AΠΕ : «Καθαρή» ενέργεια για «βρώμικες» δουλειές (Ι. ΑΠΕ vs. Υδρογόνου)

Τι έχετε ακούσει για το εργοστάσιο της ENEL στην Fusina ή για το πιλοτικό εργοστάσιο που σκοπεύει να κατασκευάσει το Πανεπιστήμιο ΜΙΤ σε συνεργασία  με την αμερικανική εταιρεία Commonwealth Fusion Systems-CFS;

Το πρώτο λειτουργεί από τον Αύγουστοτου 2009 και καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες 20.000 νοικοκυριών με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας 100% από καύση υδρογόνου που δεν προκαλεί ρύπους....

Το δεύτερο, το οποίο θα είναι, όπως διακηρύσσουν οι εμπνευστές του, συμπληρωματικό του διεθνούς προγράμματος ITER, θα κατασκευαστεί μέσα στην επόμενη 15ετία  και θα χρησιμοποιεί την πυρηνική σύντηξη, προκειμένου να παράγει απεριόριστη «καθαρή» ενέργεια, που δεν απαιτεί καύση και δεν θα μολύνει το περιβάλλον.  

Και οι δύο αυτές τεχνολογίες υπόσχονται λύση τόσο  για το πρόβλημα της «ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής»¹, όσο και για το πρόβλημα της εξάντλησης των ορυκτών καυσίμων, χωρίς  να δημιουργούν τα προβλήματα και τις «προκλήσεις» για την ενεργειακή ασφάλεια των δικτύων που προκαλούν οι ΑΠΕ λόγω της μεταβλητής και διαλείπουσας παραγωγής τους. 

Το υδρογόνο υπάρχει άφθονο σε ενώσεις όπως το νερό, το πετρέλαιο και, το φυσικό αέριο. Η καύση του δεν προκαλεί ρύπους και ως  ιδανική ενεργειακή εφαρμογή του θεωρούνται οι κυψέλες καυσίμου,  οι οποίες  παράγουν ηλεκτρισμό από την ένωση υδρογόνου και οξυγόνου που υπάρχει στον αέρα. 

Η πυρηνική σύντηξη  είναι το αντίστροφο της πυρηνικής σχάσης που χρησιμοποιείται στις πυρηνικές βόμβες και στα πυρηνικά εργοστάσια σήμερα και βασίζεται στη συγχώνευση ατόμων υδρογόνου, που δημιουργούν το βαρύτερο ήλιο και παράλληλα απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας, η οποία στη συνέχεια μετατρέπεται σε «καθαρό» ηλεκτρισμό. 

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι τεχνολογίες αυτές δεν είναι τόσο «νέες». Είναι γνωστές από τον προηγούμενο αιώνα και  παρότι εξακολουθούν  μέχρι σήμερα να θεωρούνται το μέλλον της «καθαρής» ενέργειας, δεν έχουν κατορθώσει να μετατοπίσουν ούτε κατ’ ελάχιστο τη συζήτηση πέρα από το γνωστό δίλημμα ΑΠΕ ή ορυκτά καύσιμα. 

Βεβαίως, η επίσημη μονοπώληση της «πράσινης» ενέργειας από τις ΑΠΕ θα  μπορούσε κάλλιστα να αποδοθεί στην τεχνική αδυναμία εφαρμογής των τεχνολογιών αυτών σε βιομηχανική κλίμακα. Η εκδοχή όμως αυτή δεν ισχύει όσον αφορά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδρογόνο και αυτό δεν προκύπτει μόνο από το εργοστάσιο της ENEL στη Fucina.  

To 2000, ο τότε επίτροπος Έρευνας, Επιστημών και Τεχνολογίας της Ε.Ε., Philippe Busquin, προκειμένου να αναδείξει τα θετικά της ενέργειας από υδρογόνο, πραγματοποίησε θεαματική άφιξη στη διάσκεψη των Βρυξελλών που είχε θέμα τις νέες μορφές ενέργειας μέσα σε μια Μερτσέντες κινούμενη με υδρογόνο, η οποία είχε αναγγελθεί ότι θα κυκλοφορούσε στην αγορά ως το 2005. 

Το ίδιο έτος ο πρόεδρος του ιταλικού Οργανισμού Εναλλακτικών Ενεργειών, καθηγητής Κάρλο Ρουμπία,  δήλωνε ότι η  Ιταλία ήταν έτοιμη να ξεκινήσει τη δική της πετυχημένη πορεία στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από υδρογόνο και απέδιδε την καθυστέρηση της υπόλοιπης Ευρώπης στον εγκλωβισμό της «στη γραφειοκρατία των επιτροπών».  

Από τις ενθουσιώδεις δηλώσεις του καθηγητή Κάρλο Ρουμπία έχουν ήδη περάσει   δεκαοκτώ χρόνια, αλλά φαίνεται ότι η ευρωπαϊκή «γραφειοκρατία των επιτροπών» δεν έχει «ξεπεραστεί».  

Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τη SIEMENS να  χαρακτηρίζει το υδρογόνο ως «καταπληκτικό καύσιμο», την Ιαπωνία να εντείνει τις προσπάθειες της για να δημιουργήσει την Οικονομία του  Υδρογόνου και τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (International Energy Agency – IEA) να θεωρεί την παραγωγή ενέργειας από υδρογόνο ως τη λύση για τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη. 

