Εκδήλωση – Συζήτηση της Ομάδας ΜέΡΑ 25 Ιωαννίνων, στις 20 Οκτωβρίου με θέμα: Η Ελλάδα, η Μέση Ανατολή και ο Σύγχρονος κόσμος: Λογικές πολέμου/ Yποσχέσεις ειρήνης.

Το ΜέΡΑ 25, το ελληνικό «σκέλος» του DiEM του Γιάνη Βαρουφάκη, διοργανώνει εκδήλωση στις 20 Οκτωβρίου στις 19.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΗΜ, με θέμα « Η Ελλάδα , η Μέση Ανατολή και ο Σύγχρονος κόσμος: Λογικές πολέμου/ Yποσχέσεις ειρήνης».

H Μέση Ανατολή υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων, ένας χώρος συνύπαρξης διαφόρων πολιτισμών και λαών, αλλά και ένας χώρος στον οποίο δεν έλειψαν και δεν λείπουν ούτε και σήμερα οι συγκρούσεις: Σήμερα θα μπορούσαμε άνετα να περιγράψουμε το μεσανατολικό περιβάλλον που το διαμόρφωσαν και συνεχίζουν να το διαμορφώνουν οι πολιτικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες ως μια συνεχής «παλαίστρα» που διαδραματίζεται ένας συνεχής....

 

αγώνας επιβίωσης μεταξύ διαφόρων λαών και πολιτισμών.

Η αποικιοκρατία έχει σίγουρα παίξει καταλυτικό ρόλο, στην σημερινή εικόνα της Μέσης Ανατολής. Ο Ιμπεριαλισμός έχει καταφέρει τουλάχιστον από την πετρελαϊκή κρίση και έπειτα να διαμορφώσει λίγο ως πολύ, τον γεωστρατηγικό χάρτη των συγκρούσεων και των συμμαχιών, στην περιοχή.

Η δημιουργία τεχνητών διαχωρισμών, μέσω της θρησκείας και του πολιτισμού και οι κατ επέκταση αντιθέσεις, ήταν το χαρτί του Δυτικού Ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ο οποίος πατούσε πάνω σε αιώνες θρησκευτικών διαμαχών που μαστίζουν την περιοχή. Σήμερα που οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, τί ρόλο παίζει η νέο-αποικιοκρατική όψη της Δύσης στα δυσεπίλυτα μεσανατολικά ζητήματα;

Το κράτος του Ισραήλ έχοντας επιλεγεί ως ο σταθερότερος πολιτικός και οικονομικός σύμμαχος της δύσης είναι αυτό που καταπιέζει και απειλεί ευθέως την παρουσία των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας. Γιατί η Ευρώπη εθελοτυφλεί μπροστά στον μεθοδευμένο αφανισμό και την καθημερινή εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού; 

Ποια είναι η θέση που επιθυμούν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, στον παγκόσμιο χάρτη και στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα; Ποιες είναι οι υποσχέσεις ειρήνης, που όμως διέπονται και καθορίζονται από τις λογικές του πολέμου; Ο φυλετισμός του Ισραηλινού κράτους, είναι εν τέλει ένας πηγαίος ρατσισμός, ή μήπως ένα τεχνητό κατασκεύασμα που μπορεί να ανατραπεί , με επιθέσεις φιλίας στον Ισραηλινό λαό ; Πως μπορούν να οργανωθούν νέοι δίαυλοι επικοινωνίας με τον λαό και την Αριστερά του Ισραήλ;

Η θρασύδειλη και αναποτελεσματική διαχείριση του Συριακού ζητήματος, από την άλλη, χειροτερεύει αντί να βελτιώσει την κατάσταση στην Μέση Ανατολή. Την στιγμή που η Δύση στηρίζει το αποκρουστικό Σαουδαραβικό καθεστώς, που διεξάγει μια ανελέητη σφαγή στην Υεμένη, ταυτόχρονα προτάσσει το πρόσωπο του φιλελεύθερου Ιμπεριαλισμού και την πολιτική της ανατροπής καθεστώτων, όπως την γνωρίσαμε στο Ιράκ το 2003.

