Κατερίνα Γώγου: Σαν σήμερα 1 Ιούνη 1940 γεννήθηκε στην Αθήνα η ηθοποιός, στιχουργός και ποιήτρια

Η οργή που την πλημμύριζε για την σαπίλα του κατεστημένου  

και ο ασυμβίβαστος καταγγελτικός λόγος είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα των γραπτών της κειμένων. 

Στο σύντομο διάστημα της ζωής της εκδίδει τις ποιητικές συλλογές "Tρία κλίκ αριστερά" 1978, "Ιδιώνυμο" 1980, "Το Ξύλινο Πάλτο" 1982, "Απόντες" 1986, "Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών" 1988, "Νόστος" 1990....

 

Άνθρωπος ασυμβίβαστος, μέσα από τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της.

Έζησε τα τελευταία χρόνια της μέσα στην απομόνωση και στα ναρκωτικά, μια αργή αυτοκτονία παιδί της εποχής της, μιας εποχής που οι κρατούντες ακόμα και στην αυτοκτονία έχουν πετύχει έναν καταναλωτικό δημοκρατικό πλουραλισμό.

Γιατί κάποια ανοιχτά μυαλά δε βολεύονται με τις πλάνες των απλών ανθρώπων, χρειάζονται πιο δραστικές ουσίες για να νανουριστούν. 

Κατερίνα Γώγου – Θα ‘ρθει καιρός 

Θα ‘ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράγματα. 

Να το θυμάσαι Μαρία. 

 

Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη;

- Μη βλέπεις εμένα - μην κλαις.

Εσύ είσαι η ελπίδα.

Άκου θα ‘ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απ’ έξω και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε δε θα ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :

απροσάρμοστοι - καταπίεση - μοναξιά - τιμή - κέρδος - εξευτελισμός - για το μάθημα της Ιστορίας.

Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι δε ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά – τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά:

«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος». 

Θα την αλλάξουμε τη ζωή! 

παρ’ όλα αυτά Μαρία...