Γιατί λοιπόν η Ε.Ε.,  που διακηρύσσει ως στόχο της ενεργειακής πολιτικής της την προστασία του περιβάλλοντος, παραμένει προσκολλημένη στις τεχνικά ακατάλληλες και περιβαλλοντικά καταστροφικές ΑΠΕ και δεν εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που παρέχει το υδρογόνο για την παραγωγή «πράσινης» ενέργειας;

Η  απάντηση στο παραπάνω ερώτημα μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από το πρίσμα αυτών που έγραψαν το 2014 οι Πολωνοί πανεπιστημιακοί  Karol Grab- Royalinski και Stanislaw Szwaja²:  

«….Η ανάπτυξη των υποδομών του υδρογόνου τα τελευταία είκοσι χρόνια δείχνει ότι η μετάβαση στο υδρογόνο είναι περισσότερο πολιτικό, παρά τεχνικό,  πρόβλημα…». Και πράγματι έτσι είναι. 

Η εμμονή της Ε.Ε. στον στρατηγικό στόχο της  ανάπτυξης των ΑΠΕ είναι σαφώς πολιτικό ζήτημα και έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση τριών - και άσχετων με το περιβάλλον - στόχων: Την αξιοποίηση των ΑΠΕ ως μέσων επένδυσης, την ανάπτυξη των ενεργειακών χρηματιστηριακών παραγώγων και τη δημιουργία της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας. 

Η ενεργειακή αυτή πολιτική και οι στόχοι της κατ’ αρχάς  φαίνονται θεμιτοί στο πλαίσιο λειτουργίας της «απελευθερωμένης» αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι. 

Εκτός του ότι τραυματίζουν τη φύση  «φυτεύοντας» παντού γιγάντιες ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά, των οποίων η απόσυρση θα είναι το πρόβλημα του 21^ου αιώνα, κάνουν εκατομμύρια ανθρώπους να μην μπορούν να ζεστάνουν ή να ψύξουν επαρκώς το σπίτι τους και να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους σε ηλεκτρικό ρεύμα για φωτισμό και μαγείρεμα, ενώ οδηγούν ακόμη και σε απώλειες ανθρώπινων ζωών³. 

Αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική αυτή εξωραϊζεται με την επίκληση της σωτηρίας του περιβάλλοντος από την «ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή». «Καθαρή» λοιπόν ενέργεια για τις «βρώμικες» δουλειές της «απελευθερωμένης» αγοράς!

 
¹  Η θεωρία αυτή, παρότι δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. 

Το 2007 πάνω από 400 διακεκριμένοι επιστήμονες  από περισσότερες από 24 χώρες σε μία κοινή έκθεση (U.S. Senate Report:  

Over 400 Prominent Scientists DisputedMan-Made Global Warming Claims in 2007 Scientists Debunk “Consensus”) εξέφρασαν  σημαντικές αντιρρήσεις σε σημαντικές πτυχές της θεωρίας της «ανθρωπογενούς» κλιματικής αλλαγής και πολλοί από τους επικριτές της υποστηρίζουν ότι υιοθετήθηκε από το IPCC (Intergovermental Panel on Climate Change) για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. Σημειωτέον ότι ένας από τους κύριους υποστηρικτές της είναι ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ  Al Gore, ο οποίος διαχειρίζεται και ένα από τα μεγαλύτερα fund ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. 

Περισσότερα για αυτήν τη θεωρία στην ελληνική γλώσσα: 
“Κλιματική αλλαγή: Μιαενοχλητική αλήθεια ή μια εξαιρετικά δημοφιλής αυταπάτη;”   Του Σταύρου Αλεξανδρή, Επίκουρου Καθηγητή ΓΠΑ, Τμήμα Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων και Γεωργικής Μηχανικής, Τομέας Διαχείρισης Υδατικών Πόρων, Γνωστικό Αντικείμενο: Γεωργική Μικρομετεωρολογία & Υδατικές Σχέσεις Φυτών 

“ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ CO2” (Διπλωματική Εργασία) Πλουμής  Άγγελος Πολυτεχνείο Κρήτης – Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος – Εργαστήριο Φαινομένων Μεταφοράς και Θερμοδυναμικής.

«ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ – Πολλοί μύθοι, λίγες αλήθειες» 

² _{“COST ANALYSIS OF HYDROGEN ENERGY GENERATION”} Karol Grab- Royalinski, Stanislaw Szwaja Journal of KONES Powertrain and Transport Vol.21, No3 2014 

³_{Europe’s suicidal greenenergy policies are killing at least 40,000 people a year}                                                      

<sub>«Νέα πυρκαγιά από κερί στη Θεσσαλονίκη»  Πηγή: https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/617652/nea-purkagia-apo-keri-sti-thessaloniki 

«Από αναμμένο κερί προκλήθηκε η πυρκαγιά στο σπίτι του τετράχρονου αγοριού στη Λάρισα»
Πηγή: http://www.skai.gr/news/greece/article/331828/apo-anammeno-keri-proklithike-i-purkagia-sto-spiti-tou-tetrahronou-agoriou-sti-larisa/#ixzz5Ig5crTG8</sub>

_diktioenkat