Η τριακονταετής εμπλοκή της Δύσης στη περιοχή της Συρίας, είναι αποδεικτικό πειστήριο της, έως τώρα ανικανότητας της να δώσει μια ομαλή και μοναδική λύση στο Μεσανατολικό . Πώς όμως, μπορεί να γίνει εφικτή μια γενική πολιτική λύση στο Μεσανατολικό –κομμάτι του οποίο είναι και το Συριακό ζήτημα; Είναι καθήκον μας ως Ευρωπαίοι πολίτες, να ηγηθούμε μιας τέτοιας προσπάθειας, που πάνω από όλα θα βάζει την ειρήνη και τα συμφέροντα του Συριακού λαού.

H Ελλάδα μέσα σε όλα αυτά, στην πάροδο του ιστορικού χρόνου, κατείχε και κατέχει κομβικό ρόλο. Η Κρήτη και η Κύπρος είναι δύο σημεία, όπου οι συγκρούσεις για την ώρα μπορεί να φαίνεται πως βρίσκουν μια λωρίδα σταθερότητας και εξομάλυνσης, όμως στην πραγματικότητα είναι δύο ευαίσθητες γεωπολιτικές γέφυρες που ενώνουν την Ευρώπη με την Μέση Ανατολή. Ο φόβος ότι ο πόλεμος και οι συγκρούσεις, δεν θα αργήσουν να μετατοπιστούν και εκεί, είναι πάντα παρών. 

Η στάση της Ελλάδας, αλλά και των συμμαχιών που σταθερά επέλεγε μεταπολεμικά ετεροκαθορίζονταν από τα ευρύτερα συμφέροντα που η Ευρώπη και οι ΗΠΑ φαινόταν να είχαν στην περιοχή. Η σημερινή αξονική συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου –Ισραήλ και Αιγύπτου, δεν είναι παρά μια προβληματική συμμαχία, καθώς η Ελλάδα προσδένεται στο άρμα συμφερόντων καταπιεστικών και εν γένει προβληματικών καθεστώτων, που το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν την αποσταθεροποίηση στην περιοχή.

Μια ρεαλιστική διεθνιστική αλληλεγγύη φαίνεται να είναι μια από τις απαντήσεις τις οποίες η Αριστερά και τα προοδευτικά κινήματα προτάσσουν, ως αντίδοτο τόσο στην εθνική περιχαράκωση –με εθνικιστική απόκλιση- όσο και σε έναν αλά καρτ διεθνισμό. Έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, η Ελλάδα να γίνει φορέας ενός ουσιαστικού διεθνισμού με στόχο και όραμα μια πολύ-πολική εξωτερική πολιτική. 

Ως αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, η Ελλάδα πρέπει να δημιουργήσει στον Μεσανατολικό χάρτη σχέσεις πολιτιστικές, οικολογικές και εμπορικές αλλά στην βάση των νέων τεχνολογιών και της πράσινης ανάπτυξης, με όλους τους λαούς, σε μια στερεή διεθνιστική βάση – του μόνου αντίδοτου της παγκοσμιοποίησης ,της εθνικιστικής απομόνωσης και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού.

Η Ελλάδα στον σύγχρονο κόσμο, και ιδιαίτερα στο Μεσανατολικό χάρτη, μπορεί και πρέπει να εξελιχτεί σαν κόμβος, που με αρχή τον διεθνισμό στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, να δείξει τον δρόμο στους Ευρωπαϊκούς λαούς, για μια άλλη ματιά στον πολύπαθο χώρο της Μέσης Ανατολής. Μια ματιά, ειρήνης και συμφιλίωσης και νέων δυνατοτήτων στον 21 αιώνα.

Σας καλούμε όλους στις 20 Οκτωβρίου, ώρα 7:30 μ.μ., στην Αίθουσα Εκδηλώσεων Ε.Η.Μ «Κ. Κατσάρης» (Παρασκευόπουλου 4, Ιωάννινα).

-Την συζήτηση θα πλαισιώσουν ως κεντρικοί ομιλητές:

* O Erik Edman, Εκπρόσωπος της Πολιτικής Γραμματείας του ΜέΡΑ25.

*O Λάμπρος Φλιτούρης, Επίκουρος Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

*Ο Ευάγγελος Πισσίας, Διδάκτωρ Διεθνών και Οικονομικών σχέσεων.

-Στην συζήτηση παρεμβαίνει

*O Εσσάμ Αλαντάσι, ακτιβιστής μέλος του «Ένα καράβι για τη Γάζα».

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.