον αυτοί έχουν το δικαίωμα ν' αποφασίζουν γι' αυτήν.

Οι λίγοι "εκλεκτοί", που μπορούν ν' αποφασίζουν για τους πολλούς "αδύναμους". Οι λίγοι "εκλεκτοί", που πρέπει να τιμωρούν σκληρά τους "αιρετικούς", οι οποίοι απειλούν την ασφάλεια των "αδυνάμων". Όταν αυτοί οι "αιρετικοί" γίνουν πολλοί, έχουμε την ανάπτυξη μηχανισμών συλλογικού "σωφρονισμού". Έχουμε "δημο­κρατικά" στρατόπεδα συγκέντρωσης και κομμουνιστικά γκούλαγκ.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Φασισμός υπάρχει όπου υπάρ­χουν "πάνσοφοι" και "αλάθητοι" "πατερούληδες". Δεν συνδέεται με το "περιεχόμενο" αυτού που πρεσβεύουν οι "πατερούληδες" αυτοί. Φασίστες ήταν οι δεξιοί και φασίστες ήταν και οι ΚΚΕδες. Φασίστες "ελέω βασιλιά" ήταν οι μεν και φασίστες "ελέω γραμματέα" ήταν οι δε. Τα ίδια πράγματα έκαναν, εφόσον τις ίδιες ανάγκες είχαν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο φασισμός δεν συνδέεται απαραίτητα τον επίσημο τίτλο αυτού που είναι επικεφαλής των "πατερούληδων". Συνδέεται για παράδειγμα με τη μοναρχία, αλλά δεν ταυτίζεται μόνον μ' αυτήν. Φασιστικό ήταν το καθεστώς των Ναζί, αλλά δεν είχαν οι Γερμανοί βασιλιά. Φασιστικό ήταν το καθεστώς του Φράνκο, αλλά δεν συνδεόταν με τη βασιλεία.

Αναφερόμαστε σε όλα αυτά, γιατί στην Ελλάδα παίχτηκαν "παιχνίδια" εξαιτίας της άγνοιας του λαού. Κάποιοι παρίσταναν τους δημοκράτες ενώ ήταν φασίστες, απλά και μόνον επειδή πρέσβευαν διαφορετικά πράγματα απ' ό,τι οι συμβατικοί φασίστες. Κάποιοι παρίσταναν τους δημοκράτες ενώ ήταν φασίστες, επειδή απλά ήταν αντιμοναρχικοί. Σταλινικοί παρίσταναν τους δημο­κράτες, μόνον και μόνον επειδή δεν ήταν ΔΕΞΙΟΙ.

Κάποιοι έφαγαν γλυκό "ψωμί", επειδή στην Ελλάδα ο φασισμός ταυτίστηκε αυθαίρετα με το παλάτι. Βόλευε πολλούς και για πολλούς λόγους η αυθαιρεσία αυτή. Βόλευε ακόμα κι αυτούς που έφεραν επισήμως τον τίτλο του φασίστα, εφόσον επωφελούνταν συνολικά από το "παιχνίδι" της εξουσίας. Αυτά που λέμε τώρα πρέπει να τα θυμάται ο αναγνώστης, γιατί παρακάτω θα δούμε πώς χρησιμοποιήθηκαν εις βάρος του ελληνικού λαού και της δημοκρατίας.

(Απόσπασμα από το βιβλίο "ΔΕΞΙΑ")
 

ΤΡΑΪΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 2007